روزی که ایران زیر سایه ماه رفت!

قرار بود سایه ماه در مسیری طولانی قطر ایران را بپیماید و با ورود از غرب کشور و عبور از استان‌های کردستان، همدان، لرستان، اصفهان، یزد، کرمان و سیستان و بلوچستان در مدتی کمتر از دو دقیقه، لذت تاریکی معجزه‌آسا و تماشای ستاره‌ها و سیاره‌های پرنور را حوالی ساعت 2 بعدازظهر نصیب ایرانیانی کند که چهار سال پیشتر از آن در دوم آبان 1374 نیز از بیرجند به تماشای کسوف کلی 14ثانیه‌ای نشسته بودند.
از اوایل مرداد، زمزمه‌های در پیش بودن آخرین کسوف کلی قرن و موقعیت خاص ایران به عنوان یکی از بهترین نقاط جهان برای رصد خورشیدگرفتگی کم‌کم از رسانه‌ها شنیده می‌شد. شبکه 4 سیما که فقط سه سال از راه‌اندازی‌اش می‌گذشت، پخش مستقیم آن رویداد را به صورت سوئیچ پشت سر هم از استانی به استان دیگر انجام می‌داد. هزاران گردشگر خارجی در شرایطی که دستگاه‌های اجرایی آمادگی پذیرش این حجم از مسافران کسوف را نداشتند ناگهان راهی اصفهان و بروجرد و نهاوند و... در استان‌هایی شدند که قرار‌بود تاج خورشید به هنگام کسوف آنجا نمایان شود. از آن سال به بعد بود که شیب علاقه‌مندی به نجوم در ایران زبانه کشید و تبدیل به علاقه اصلی هزاران جوان ایرانی شد. با این حال از همان سال به بعد دیگر کسوف کلی در ایران رخ نداد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد برای دیدن خورشیدگرفتگی کلی بعدی از ایران باید تا 30 اسفند 1412 شکیبایی کنیم. درست ساعتی قبل از تحویل سال 1413، بخش‌هایی از استان‌های بوشهر، فارس (از جمله تخت جمشید) و یزد زیر سایه ماه می‌روند و تاریکی در میانه روز را تجربه خواهند کرد. از فکرکردن به شایعات آخرالزمانی که حدس می‌زنم آن زمان میان مردم می‌تواند رایج شود دلم می‌لرزد. اما شک ندارم تا 14 سال دیگر ایران به مقصدی پرآوازه در گردشگری نجومی تبدیل شده است و میزبان شایسته‌تری برای رصد آن کسوف بی‌نظیر در جهان خواهیم بود.

کاظم کوکرم

دانش