دختر یا پسر؟ مساله این است

 جالب این‌که مهم نیست بچه‌ای که قرار است به دنیا بیاید، فرزند خودمان است یا بچه یکی از آشنایان یا دوستان. بالاخره دختر و پسر برای‌مان فرق می‌کند، البته این تفاوت اصلا مثل آن تفاوت‌هایی نیست که در گذشته شاهد آن بوده‌ایم، آن روزهایی که اگر زنی چندبار دختردار می‌شد، به جرم دخترزا بودن طلاقش می‌دادند، همان وقتی که اسم بعضی‌ها «دختربس»، «کافی» و «کفایت» بود تا نشان دهند خانواده‌ای از این‌که این بچه هم دختر شده است، چقدر ناراحتند.

به هر حال زمانه تغییر کرده و حالا ممکن است خانواده‌ای دختر بخواهد، ولی مسلما اگر فرزندشان پسر باشد، ناراحت نخواهند شد و اینجاست که آن جمله معنی پیدا می‌کند؛ یعنی نوزاد باید سالم باشد، بقیه مسائل فرع است و این موضوع اصل.

البته هنوز هم بعضی خانواده‌ها که تعدادشان خیلی زیاد هم نیست، در این موضوع افراط می‌کنند و تا جایی پیش می‌روند که هنگام ازدواج، دختری را برای پسرشان در نظر می‌گیرند که خواهرهایش پسرزا باشند.

این قشر از جامعه باور دارند اگر خانواده‌ای دخترزا باشد، ممکن است عروس آنها هم فقط دختر به دنیا بیاورد و در نتیجه از نظر آنها پسرشان چنان که باید و حقش است، خوشبخت نمی‌شود!

اما موضوع مهم این است که واقعا باور کنیم و بپذیریم جنسیت کودکان تفاوتی ندارد و همین که آنها سالم و سلامت باشند، کافی است. تعدادشان هم مهم نیست؛ یعنی اگر فقط قرار است یک بچه متولد شود، باز هم نباید در مورد جنسیت آن حساسیت نشان داد.

البته گروهی هم به‌دنبال شیوه‌های درمانی مختلفی هستند که دختر یا پسر بودن فرزندشان را انتخاب کنند. این گروه معمولا از رژیم‌های غذایی مختلف کمک می‌گیرند و باور دارند با مصرف مواد غذایی خاصی می‌توانند دختر یا پسر بودن فرزندشان را تعیین کنند.

مثلا می‌گویند اگر هویج، کشمش و موز بخورید، دختردار می‌شوید و اگر کرفس و کاکائو مصرف کنید فرزندتان یک پسر کاکل به سر خواهد شد، اما این موضوع چه پایه و اساس علمی داشته باشد و چه نداشته باشد، در هر صورت صد درصد نیست و باید بپذیریم دختر یا پسر بودن بچه مهم نیست.

نکته مهم‌تر هم این است که بچه را باید درست تربیت کرد، چه پسر باشد و چه دختر و ای‌کاش خانواده‌های محترم، قدری از این وسواس را هم می‌گذاشتند برای آموختن راه‌های مناسب تربیت بچه و این‌که چگونه باید او را برای ورود به زندگی و دست‌وپنجه نرم کردن با مسائل مختلف آن آماده کرد.