گاهی به آسمان نگاه کن

مخارج و هزینه‌های زندگی در کلانشهر‌های کشور و بخصوص تهران، چنان مردم را در چمبره خود گرفتار کرده که گاه در طول روز فراموش می‌کنند نگاه خود را برای لحظاتی از روزمرگی‌ها بگیرند و به آسمان بسپارند.

آسمان هم دیگر آن پهنه آبی صاف نیست، البته که غبارآلود است و دودآلود در اکثر مواقع؛ آن چنان که دیدن ستارگان در شب هم آرزویی شده برای ساکنان پایتخت. اما آن چه هنوز می‌تواند چشم‌ها را بنوازد و به جسم و جان روح تازه‌ای بدمد، لااقل برای دقایقی، معماری باقیمانده از تهران گذشته است، بخصوص در مناطق مرکزی و بافت قدیمی‌تر شهر.

اگر سر را بالاتر بگیری شاید روی فروشگاهی که امروزه یک برند معروف در آن کسب و کار راه انداخته، بتوانی یک ساختمان زیبای قدیمی را با کاشی‌های لعاب‌دار و ستون‌های نقش‌دار برجسته ببینی و مرغ خیالت پربکشد به تهران قدیم و زیبایی‌های رنگ باخته‌اش.

اگر گذرتان به خیابان لاله‌زار افتاد، سرتان را بالا بگیرید تا روی مغازه‌هایی که این روزها در قرق الکتریکی فروشان است، معماری زیبای سال‌های نه چندان دور تهران را هم ببینید.

هنوز هم می‌توان سراغ گرفت از بالا خانه‌هایی که جلویشان ایوان داشت و درهای چوبی منبت‌کاری شده.

بالاخانه‌هایی که بیشترشان حالا تولیدی پوشاک شده‌اند و نفس‌های آخر خود را می‌کشند و شاید چند ماه دیگر گرفتار یک بساز و بفروش شوند و سال بعد، نام و نشانی دیگر از آنها نماند و به جایشان، یک مجتمع چند طبقه با معماری بی‌هویت و بی‌اصالت سبز شده باشد.

از لاله‌زار و خیابان استانبول و سعدی که بگذریم، شاید در محله‌ای که سال‌ها در آن ساکن هستیم، ساختمان‌هایی باشد جامانده از تهران قدیم که غافل مانده‌ایم از وجودشان به واسطه همان سر به زیری برآمده از گرفتاری‌های روزمره و تبعات زندگی شهرنشینی.

پس فرصت تماشای این بناهای قدیمی را از دست ندهید که دور نیست جایشان را به بی‌قواره ساختمان‌های قوطی کبریتی بی‌هویت بدهند.

باید گاهی به آسمان نگاه کرد از برای دیدن این زیبایی‌های برجامانده از شهری که روزگاری پایتخت بود، اما زیبا و چشم‌نواز.

به آسمان نگاه کنید و مطمئن باشید که به حساب سر به هوایی‌تان نخواهند گذاشت.

محسن محمدی - جام‌جم