دو نفر و نصفی دور ایران با دوچرخه!

این زوج که یک فرزند نوزاد هم دارند، سفرشان را که گمان می‌رود یک سال به طول بینجامد، از روز گذشته 22 فروردین از شهر مشهد و همراه فرزندشان و با بدرقه جمعی از اعضای شورای شهر مشهد و شهروندان مشهدی آغاز کردند. احسان منصوریان 33 ساله همراه با همسر 31 ساله اش شیما هاشم‌نیا و ارسلان، فرزند هشت ماهه شان پا به رکاب شدند تا علاوه بر انجام یک سفر جذاب و تماشایی به دور کشورمان، پیغام خود را هم به هموطنان برسانند. پیغام آنها به چالش کشیدن سبک زندگی روزمره ماشینی و شهری است که بدون توجه به طبیعت، محیط‌زیست و منابع تجدیدناپذیر آن به سمت نابودی در حرکت است که منصوریان در گفت‌وگو با ایرنا به آن اشاره کرد. این جوان ورزشکار مشهدی گفت حتما در طول سفرش و در مواجهه با هموطنانمان، آنها را به نگرش پایدار به زندگی با پیام حفظ آب، خاک و هوای سالم برای نسل‌های بعد دعوت خواهند کرد. سفر وی که نخستین سفر یک خانواده دوچرخه سوار ایرانی همراه فرزند است، طی چهار فصل انجام خواهد شد. منصوریان می‌گوید فعلا برای فصل بهار برنامه ‌ریزی کرده ‌ایم و قرار است در این فصل مسیر مشهد، نیشابور، سبزوار، اسفراین، بجنورد، آشخانه، کلاله، گرگان، ساری، رشت یا آستارا را طی کنیم و از آنجا از طریق گردنه اسالم به خلخال، دشت سبلان یا از سمت گردنه حیران ادامه سفر دهیم. وی که مهندس عمران و عکاس تخصصی معماری و صنعت است، اعتقاد دارد چنین سفرهایی در کنار همه سختی‌ها، تجربه‌ها، دستاوردها و جذابیت‌هایش، باعث تحکیم روابط خانوادگی هم می‌شود، زیرا خود چالش‌های سفر همگرایی بیشتری در زندگی ایجاد می‌کند. منصوریان که پیش از این همراه همسرش مسیر 4000 کیلومتری مشهد به استانبول را در مدت 90 روز رکاب زده‌ است، می‌گوید: در سفر کنونی مسیری یک ساله با مسافت حدود 15 هزار کیلومتر را پیش‌بینی کرده و به‌طور میانگین هر روز 40 تا 50 کیلومتر رکاب خواهیم زد.

نه به ریزگردها، شعار بانوی دوچرخه‌سوار

سفر با دوچرخه و شعار حمایت از محیط‌زیست و زندگی پاک البته اتفاق جدیدی نیست و تاکنون چند نفری در ایران و عده بیشتری در دنیا آن را تجربه کرده‌اند. برای برخی هم که به سبکی از سفر و زندگی تبدیل شده است. (البته سفر هیچ‌کدام از آنها مثل سفر منصوریان و همسر و فرزندش خانوادگی نبوده است.) رویا لقمانیان یکی از هموطنان ما و از جمله افرادی است که از حدود 20 سال پیش با پای پیاده و دوچرخه، با شعار صلح و وحدت به چند شهر ایران و بسیاری از نقاط جهان سفر کرده و می‌گوید تا توان داشته باشم این راه را ادامه خواهم داد. این بانوی 57 ساله البرزی سفر امسال خود را نیز تقریبا از ابتدای فروردین و از استان خوزستان و با شعار «نه به ریزگردها» آغاز کرد و طی سفر از مناطق گناوه، قشم، کیش و چابهار بازدید کرد. این جهانگرد و دوچرخه‌سوار سبزاندیش گفته سفر با پای پیاده و دوچرخه به چند شهر ایران و بسیاری از نقاط جهان را با شعار صلح و وحدت انتخاب کرده و تا توان داشته باشد، این راه را ادامه خواهد داد.

یک مسیر سبز اتفاقی

محمدحسین محمودزاده، جهانگرد جوان دیگری است که با دوچرخه‌اش بسیاری از مناطق ایران و جهان را رکاب زده ‌است. او سال هاست جاده‌ها را رکاب می‌زند و میان شهرها و روستاها می‌گردد و تصاویر مردمان شهرها و روستاهای در مسیر را در قاب دوربینش ماندگار می‌کند و از طریق صفحه اینستاگرامش با جهانیان به اشتراک می‌گذارد. محمودزاده، متولد آبان 61 در محله طوس تهران است و دکتری تجارت بین‌الملل دارد. علاقه به این نوع سفر کردن هم خودخواسته نبوده و ظاهرا به صورت ناگهانی سر راهش ظاهر شده است. او به مهر گفته: من 11 سال در مالزی زندگی کردم و شغلی که داشتم نیاز به سفر داشت به‌طوری که مجبور بودم به کشورهای مختلف سفر کنم. در یکی از سفرهایم باید به یک کارخانه در اندونزی می‌رفتم که کارم بیشتر طول کشید. رئیس کارخانه گفت آخر هفته که ما تعطیل هستیم برایت یک تور می‌گیریم که کوه نزدیک اینجا را ببینی. من هم در این تور شرکت کردم. در این تور با اروپایی‌هایی آشنا شدم که تنها با یک کوله پشتی سفر می‌کنند. فهمیدم این یک سبک از سفر کردن به نام بک پکری است که در فرهنگ ما ایرانی‌ها ناشناخته‌است. بعد از این آشنایی در اینترنت درباره‌اش خواندم و خیلی خوشم آمد و بعد از یک ماه رفتم برای خودم یک کوله پشتی خریدم و حدود ده روز به همان مالزی سفر کردم. اما سفر تنها 20درصد زندگی جهانگرد است. او یک ماه در بهار و ابتدای سال و یک ماه در زمستان را به سفر می‌گذراند و سفرهایش ارزان‌تر از چیزی تمام می‌شود که بقیه انتظارش را دارند. او برای اسکانش به فکر هتل‌های چندستاره نیست و بیشتر شب‌ها را در چادر یا خانه اهالی منطقه می‌گذراند و معتقد است در سفر همه چیز باید خودش جور شود.

بی‌خیال مقصدهای تکراری

جهانگرد جوان ایرانی معتقد است بیشتر ما سفر کردن را بلد نیستیم و بسیاری اوقات همیشه مقصدهای تکراری را برای سفر کردن انتخاب می‌کنیم و از دیگر مناطق غافل می‌شویم. محمودزاده می‌گوید:کردستان، لرستان و بسیاری از استان‌های غربی کشور مکان‌های زیبایی دارد، اما دوری مسیر آنها را ناشناخته کرده‌است. بیشتر مردم ما دوست دارند راه رفته را دوباره طی کنند تا خیالشان راحت تر باشد. برای همین مردم ما هر موقع می‌خواهند سفر کنند به همان شمالی می‌روند که چند بار رفته‌اند چون همه جایش را می‌شناسند.