آقای وزیر حتی دخترم را معاینه نکرد!

چند ماه از اسیدپاشی می‌گذرد، اما تمام وجود مادر نرگس درست مثل روز اولی که با او صحبت کردیم، گلوله آتش بود. اسید، گوشت صورت، لاله و نرمه‌گوش‌ها، انگشت‌ها، دست‌ها تا آرنج و قفسه سینه‌اش را آب‌کرده است. جای شُره‌کردن اسید روی دست‌ها و آرنج مشخص است که نرگس خیلی سعی‌کرده مانع از ریخته شدن آن روی بقیه قسمت‌های بدنش شود، اما نتوانسته بود. مادر در خانه راه می‌رفت و با ناراحتی از بدی روزگارش می‌گفت و نرگس27 ساله در سکوتش به روز حادثه فکر می‌کرد.
تهدید به اسیدپاشی
هشت سال پیش نرگس و مجید با وجود مخالفت‌های مادر، با هم ازدواج کردند. چند سال اول، زندگی خوبی داشتند، اما با رفیق‌بازی و اعتیاد مجید، او دیگر آن مردی نبود که نرگس می‌خواست وتصمیم‌گرفت از او جدا شود و مجید هم مخالفتی نداشت. نرگس بدون گرفتن مهریه از مجید جدا و قرار شد پس از جدایی، پسر هفت ساله‌شان سه روز نزد مادر و سه روز نزد پدرش باشد. دو ماه پس از جدایی، تصور ازدواج مجدد نرگس، خواب و خوراک را به مجید حرام کرد. با نرگس تماس‌گرفت و از او خواست دوباره با هم ازدواج کنند. نرگس که تازه داشت طعم زندگی جدیدی را با پسرش می‌چشید، دست رد به سینه او زد. مجید که انتظار شنیدن «نه» را نداشت، نرگس را تهدیدکرد که اگر برنگردد، با ماشین از روی او رد می‌شود یا رویش اسید می‌پاشد. نرگس تهدیدهایش را جدی نگرفت و خودش هم قبول دارد بزرگ‌ترین اشتباهش همین بود.
24 آبان سال‌گذشته، مجید تهدیدش را عملی کرد. نرگس ازآن روز به جام‌جم‌گفت: «در را که باز کردم، یک موتوری با کلاه کاسکت دیدم. تا مرا دید، سطل حاوی مایعی را روی صورتم خالی کرد. فهمیدم شوهرم است، چون هیچ‌کس با ما دشمنی نداشت. صورتم به‌شدت سوخت و پس از آن با آمبولانس به بیمارستان منتقل شدم. در بیمارستان رسول اکرم(ص) چند عمل روی چشمانم انجام شد، اما پزشکان‌گفتند دیگر نمی‌شود کاری کرد. شوهر سابقم که هنوز در زندان است، چند بار تماس‌گرفت و خواست او را ببخشم، اما حاضر نشدم با او صحبت‌کنم. حتی‌گفته حاضر است با من ازدواج‌کند، اما نمی‌خواهم با چنین مرد خطرناکی دوباره زندگی‌کنم.»
یک نفر از مسؤولان هم حالم را نپرسید
دل نرگس از بی‌مهری مسؤولان پُر است. از این‌که چرا مسؤولان به سهیلا جورکش و آمنه بهرامی دو نفر از قربانیان اسیدپاشی توجه کردند، اما هیچ‌کس صدای او را نشنید. نرگس ادامه داد: «از روزی که در بیمارستان بستری شدم، حتی یک نفر هم نیامد حالم را بپرسد. هرکمکی تا الان دریافت کرده‌ایم، از طرف مردم و خیران بوده است. حتی هزینه‌های جاری زندگی‌مان هم توسط مردم تامین می‌شود. با این گرانی‌ها در حد توان خود کمک می‌کنند، اما کافی نیست و مخارج سرسام‌آور جراحی‌هایم تامین نمی‌شود. روز اول حادثه‌که شما با من مصاحبه‌کردید، از طریق روزنامه شما از دکتر هاشمی، وزیر پیشین بهداشت خواهش کردم چشمانم را معاینه کند، اما توجهی به خواسته‌ام نکرد.» نرگس از این موضوع هم ناراحت بودکه با وجود گذشت هفت ماه از حادثه، حتی یک بار هم دادگاه تشکیل نشده است:« مگر قوه قضاییه اعلام نکرده بود که به چنین پرونده‌هایی خارج از نوبت رسیدگی می‌شود، پس چه شد؟!»
وزیر، روزنامه را کنار گذاشت
مادر نرگس هم مثل دخترش از بی‌توجهی مسؤولان به وضعیت‌شان به‌شدت ناراحت بود و گفت: «وقتی روزنامه چاپ شد، از وزارت بهداشت درخواست کمک‌کردیم. وقتی به وزارتخانه رفتم، یکی از مسؤولانش‌گفت خانم، دکتر گزارش اسیدپاشی به دختر شما را دید و بعد روزنامه را کنار گذاشت. این کار انسانی است؟ خدا را خوش می‌آید، معاینه ساده هم نمی‌توانست انجام دهد؟»
مادر با بغضی‌ که ‌گلویش را فشار می‌داد، رئیس قوه قضاییه را خطاب قرار داد و گفت: «همین یک اولاد را دارم که یک نامرد این بلا را سرش آورد. با بدبختی این دختر را بدون پدر بزرگ کردم. آقای رئیسی از شما خواهش می‌کنم متهم را زودتر مجازات کنید. تا او را قصاص نکنم، دل سوخته‌ام آرام نمی‌شود.»
مادر با سوز دل و اشک چشمانش‌ گفت یک کلینیک چشم پزشکی معروف در شیراز وجود دارد که می‌گویند: «یکی از چشم پزشکانش بسیار متبحر است و می‌تواند بینایی نرگس را برگرداند.»
مادر حتی حاضر است یک چشمش را به دخترش اهدا کند تا نرگس و پسرش بتوانند همدیگر را ببینند و برای هم بی‌تابی نکنند.
حالا نرگس منتظر توجه مسؤولان است تا در کنار رسیدن به حقش برای مجازات مرد اسیدپاش، بتواند دوباره بینایی‌اش را پیدا کند.

مجازات سنگین مجلس برای اسیدپاشی

نرگس در حالی در انتظار مجازات شوهرش است که نمایندگان مجلس 19 خرداد امسال تبصره الحاقی به ماده یک طرح تشدید مجازات اسیدپاشی و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از آن را با ۱۶۱ رأی موافق، ۹ رأی مخالف و ۹ رأی ممتنع از مجموع ۲۴۵ نماینده حاضر تصویب کردند. براساس این تبصره الحاقی، در مواردی که اسیدپاشی به قصد ارعاب باشد به نحوی که موجب ناامنی در جامعه شود؛ اقدام مرتکب افساد فی‌الارض محسوب و به مجازات آن محکوم می‌شود. طبق قانون مجازات اسلامی برای اتهام افساد فی‌الارض اشد مجازات یعنی اعدام در نظر گرفته شده اما در مواردی نیز احکامی دیگر نیز مانند قطع دست و پا یا تبعید صادر می‌شود.