نگاه هفته

ضرورت پژوهش در تولیدات رسانه ملی

تلویزیون به همان اندازه که یک ابررسانه است به روزآمدی و جدید شدن نیازمند است. ارتقای کیفی تولیدات تلویزیونی و افزایش رضایت عمومی مخاطبان همواره از دغدغه‌های مهم مدیران رسانه ملی بوده که در راستای رفع این نیاز و بالابردن کیفی برنامه‌ها تلاش‌های مختلفی صورت گرفته است، از تشکیل اتاق فکرهای متعدد تا دعوت به همکاری متخصصان و کارشناسان حوزه رسانه و هنر تا با تمهیدات علمی و تخصصی بتوانند به این هدف مهم دست یابند.

کد خبر: ۸۵۷۱۲۳

اما یکی از حلقه‌های مفقوده در این مسیر انجام تحقیقات علمی و پژوهش‌های دانشگاهی است که می‌تواند راهگشایی موثر در ارتقای کیفی برنامه تلویزیون و دست‌کم آسیب‌شناسی آن باشد. تقویت ارتباط بین دانشگاه و پژوهش‌های علمی با شبکه‌های مختلف تلویزیونی قطعا موثر و ماندگارترین راهی است که می‌تواند به بهبود برنامه‌های سیما ختم شود.

چند وقت پیش خبری می‌خواندم که تلویزیون از طرح‌های پژوهشی مرتبط با صدا و سیما حمایت می‌کند که اگر این سیاست، عملی شود قطعا به رشد کیفی تولیدات رسانه ملی کمک می‌کند، هرچند که به نظر می‌رسد برای انجام یک کار علمی و پژوهشی این حمایت مالی خیلی ناچیز است، اما نفس این اقدام و این‌که رسانه ملی برای انجام پژوهش‌های علمی در حوزه تخصصی خود اقدام کرده ارزشمند است.

امروزه به‌ویژه در یک دهه اخیر همزمان با توسعه و گسترش شبکه‌های مختلف تلویزیونی، رشته‌های دانشگاهی مرتبط به‌ویژه در زمینه ارتباطات و رسانه نیز رشد کمی و کیفی خوبی داشته که می‌توان از این ظرفیت علمی به شکل عملی استفاده کرد و تحقیقات دانشگاهی را به سمت کاربردهای اجرایی و میدانی سوق داد. این سیاستگذاری‌ها موجب می‌شود تا پایان‌نامه‌های دانشجویی نیز سویه عملی و کاربردی‌تری قرار گرفته و صرفا در کتابخانه‌های دانشگاه و مراکز علمی آرشیو نشود.

امروزه رشته مطالعات عالی تلویزیون یکی از پویاترین رشته‌های علمی در حوزه ارتباطات است که خدمات عملی زیادی به موسسات رسانه‌ای و نهادهای رادیو و تلویزیونی کشورها می‌کند و ما در ایران باید از ظرفیت‌های به وجود آمده بهره‌برداری بیشتری کرده و خود نهادهای رسانه‌ای مثل صدا و سیما باید در این راه پیشقدم شوند و زمینه و بستر لازم برای انجام تحقیقات علمی در حوزه رسانه ملی را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم کنند.

حمایت از پایان‌نامه‌های تلویزیونی تقویت تلویزیون از عملکرد خود است. از سوی دیگر باید از روزنامه‌نگاران و کسانی که تجربه عملی همکاری با این رسانه را داشتند نیز بهره برد و از آن در جهت کمک به بهبود برنامه‌های تلویزیون استفاده کرد.

اگرچه روزنامه‌نگاران و نویسندگان حرفه‌ای حوزه تلویزیون به‌شدت کم هستند، اما تجربه و قدرت تحلیل آنها بالاست و حلقه مفقوده بین پژوهشگران و برنامه‌سازان تلویزیونی هستند که راهکارهای عملی برای به‌روز شدن و کارآمدتر شدن برنامه‌های رسانه ملی دارند. قلم‌ها و قدم‌های آنان را باید در قلمرو عینی رسانه ملی هموار کرد.