رقیبان از ما قوی​ترند

اگر وضع جسمانی بازیکنان ایده‌آل باشد و البته برنامه‌ریزی و ساختار فنی مناسبی هم داشته باشیم، می‌توانیم به کسب نتایج خوب امیدوار باشیم. وقوع این اتفاق مستلزم آن است که بازیکنانمان توانایی دویدن حدود ده کیلومتر در جریان هر مسابقه را داشته باشند و البته نباید به ضدحملات و اتفاقات غیرمنتظره دل خوش کنیم. اصلا نباید فریب مسابقه برگشت مقابل کره جنوبی در خرداد سال گذشته را بخوریم. آن بازی یک اتفاق بود که خوشبختانه به نفع ما رخ داد، اما تمام شد و هیچ ضمانتی وجود ندارد که دوباره به وقوع بپیوندد. اگر از نظر بدنی کم نیاوریم، می‌توانیم رقبا را حتی در زمین خودشان کنترل کنیم.

مسأله دیگر، مهارت‌های فردی نفرات رقبایمان است. ببینید آرین روبن با اسپانیا چه کرد. به نظرم در تیم ما حداقل دو یا سه نفر باید این روحیه و شخصیت ورزشی را داشته باشند که در لحظات حساس، مراقب شیرازه تیم باشند. در جام جهانی 1998چنینی نفراتی داشتیم؛ افرادی چون باقری، دایی و عزیزی، اما در تیم ملی کنونی غیر از اشکان دژآگه، هنوز ملی‌پوشان دیگری ندیده‌ام که چنین شرایطی داشته باشند.

تیم ملی در بازی تدارکاتی اردوی اتریش با ترکیب اصلی خودش بازی نکرد و بالغ بر 17 بازیکن به میدان رفتند. این مسأله باعث شد ترکیب ایده‌آل تیم ملی را نبینیم. من بالغ بر یک سال است تیم ملی واقعی را ندیده‌ام. هرچند در فوتبال چیزی قابل پیش‌بینی نیست و در جدال هلند ـ اسپانیا به بی‌رحمی این ورزش ایمان آوردم، اما معتقدم در شرایط عادی، امکانات و شاکله اصلی قدرت رقبایمان بیشتر از ماست.

بیژن ذوالفقارنسب / مربی اسبق تیم ملی