مرگ قهرمان

در این پرونده نیز برای نوجوان ما همین اتفاق افتاده است. وقتی این کودک با پدرش سر کار می‌رفت و تحقیر‌های دیگران را نسبت به او می‌دید بشدت تحت تاثیر قرار می‌گرفت و در همان دوران قهرمان زندگی‌اش را از دست داد. احساس منفی که این نوجوان نسبت به پدرش دارد دقیقا به همین دلیل است. او دیگر نمی‌تواند پدر را به عنوان یک پشتوانه واقعی در زندگی ببیند و اورا فردی بی‌عرضه می‌یابد.

اما در مورد مادر اینطور نیست. او مادر را زنی فداکار می‌بیند. زنی که در برابر سختی‌ها از فرزندانش مراقبت می‌کند. در تمام گفته‌های پسر نوجوان این موضوع کاملا مشهود است که این‌بار مادرش را قهرمان ذهن خود ساخته است.

البته این موضوع تا حد بسیار زیادی طبیعی است. دختربچه‌ها به خاطر روحیاتی که دارند و براساس تئوری عقده الکترا به پدر بیشتر نزدیک هستند و پسران بر اساس همین تئوری که در مورد فرزندان ذکور عقده ادیپ می‌نامند به مادر بیشتر نزدیک هستند. بنابراین به لحاظ فیزیولوژیکی طبیعی است این نوجوان به مادرش علاقه بیشتری داشته باشد.

بجز آنچه توضیح دادم مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که پسر نوجوان مورد بحث یک فرد مجرم نیست. او درواقع درگیر یک اتفاق شده است. این نوجوان خانواده سالمی دارد و آنها حمایتش می‌کنند. جرمی که او مرتکب شده در واقع ناشی از اخلاق مجرمانه او نبوده است.

این نوجوان مرتکب خطا شده است. این نکته که باید رسیدگی قانونی به این پرونده شود در حوصله بحث ما نیست و نمی‌توانیم وارد آن شویم. اما نکته مهم این است که او این مدت را باید در میان کسانی بگذراند که مرتکب جرم شده‌اند و در واقع تصمیم به ارتکاب جرم گرفته‌اند و با آگاهی این کار را کردند؛ نکته‌ای که در مورد این نوجوان وجود نداردو این موضوع بشدت برروحیه پسر نوجوان تاثیر می‌گذارد.

بنابراین اولا خانواده باید رفتار درستی با پسری که تجربه ناخواسته داشته را بلد باشند و به او بگویند که حرفش را باوردارند و او باید دوباره به زندگی بازگردد. دوم این که اولیای مدرسه باید از این نوجوان حمایت کنند و در واقع مراقب او باشند تا دوران بحران را پشت‌سر بگذارد.

محبت پدر و مادر واولیای مدرسه و حمایت معنوی آنها می‌تواند این نوجوان را از پریشانی ناشی از بازداشت رهایی دهد.