نَقد

برای ساخت سریال در تلویزیون ملاحظات بسیاری وجود دارد. به همین دلیل ساختن آن کمی سخت شده است. وقتی شما هر کاری کنید به کسی برمی‌خورد طبیعتا سوژه‌هایت کمرنگ‌تر می‌شود. وقتی من راجع‌به استندآپ صحبت می‌کنم می‌گویم در همه جای جهان استندآپ چهار مقوله اساسی دارد. یا مذهبی است یا سیاسی یا جنسی یا اجتماعی. سه مورد اول را که ما نداریم، بخش اجتماعی هم که نه درباره شغل می‌توانیم حرف بزنیم نه شهری، بنابراین استاندارد استندآپ‌مان نسبت به جهان چیزی حدود ۱۰ درصد است.
اگر دقت کنید سریال‌های کمدی ما که مورد اقبال واقع می‌شوند در آن مردها همه زن ذلیل بوده‌اند به دلیل این‌که زن ذلیل‌ها نمی‌توانند شکایت کنند و بگویند ما زن ذلیل هستیم.
یک برنامه استعدادیابی داریم که به هر حال با تلنت شوی آمریکا مقایسه می‌شود، ولی با این تفاوت که ما در همین اول کار نمی‌توانیم از حضور خانم‌ها استفاده کنیم. خود این یعنی این‌که ۲۰ تا ۳۰ درصد عقب هستیم و در ادامه نیز موارد دیگر. از طرفی یک‌سری موارد را هم آقایان به‌راحتی می‌توانند انجام دهند، ولی آن هم ممکن است پخش نشود. به نظرم مشکل بزرگ این است که خط قرمزهای ما در تلویزیون متغیر و مدام در حال جابه‌جا شدن است.
من از آن دسته افرادی هستم که بودن در سینما، تئاتر و تلویزیون برایم هیچ فرقی ندارد و هدفم این است که بتوانم کاری کنم که مردم دوست داشته باشند، اما متأسفانه کارها در اصول برنامه‌سازی نیست؛ به عنوان مثال سال گذشته سه قرارداد بستم، اما یکی از آنها شروع نشده خوابید.