دیدارهای نه چندان دوستانه

با توجه به دیدارهای مکرر مقامات دو کشور این سوال مطرح می‌شود که دلیل این رویکرد چیست و آیا دو کشور به سمت بهبود روابط و تقسیم منافع در جهان پیش می‌روند و یا اینکه این روابط نشانه‌ای بر چالش‌های گسترده در مناسبات دو کشور است.

بررسی ابعاد روابط دو کشور می تواند پاسخی به این پرسش باشد. آمریکا و روسیه هر چند که بر توسعه مناسبات تأکید و بعضا معاملاتی نیز در تقسیم منافع در جهان صورت می‌دهند اما در روابط کنونی آنها می‌توان نشانه‌هایی از تقابل‌های جدی و فراگیر را مشاهده کرد که برای آنها جنبه حیثیتی دارد. محور اصلی این امر را در تحولات سوریه می‌توان مشاهده کرد.

دو کشور در طول دو سال گذشته همه توان خود را بر مسئله سوریه به کار گرفته‌اند بگونه‌ای که بسیاری از ناظران سیاسی تحولات سوریه را برابر با حیثیت جهانی این کشور دانسته‌اند. شکست و یا پیروزی در این عرصه برای هر کدام از این کشورها دارای دستاوردها و هزینه‌های بسیاری برای آنها خواهد بود بگونه ای که حتی می تواند سرنوشت ابرقدرتی آنها در جهان را تعیین نماید.

با توجه به این شرایط مشاهده می‌شود که تنشها میان روسیه و آمریکا دیگر از دامنه تهدیدات نظامی و یا ورود به مناطق نفوذ یکدیگر فراتر رفته است و هر کدام به دنبال ابزارهای جدیدی برای مقابله با دیگری هستند. اتهام زنی طرفین در زمینه حقوق بشر و حتی تصویب قوانین سخت گیرانه مبنی بر تدوین لیست مقامات ممنوع الورود به این کشورها از جمله این رفتارها است. هر کدام از طرفین تلاش دارند تا از مسائل حاشیه‌ای برای اعمال فشار بر دیگری استفاده کنند تا در نهایت طرح خود برای به زانو در آوردن طرف مقابل در مسئله سوریه را اجرایی سازند.

با توجه به این شرایط می‌توان گفت که دیدارهای جان کری و لاورف دیدارهای چندان دوستانه‌ای نمی‌باشد بلکه برگرفته از چالشهای موجود میان دو کشور است که هر کدام در روند مذاکرات به دنبال تحمیل خواسته‌های خود به طرف مقابل است . به عبارتی دیگر هدف این دیدارها رسیدن به نقطه اشتراک نمی‌باشد بلکه هدف پیروزی بر طرف مقابل است که در لوای چانه زنی‌های دیپلماتیک صورت می‌گیرد.   

قاسم غفوری-جام جم آنلاین