قلقلی بالاخره سکوتش را شکست

او روزه سکوت گرفته بود و حرف نمی‌زد. همه حرف‌هایش را با ایما و اشاره به بچه‌ها می‌فهماند. البته «عموقناد» (مجید قناد) در کنارش حاضر بود و صحبت‌های بی‌صدای قلقلی را برای بچه‌ها ترجمه می‌کرد. قلقلی زبان بدن قوی داشت و می‌توانست با حرکت دستانش به دیگران بفهماند که چه منظوری دارد. او با زبان بدنش نمایش اجرا می‌کرد و درددل‌هایش را با کودکان و خردسالان در میان می‌گذاشت. قلقلی جلوی دوربین تعریف می‌کرد که از صبح تا شب چه اتفاقاتی برایش افتاده است. مثلا توضیح می‌داد که صبح زود با عجله از خواب بیدار شده و بدون خوردن صبحانه به مدرسه رفته و در طول روز دچار ضعف شده است. آن وقت «عموقناد» از داستان قلقلی نتیجه‌گیری می‌کرد و می‌گفت: بچه‌های عزیز منظور قلقلی اینه که ما حتما صبح‌ها باید صبحانه‌مون رو کامل بخوریم.

لاسمی شخصیت یک انسان لال را این‌قدر باورپذیر بازی کرد که همه باورشان شد او نمی‌تواند حرف بزند. قلقلی به این شخصیت آشنا وفادار ماند و تا سال‌های سال سراغ نقش‌ها و شخصیت‌های دیگر نرفت. او در مصاحبه‌های تلویزیونی هم حاضر نمی‌شد تا بچه‌ها و بزرگ‌ترها حرف زدنش را نبینند و نشنوند.

آخرین بار حدود دو سال پیش در قاب تلویزیون ظاهر شد و برنامه «اتل متل تماشا» را برای خردسالان اجرا کرد. برنامه‌ای که محیطش شبیه یک مهدکودک مجازی بود و به خردسالان بازی‌ها و ترانه‌های جدید را آموزش می‌داد. او در پشت دوربین یک برنامه کودکانه بالاخره سکوتش را شکست. لاسمی در برنامه «گل‌آموز» شبکه آموزش به جای یک عروسک مداد صداپیشگی کرد. بازیگر نقش خاطره‌انگیز قلقلی این روزها برنامه‌ای در تلویزیون ندارد. او به کودکان بازیگری و فن بیان تدریس می‌کند و امیدوار است بتواند چند بازیگر توانای کودک را به سینما و تلویزیون معرفی کند. 20 سال است خودش را بیمه کرده و هزینه بیمه بازیگران سینمای ایران را از جیبش پرداخت می‌کند. گاهی وقت‌ها هم لاسمی را در جشن‌هایی که ادارات دولتی برگزار می‌کنند، می‌بینیم. آخرین بار در مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب بجنورد برای بچه‌ها شعر خواند و برنامه اجرا کرد. ماه گذشته شایعه‌ای تلخ در صفحات اینترنتی دست به دست شد که حکایت از درگذشت «قلقلی» داشت. شایعه‌ای که شهرام لاسمی خیلی زود تکذیبش کرد و این بار با صدای بلند اعلام کرد: «من زنده‌ام»

چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)