کمک به هنرمند برای خلق اثر هنری

در سال‌های اخیر سعی کرده‌ام در کنار بازیگری، کار اجرا را هم در رادیو و هم در تلویزیون دنبال کنم و در اجرا هم سعی کردم‌ به نوعی پل بزنم میان ادبیات ایران و مخاطب و کاری کنم که مخاطبان کمی بیشتر با ادبیات ایرانی آشنا شوند. وقتی به عنوان کارشناس یک برنامه یا مجری به طور مستقیم با مخاطب ارتباط می‌گیرید مسلما راحت‌تر می‌توانید خواسته‌های آنها را درک کنید و به نظرم مخاطبان ما خیلی دلشان می‌خواهد برنامه‌‌های سرگرم‌کننده درباره ادبیات و تاریخ را شاهد باشند.

البته یکی از بهترین روش‌ها برای سرگرم کردن، تولید سریال‌های جذاب است؛ ولی گاهی در برنامه‌‌های گفت‌وگومحور هم می‌توان به مخاطب، اطلاعات لازم را داد و او را سرگرم کرد منوط به این‌که خود را بالاتر از مخاطب نبینیم.

برای من بازیگری همانقدر لذت دارد که اجرا، و هیچ‌کدام را به چشم یک کار روتین کارمندی نمی‌بینم و با این‌که مشکلات اقتصادی وجود دارد اما سعی می‌کنم خدا را شاکر باشم و سخت نگیرم تا راحت بگذرد. به هر حال مشکلات اقتصادی پیش‌روی همه مردم و از جمله هنرمندان وجود دارد. یکی از کمک‌هایی که می‌توانند در جهت حل مشکلات اقتصادی به هنرمندان بکنند این است که امکانات و ابزار کار را به رایگان در اختیارشان قرار دهند. لازم نیست به هنرمند مستقیم بودجه داده شود که اگر هم داده شود، بد نیست. لازم است به هنرمند ابزاری دهند که خودش به سمت خلقی برود که درآمدزا باشد.

الان خیلی از گروه‌های نمایشی را داریم که می‌شود آنها را زیر پر و بال گرفت و برای ضبط تله‌تئاترهای خوب از آنها استفاده کرد و در عین حال بسیاری از موزیسین‌های جوان را داریم که می‌شود با حداقل بودجه، آنها را برای تولید قطعه یا اجرای مجدد قطعات ماندگار موسیقی برای تلویزیون به کار گرفت. سعی کنیم نگاه پدرانه به هنرمندان جوان‌تر داشته باشیم و کمکشان کنیم که تجربه‌های درست کنند و البته بتوانند به واسطه هنرشان درآمد داشته باشند. تلویزیون در این زمینه می‌تواند خیلی کمک حال جوانان بااستعداد باشد. هرقدر بیشتر ارتباط ایجاد کنیم میان هنرمندان واقعی و تلویزیون و رادیو، در آن صورت مخاطب هم بیشتر به این رسانه‌ها نزدیک می‌شود و سعی می‌کند آرای خود را نیز بی‌واسطه با این رسانه‌ها در میان گذارد.

روزنامه جام جم