به فرزندانتان مسئولیت دهید

وقتی او در انتظار هیچ چیز نیست از داشتن چیزی نیز خوشحال نخواهد شد و این برای زندگی آینده او تهدیدی بزرگ محسوب می‌شود. پس بهتر است گاهی اوقات مدتی برای داشتن چیزی منتظر بماند و گاهی نیز بداند که خواسته مهمترش را می‌گیرد و رسیدن به تمام چیزهای مورد نظرش برایش با هم میسر نیست.

تشویق و اهمیت دادن به فرزندان به منظور تقویت عزت نفس آنها خوب است، اما نباید در این امر زیاده‌روی کنید. زیرا بدین ترتیب انتظارات آنها را از خود افزایش می‌دهید و وقتی آنها نتوانند به این انتظارات بیش از حد جامه عمل بپوشانند، دچار احساس شکست و یاس و افسردگی می‌شوند. بتدریج شادابی خود را از دست خواهند داد و امیدشان برای رسیدن به دستاوردهای جدید در زندگی کاهش می‌یابد. پس از آنچه کسب می‌کنند خوشحال شوید و آنها را در جهت رسیدن به خواسته‌هایشان تشویق نمایید اما بیش از حد فراتر از واقعیات نروید.
گاهی اوقات والدین تصور می‌کنند محبت در این است که همه کارها و مسوولیت‌های زندگی را به تنهایی به دوش بکشند تا جایی که فرزندشان برای شستن جورابهایش یا تمیز کردن اتاقش از آنها پول توجیبی بیشتری می‌خواهد. فرزندان باید بیاموزند که خانواده یک واحد است و همه باید به نوعی در رسیدگی به آن و پیشبرد اهداف مشترک شریک باشند و هرکس به نوبه خود کارهایش را انجام دهد و کمکی به دیگری بکند. در غیر این صورت فرزندتان در انجام کارها و مشاغل محوله‌اش در آینده دچار مشکل خواهد شد و در ضمن تبدیل به فردی خودخواه می‌شود که همواره از دیگران توقع دارد و تشکر و قدردانی را هرگز نمی‌آموزد زیرا همواره طلبکار است.
بسیاری از والدین تصور می‌کنند اگر فرزندشان با مشکلی مواجه شود و آنها آن را حل نکنند روحیه فرزندشان آسیب می‌بیند. اما آنها با این کار دقیقا فرزندی ضعیف تحویل اجتماع می‌دهند.
فرزندان هم باید بدانند که کارها و مشکلاتشان را خودشان حل کنند تا مسوولیت امور خود را به عهده بگیرند، باید بدانند این‌که کارهایشان را به خودشان محول کنید به این معنی نیست که آنها را دوست ندارید.