لذت حضور در جام‌جهانی

آخر در بزرگ‌ترین و مهم‌ترین جشنواره فوتبال دنیا، تیم ضعیف محلی از اعراب ندارد و همه با کوله‌باری از تجارب فوتبالی و آمادگی‌های جسمی و روحی به میدان خواهند آمد تا بهترین عملکرد دوران فوتبالی خود را در معرض تماشا بگذارند. به‌طور طبیعی هر کشوری که قدم در آوردگاه جام‌جهانی می‌گذارد، می‌خواهد درصدی از رشد و شکوفایی خود را در معرض تماشا گذاشته و فوتبالش خوب دیده شود. فوتبال ایران نیز از این مساله مستثنا نیست و تیم ملی که می‌خواهد چهارمین تجربه حضور خود را در برزیل پشت سر بگذارد، باید نشان دهد از تفکرات حرفه‌ای کارلوس کرش، چه چیزی را فرا گرفته و نسبت به سه دوره قبلی چه چیز تازه‌ای را برای گفتن دارد.

دیدار با آرژانتین، نیجریه و بوسنی، جدا از آن‌که چه نتایجی را در میدان عمل برای تیم ملی کشورمان برجای خواهد گذاشت، باید سکوی پرتابی باشد برای فوتبالی که با وجود سرمایه‌های ذاتی‌اش، تفکرات حرفه‌ای را خوب مشق نمی‌کند و حصارهای نداری و کمبودهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تاکنون این اجازه را نداده است که موجودیت واقعی‌اش را عیان کند. در چنین فضایی، برزیل 2014 می‌تواند سکوی پرتاب فوتبال ایران باشد، فارغ از هر نتیجه‌ای. بی‌شک هیچ‌کس از تیم ملی انتظار برد در برابر آرژانتین را ندارد و همین مساله می‌تواند شرایطی را فراهم کند بازیکنان تیم ملی در مقابل ستاره‌های آلبی‌سلسته (لقب آرژانتین) بدون استرس بازی کرده و آنچه در چنته دارند، عرضه کنند. این درست که فوتبال امروز جهان تا حدود زیادی به ستاره‌ها وابسته است، ستاره‌هایی که در لحظه می‌توانند گره‌های هر دیداری را باز کرده و عصای دست مربی تیم‌شان باشند، اما به‌طور طبیعی آنچه در این میان بیشتر حائز اهمیت است، ارائه یک بازی گروهی و یکدست است. کاری که تیم ملی فوتبال یونان در جام ملت‌های اروپا در سال 2004 با مربی سرشناسی چون «اتو رهاگل» آلمانی از عهده آن به خوبی برآمد و با دفاع چندلایه و سیستمی که بعدها به «دفاع اتوبوسی» مشهور گشت، موفق شد بسیاری از برزگان فوتبال اروپا را زمین‌گیر کرده و با برتری بر پرتغال تحت رهبری فیلیپه اسکولاری برزیلی، فاتح بزرگ این جام شود.

بنابراین در فوتبال هر نتیجه‌ای محتمل است و می‌توان در عین فاصله‌ای عمیق با تیمی چون آرژانتین، برابر این تیم خوب بازی کرد و همه را به تحسین وا داشت. بویژه این‌که تیم ملی از کارلوس کرشی روی نیمکت خود بهره می‌گیرد که در فوتبال جهان مردی شناخته شده به حساب می‌آید و اطلاعاتش به گونه‌ای است که حتی کارلوس بیلاردوی آرژانتینی و مدیر فنی تیم ملی این کشور را نیز به تحسین وا می‌دارد.

جدا از آرژانتین که در گروه F شرایط ویژه‌ای دارد و همه از سرگروهی‌اش صحبت می‌کنند، سه تیم دیگر گروه به قول سرمربی تیم ملی نیجریه باید برای دومی گروه با یکدیگر به مبارزه‌ای سفت و سخت برخیزند. در حقیقت، نیجریه و بوسنی می‌توانند زمینه‌ای برای امتیازگیری تیم ایران باشند. هر چند نادیده نمی‌گیریم نیجریه تیم قدرتمندی است که با فاکتور قدرت بدنی بازیکنانش حتی می‌تواند تیم آرژانتین را نیز به دردسر بیندازد، اما بی‌شک تیم ملی اگر می‌خواهد در مقابل این تیم بازی را واندهد، باید نفس بازیکنانش چاق باشد و به لحاظ بدنی نیز به گونه‌ای باشند که توان 90 دقیقه جنگیدن تمام عیار با قهرمان قاره آفریقا را داشته باشند؛ تیمی که شمار زیادی از بازیکنانش در تیم‌های اروپایی و از جمله لیگ برتر انگلیس حضور دارند و به هیچ‌وجه نباید رویارویی با آنها را ساده انگاشت.

بوسنی نیز به‌عنوان یکی از تیم‌های حاضر در گروه ایران، تیم اوج گرفته‌ای است که همه بازیکنانش از حضور در لیگ‌های اروپایی حسابی صیقل خورده‌اند و ساده‌لوحانه خواهد بود اگر تصور کنیم، این بوسنی همان تیمی است که چند بار شکستش داده‌ایم. صعود مستقیم به جام‌جهانی از گروهی که یونان نیز در آن قرار داشت، حکایت از تیمی دارد که جنگنده و کوشاست و بنا دارد خود را به‌عنوان یکی از پدیده‌های جام‌جهانی در نخستین حضور خود در این رقابت‌ها معرفی کند. به هر صورت اگر حرف مربی نیجریه را مورد توجه قرار داده و بخواهیم از حضور در برزیل 2014 نهایت لذت را ببریم، باید با تفکرلازم به حریفان دور مقدماتی و اتخاذ استراتژی لازم برای این حضور، شرایط را به گونه‌ای پیش ببریم که تیم ملی از هر حیث آماده حضور در چنین میدان مهمی شود.

حجت‌اله اکبرآبادی / گروه ورزش