بازگشت نشاط به دنیای بچه‌ها

مدتها و شاید بهتر است بگویم 3 ــ 2 سالی بود که از برنامه‌های شاد و جذاب عموپورنگ، مجموعه‌های تلویزیونی کودک‌ونوجوان کارگردان کاربلد، احمد درویشعلی‌پور و درمجموع برنامه‌هایی که داریوش فرضیایی محور و ستون همه آنها محسوب می‌شد، هیچ خبری نبود. خبر که می‌گویم، نه خبر جدید؛ چون بعد از حرف و حدیث پیرامون عدم پخش مجموعه‌های عموپورنگ که صحت و سقم هیچکدام برای مخاطبان پرتعداد برنامه‌های عموپورنگ مشخص نشد، انتظار تولید برنامه جدید از دست‌اندرکاران این مجموعه‌ها کاملا ساده‌لوحانه بود و اصلا انتظار آن را نداشتیم! ما به تکرار همان مجموعه‌ها راضی بودیم و حتی مشتاق اما متاسفانه هیچ خبری نبود؛ حتی در نوروز سال ۱۴۰۳ علی‌رغم اعلام خبر قرارگرفتن سریال بالش‌ها در کنداکتور برنامه‌های کودک، خبری از این سریال نشد که نشد! 

این روزها با توجه به دسترسی همگانی به اپلیکیشن‌ها و برنامه‌های مختلفی مثل تلوبیون و فیلیمو، یافتن و دیدن برنامه‌های مورد علاقه بچه‌ها کار سختی نیست اما به تجربه برایم اثبات شده که وقتی برنامه‌ای از تلویزیون پخش می‌شود، حس مطلوب‌تر و بهتری برای بچه‌ها ایجاد می‌کند؛ چنانچه بارها برنامه‌های عموپورنگ را برای فرزندانم دانلود کردم و در گوشی در اختیارشان قرار دادم اما لذتی نبردند و استقبالی از آنها نشد.

داریوش فرضیایی نخستین مجری کودک‌ونوجوان است که با لقب «عمو» در اوایل دهه ۸۰ خود را وارد دل مشکل‌‌‌پسند بچه‌ها کرد و شکل جدیدی از برنامه کودک را در رسانه‌ملی کلید زد. او آغازگر دورانی شد که خاله‌ها و عموهای بسیاری را وارد برنامه‌های تلویزیونی کودک کرد. عموپورنگ و همکارانش از اواسط دهه ۹۰ با برنامه کودکانه «محله گل‌وبلبل» بسیار خوش‌درخشیدند و ضمن فرهنگ‌سازی و آموزش مسائل متنوع فرهنگی و اجتماعی، سهم بزرگی در سرگرم‌کردن و ایجاد شادی در خانواده‌ها ایفا کردند. «بچه‌محل» و «کلبه عموپورنگ» دو مجموعه تلویزیونی دیگر از گروه موفق درویشعلی‌پور و پورنگ بود که هرکدام با قسمت‌های متنوع و دیدنی، نقش بسزایی در سرگرمی و نشاط بچه‌ها و حتی خانواده‌ها در روزهای طولانی تابستان و روزهای سرد و دلگیر پاییزی داشتند.

حقیقت این است که در سه دهه اخیر تیم برنامه‌سازی عموپورنگ در میان انبوه برنامه‌سازان این حوزه، بسیار شاخص و فاخر عمل کرده و در چند مقطع زمانی با نقش‌آفرینی به‌عنوان پرچمدار تحول در برنامه‌سازی کودک و نوجوان، نقاط عطفی را در برنامه‌سازی برای سنین پایین رقم زده است.

داریوش فرضیایی هم در تمام حدود ۳۰سال فعالیت در تلویزیون و حتی در شبکه‌های اجتماعی همواره از حواشی دوری کرده و خالصانه و عاشقانه و دغدغه‌مند به‌دنبال شادی‌افزایی، نشاط و آموزش کودکان‌ونوجوانان بوده است. به گفته خودش که در شبکه‌ اجتماعی نوشت: «من همه تلاشم رو برای شادی بچه‌ها و خانواده‌های محترم به کار گرفتم، چون می‌دونم تو این شرایط سخت فقط باید روحیه و امید و انگیزه به هم ببخشیم، اما چه کنم که عزیزان عرصه رو روزبه‌روز بر ما تنگ‌تر می‌کنند. ان‌شاءا... که درست میشه.» 

کوتاه اینکه کاش مدیران و تصمیم‌گیران رسانه‌ملی بالاخص مدیران برنامه‌های مرتبط با جامعه بزرگ کودک‌ونوجوان با سخاوت و بزرگواری بیشتری به‌دنبال تزریق شادی و نشاط در میان کودکان کشورمان باشند. کاش اجازه بدهند که عموپورنگ بچه‌ها بار دیگر برایشان برنامه‌سازی کند و دل کوچک مخاطبان چشم‌انتظارش را شاد نماید.