«غضروف» مصنوعی به روش مهندسی بافت در ایران طراحی و ساخته شد

یک دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بهرهگیری از تکنیکهای مهندسی بافت موفق به ساخت غضروفی مصنوعی شد که به گفته وی به دلیل استفاده از مواد زیستتخریبپذیر در آن برخلاف نمونههای مشابه خارجی به سهولت در بدن جاسازی شده و هیچگونه عوارض جانبی در پی ندارد.

کد خبر: ۷۹۸۱۳

به گزارش ایسنا ، دکتر سعید کرباسی، دانش آموخته دکتری دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطرنشان کرد: پروژه اجرا شده بازسازی و ترمیم غضروف به روش مهندسی بافت است به این صورت که عملا9 یک غضروف مصنوعی، جایگزین بافتهای آسیب دیده غضروف میشود.
وی با بیان این که نتایج حاصل از این پروژه به تایید دانشگاه آکسفورد انگلستان رسیده است، خاطرنشان کرد: نتایج این طرح در درمان آسیبهایی نظیر آرتروز مفصل در زانو و دیسکهای بین مهرهیی کاربرد دارد.
کرباسی درباره نحوه اجرای این پروژه گفت: در ابتدا سلولهای غضروف مفصلی حیوان را جدا کرده و سپس بر روی سطح یک پلیمر زیست تخریب پذیر نشانده شد.این پلیمر زیست تخریب پذیر در داخل بدن تخریب شده و محصولات تخریب آن اثرات سمی در بدن ندارد.
وی خاطرنشان کرد: با بهینهسازی و شبیه سازی رشد و متابولیسم این سلولها بر روی پلیمر مورد نظر، همزمان با رشد بافت جدید پلیمر نیز تخریب میشود که با توجه به این که غضروف یک بافت بدون رگ است، سرعت بازسازی و ترمیم در آن بسیار کند میباشد، بنابراین برای افزایش سرعت رشد بافت جدید غضروفی باید با کنترل عوامل محیطی مثل pH، درصد اکسیژن، قابلیت نفوذ یونی و فشار شبیهسازی مناسبی از بافت در خارج از بدن ایجاد کرد.
وی افزود: در این رساله دکتری با کنترل همه عوامل محیطی تاثیرگذار بر رشد بافت غضروف، بازسازی بافت جدید تا دو برابر افزایش یافت که در مقایسه با مطالعات انجام شده در سطح دنیا قابل توجه است.
کرباسی در عین حال با اشاره به این که این پروژه در مرحله آزمایشها حیوانی است ابراز امیدواری کرد که با توجه به درصد بالای مبتلایان به آسیبهای مفصلی در دنیا و نیاز شدید به درمان آن، این طرح در آینده به مرحله آزمایشهای انسانی برسد.
این دانشآموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر اضافه کرد: تفاوتی که بین غضروف مصنوعی ساخته شده به این روش و دیگر غضروفهای مصنوعی ساخته شده در دنیا وجود دارد این است که در ساخت غضروفهای مصنوعی متداول از موادی استفاده میشود که زیست تخریب پذیر نبوده و در زمانهای طولانی در داخل بدن دچار تخریب نمیشوند و حتی موجب ایجاد التهاب و تورم در بدن میشوند اما در این روش همزمان با رشد غضروف جدید، ماده نیز تخریب میشود و ترمیم به طور کامل صورت میگیرد.
همچنین شبیه سازی انجام شده در این روش موجب میشود که سرعت تشکیل بافت جدید به مقدار قابل توجهی افزایش یابد.