تجربه‌های متفاوت را دوست دارم

مدتی است که بیشتر در فیلم‌های تلویزیونی حضور داشته‌اید. درست است؟

بله، چون در این زمینه پیشنهادات بیشتری داشتم.

بله، متاسفانه این مساله در این نوع آثار وجود دارد که باید اصلاح و همین‌طور باید بودجه تله‌‌فیلم‌ها بیشتر شود. در حال حاضر بودجه‌ای که به این نوع آثار تعلق می‌گیرد، همان بودجه قبل است و تغییری نکرده و از طرفی وقتی سرعت کار بالا می‌رود، همچنین ساده و شتابزده انجام می‌شود و در نتیجه کار خوب از آب درنمی‌آید. البته برخی کارگردان‌ها واقعا دلسوزانه کار می‌کنند.

بله خوب است، اما به شرط آن که این پدیده را جدی بگیرند و صرف این که تنها کاری ساخته شود به آنها نگاه نشود و اگر جدی‌تر به این مساله نگاه کنیم قطعا اتفاقات بهتری خواهد افتاد.

خیر. به نظرم به هیچ وجه تله‌فیلم یک مشق شب نیست، زیرا تلویزیون جایی برای مشق کردن نیست. کسانی که قبلا مشق‌شان را انجام داده‌اند، باید در تلویزیون فعالیت کنند. چون ما با مخاطب روبه‌رو هستیم؛ مخاطبی که کارها را می‌بیند، فکر می‌کند و بعد قضاوت می‌کند. به هر حال تله‌فیلم یک مشق نیست و باید خیلی جدی‌تر از اینها با آن برخورد کرد.

ایده‌آل‌هایم نسبت به گذشته فرق چندانی نکرده است. در وهله اول داستان برایم مهم است؛ از این نظر که هدفی در آن مشخص باشد و بعد کارگردان از این نظر که چقدر نسبت به کاری که می‌کند، اشراف دارد و سرانجام هم نوع نقش و تاثیری که در طول قصه می‌گذارد.

بله. حتی در حد سیناپس هم بوده و متاسفانه این مساله هم در کار ما جاافتاده است.

چرا، اما این دیگر به اعتقادی که من بازیگر نسبت به کارگردان آن کار دارم، برمی‌گردد. البته می‌شود یک پیش‌بینی‌هایی نسبت به قصه داشت، اما خب کامل نیست. ولی در نهایت این شیوه از کار، اصولا غلط و خیلی بهتر است که فیلمنامه کامل و درست به بازیگر ارائه شود تا بازیگر هم بتواند نسبت به نقشش تحلیل و شناخت درستی پیدا کند.

بله، در این‌گونه کارها بازیگر باید از تخیلش استفاده کند و در یک جمله می‌توانم بگویم معجزه می‌کنیم تا بالاخره بتوانیم یکجوری به آن نقش نزدیک شویم.

تا به حال به این مساله فکر نکرده‌ام. اما من با همه نقش‌هایم به معنای واقعی زندگی کرده‌ام و آنها را دوست دارم. امیدوارم مخاطبم هم با آنها ارتباط برقرار کرده باشد.

فکر می‌کنم سلایق آنها را خیلی خوب می‌شناسم و این را می‌دانم که ما در مقابل آنها مسوولیم و برایشان کار می‌کنیم. کارهایمان نباید خیلی ساده‌انگارانه و خیلی سخت باشد که مخاطب چیزی متوجه نشود.

در وهله اول کار با کارگردانی مثل محمدرضا هنرمند بسیار برایم حائز اهمیت و خوشایند بود و خوشحالم که با او کار کرده‌ام.

به نظرم شیوه کار هنرمند بسیار تازه و جالب آمد و او جزو کارگردان‌هایی است که می‌داند چه کار می‌کند و چه می‌‌خواهد. جالب است بدانید در ابتدای کار مواردی را که هنرمند به عنوان کارگردان به من گوشزد می‌کرد حتی یک جاهایی مرا اذیت می‌کرد و دائم با خودم می‌گفتم چرا باید این کار را انجام دهم اما بعد از تدوین و در طول پخش‌ سریال متوجه حساسیت‌های او شدم و فهمیدم که چقدر درست همه مسائل را کنترل کرده است.

عوامل زیادی را می‌توان نام برد، مانند داشتن عوامل حرفه‌ای و خوب، همدل بودن تمام گروه و داستان بکر و متفاوت آن.

شاید برای شما هم اتفاق بیفتد.

بازیگری بلد نیستم و هنوز نیازمند تجربه‌‌های تازه‌‌ام.

بله. آخرین کارم در این زمینه نمایش «گلبانگ سربلندی» به کارگردانی سعید شاهپوری بود که در تالار وحدت آن را اجرا کردیم و در آن نقش جبرئیل را داشتم که راوی قصه هم بود.

در تله‌فیلم «داستان‌های ناتمام دنیا»‌ به ایفای نقش پرداختم که کارگردانش هم آقای صادق پروین آشتیانی بود.

سرازیری راحت است به شرط آن که معنایش سقوط نباشد ولی به هر حال ما سربالایی را انتخاب کرده‌ایم و هنوز هم داریم می‌رویم، گاهی خسته می‌شویم و گاهی دلگیر ولی باز هم دلمان نمی‌خواهد به سرازیری بیفتیم.

آینده را که نمی‌شود پیش‌بینی کرد. ولی چیزی که مطمئنم این است که دوست دارم در کارم تجربه‌‌های متفاوتی داشته باشم تا بعدها از نگاه کردن به پرونده هنری‌ام راضی باشم.

نمی‌دانم. اما مطمئنم که تلاش خودم را کرده‌ام.