پدر و پسرهای سینمای ایران

کیمیایی – مسعود و پولاد

شناخته شده ترین پدر و پسر سینمای ایرانی با اختلاف سنی در حدود 40 سال ،پدر را که همه می‌شناسند از کارگردان های موج نوی سینمای ایران در دهه ی 40 و 50 خورشیدی ،که خالق چند کاراکتر ماندگار نظیر: قیصر ،فرمان و... می‌باشد پدر هر چند که کیفیت سالهای قبل را ندارد، اما همچنان نامش گیشه را تکان می‌دهد، اما پسر که با ساخته های پدرش و به طور خاص (تجارت) آغاز کرد. حالا برای خودش وزنه ای شده است، او در(حکم)درخشید و بعد از آن با کارگردان های مختلف کار کرده است و فقط هم به سینما محدود نمانده است مخاطبین تلویزیون مجموعه های (مرگ تدریجی یک رویا ) و (ششمین نفر ) را از او به خاطر دارند. همچنین طبق آخرین اخبار پولاد خان کیمیایی مشغول اولین تجربه ی کارگردانی اش میباشد.

ارجمند – انوشیروان و برزو

پدر، که خیلی هم از مرگش نگذشته است بابازی در فیلمهایی نظیر: قاعده بازی ،دوئل ،تردید،کیفر و سریال هایی مثل امام علی (ع) به خوبی در ذهن مخاطبین ماندگار شده است،بازیگر مشهدی سینما و تلویزیون از سال 1362 بازیگری راشروع کرد، البته که هیچوقت به جایگاه برادرش (داریوش ارجمند ) نرسید، اما یاد و خاطرش ماندگار شده است ، پسر اما خیلی پرکار تر و متنوع تر فعالیت می کند حضور او در سریال های طنز باعث شده است، که عامه ی مردم به خوبی برزو ارجمند را بشناسند. همچنین حوزه ی فعالیت برزو خان فقط به بازیگری محدود نشده است ،برزو ارجمند گهگاهی می خواند و کارهایی که تا امروز ضبط کرده با استقبال مناسبی مواجه شده است.

کیارستمی – عباس و بهمن

پدر، را می توان نامی ترین کارگردان ایرانی در محیط های بین المللی دانست ،با آن کاراکتر خاص و نگاه ویژه ای که در فیلمهایش دارد، جایگاه تثبیت شده ای در سینمای دنیا دارد .او با خلق آثاری چون: شیرین ،خانه دوست کجاست ،باد ما را خواهد برد و...گونه ای خاص از سینما را در سینمای ایران را نمایندگی می کند، کارگردان مطرح سینمای ایران که طی ادوار مختلف در اکران فیلمهایش ناکام بوده است.

امسال با فیلم (کپی برابر اصل )در قالب جشنواره ی بین المللی فجر به سینماهای تهران آمده است ، عباس آقا البته کارهای دیگری هم می کند از قبیل نویسندگی و نقاشی و...در مورد پسر می‌توان به مستند های متفاوت اشاره داشت نظیر: جواد (در رابطه با جواد یساری) و یا شبیه خوانی(در رابطه با تعزیه ) دو کمانچه ومرتضی ممیز و.. در مورد بهمن، نکته ی قابل توجه این است که به خوبی از زیر سایه نام پدر خارج شده است و به قولی او هویت مستقلی پیدا کرده است.

قریبیان – فرامرز و سام

پدر، را می‌توان متعلق به سینمای کیمیایی دانست، او با کیمیایی شروع کرد و بادرخشش در آثاری چون ردپای گرگ ،بیگانه بیا ،گوزن ها ...استعداد خود را به نمایش گذاشت، فرامرز قریبیان دوسال پیش با فیلم (گناهکاران) نشان داد، که در عرصه ی کارگردانی هم حرف های زیادی برای گفتن دارد.

البته قبل تر هم با (چشمهایش) توانایی هایش را به رخ کشیده بود ،پسر یا همان "سام قریبیان" که در 16 سالگی بازیگری راشروع کرده است، پس از تجربیاتی که در زمینه اجرا داشت، با عزیمت به امریکا و تحصیل در زمینه ی سینما به ایران بازگشت و با نگارش چند فیلمنامه از جمله فیلمنامه ی گناهکاران درخشید. او با بازی در خط ویژه ، گردباد ، لاله ، نیم رخها و ... طی سالیان اخیر در عرصه ی بازیگری فعال بوده است .

نوذری – منوچهر و ایرج

جای خالی دوبلور، مجری و بازیگر قدر سینما و تلویزیون خیلی به چشم می آید. "منوچهر نوذری" که در ابتدا با صداپیشگی و فعالیت در رادیو فعالیت های هنری اش را آغاز کرده بود بعدتر با بازیگری در مجموعه ها و فیلم های مختلف شمایل ویژه ای از خود به نمایش گذاشت، اجرای مسابقه ی هفته و فعالیت طولانی در برنامه ی (جمعه ی ایرانی) از جمله یادگاری هایی است که او برای همیشه در تاریخ هنرایران جا گذاشته است، اما پسر رزمی کار او به رغم اینکه صدایی مناسب و چهره ای مطلوب دارد، هنوز تا جایگاه پدر فاصله ای بسیار دارد، هرچند در اجرا موفق بوده اما در بازیگری نکته ی خاصی تا امروز نشان نداده است، بازی در مجموعه ای چون (کلانتر) و یا بازی در فیلم( آکواریوم) تجربیاتی به نسبت معمولی است که نوذری پسر مرتکب آن شده است.

سهیلی – سعید و ساعد

کارگردان و فیلمنامه نویس و تهیه کننده ی خراسانی سینمای ایران؛ فعالیت هنری اش هیچگاه دچار افت و خیز خاصی نشده است او پس از ساختن فیلمهایی مثل :مردی شبیه باران ،سنگ کاغذ قیچی و تجربیات عجیبی همچون :چارچنگولی ،با گشت ارشاد و کلاشینکف دیده شد ،پرفروش شدن آثار او و انتقادهایی که به هنجارشکنی های سینمای او شده است بحث های حاشیه ای زیادی ایجاد کرده ،اما سهیلی پسر که سال گذشته سال درخشش او بود، با آثاری همچون: چند متر مکعب عشق ،رخ دیوانه ،کلاشینکف، میخ خودش را در سینما کوبیده است او که با آثار پدر شروع کرده است ،حالا رفته رفته جزو امیدهای سینمای ایران به شمار میرود ساعد دانش آموخته ی گرافیک است.

دیگران : پدران و پسران دیگری هم بودند نظیر:ابراهیم و اسماعیل حاتمی کیا که اولی را می‌شناسید دومی هم در فیلمهای پدر عکاسی می‌کند ،فتحعلی اویسی و علیرضا اویسی که پسر جز چند تجربه‌ی محدود و البته خوانندگی مشترک با پدر کارنامه ی چندان چشمگیری نداشته است ،علی اکبر ثفقی و امیرثفقی که دومی همان ثفقی کارگردان است که این روزها (مردی که اسب شد) را روی پرده دارد که به کمک پدر تهیه کننده اش به حیات سینمایی اش ادامه می دهد،به این فهرست عبدالرضا و پندار اکبری ،کیانوش عیاری و مزدک عیاری ،منوچهر و حامد محمدی را هم می توان اضافه کرد اما به دلیل آنکه فعالیت های خیلی پر رنگ و چشمگیری نداشتند همین پاراگراف هم کارنامه ی آن ها را کفایت می کند. (برترین ها - ایمان عبدلی)