بزرگداشت خواننده تئاتری

آیین یادبود این هنرمند عصر روز جمعه با حضور هنرمندانی همچون کامبیز روشن‌روان، عباس خوشدل، سالار عقیلی، افلیا پرتو، علی‌اصغر شاه‌زیدی، میلاد کیایی، شهرام صارمی، بیژن بیژنی، علی رستمیان و جمعی از علاقه‌مندان موسیقی در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در آغاز این مراسم که به مناسبت نخسـتین سالروز درگذشت نادر گلچین برگزار می‌شد، فاضل جمشیدی که اجرای برنامه را به‌‌عهده داشت ضمن خوشامدگویی به حاضران گفت: بحق می‌توانیم نادر گلچین را از نوادر موسیقی امروز بدانیم.

سپس عباس خوشدل، آهنگساز و رهبر ارکستر طی سخنانی گفت: در آواز ایرانی می‌توان از سه شخصیت نام برد: بنان، اکبر گلپایگانی و نادر گلچین که صدایشان رنگ خاصی دارد و از این جهت شاخصند. صدای نادر گلچین پدیده خاصی است و مشابهی برای آن نمی‌توان یافت. هنرمند باید به جایی برسد که احساسش بر تکنیکش حاکم باشد و گلچین به این جایگاه رسیده بود. چیزی که امروزه ما کمتر شاهد آنیم.

آهنگساز «نوای کاروان» در ادامه افزود: من یکی از قدیمی‌ترین افرادی هستم که سابقه همکاری با او را داشتم. آنقدر استادی و تبحر داشت که به ترانه‌ها روح می‌بخشید، با عشق می‌خواند. عظمت صدا داشت. وی با آهنگسازان مطرحی چون فرامرز پایور کار کرد.

خوشدل در پایان افزود: قطعه زمانی ماندگار می‌شود که آهنگساز، شاعر و خواننده با هم هماهنگ باشند چیزی که امروز کمتر شاهد آنیم. امیدوارم نسل جدید نیز به این امور توجه کنند تا ماندگاری موسیقی ایرانی بیش از پیش حفظ شود.

سخنران بعدی مراسم کامبیز روشن‌روان بود که در وصف استاد نادر گلچین گفت: گلچین هیچ‌گاه استاد آواز نداشته، فقط صدای اساتید را می‌شنیده و تکنیک‌های آنها را به کار می‌برد. اما به چه دلیل این تبحر و استادی را داشت؟ شاید کمتر کسی بداند که استاد گلچین پیش از آن که خواننده باشد هنرمند تئاتر بود و همین امر به او کمک کرد تا کلمات را صحیح ادا کند، غلت‌های زیبا بیافریند و حس کلمات را درست منتقل کند، به گونه‌ای که بر دل و جان مخاطب می‌نشست.

او در ادامه افزود: گلچین حافظه قوی داشت و این لازمه یک هنرمند است.

گلچین ژن و شم موسیقی داشت و همواره تلاش و ممارست می‌کرد و این رمز ماندگاری او بود. امیدوارم روزی تمام خاطرات هنرمندان به کتابی تبدیل شود تا آیندگان بدانند و زندگی و منش و روش بزرگان عرصه هنر برای آیندگان همچون گنجینه‌ای حفظ شود.