روش انتخاب مهدکودک مناسب

 از جمله عوامل محیطی در زندگی امروز که تاثیر بسزایی در روند رشد کودک دارد، مهدکودک‌ها، موسسات آموزشی و پیش‌دبستانی‌ها هستند، بخش عمده رشد جسمانی و عقلانی کودک در سنین پیش از دبستان شکل می‌گیرد و با توجه به این که در زندگی امروزی معمولا هر دوی والدین شاغل هستند، نقش مهدکودک‌ها در این میان دوچندان خواهد شد. اغلب مادران، چه آنهایی که شاغلند و چه آنهایی که خانه دارند، از خود می‌پرسند آیا مهدکودک جای خوبی برای کودک است؟ آیا رفتن به مهدکودک برای کودکان الزامی است؟ اگر جواب مثبت است، از چه سنی؟ چه مهدکودکی بهتر و مناسبت‌تر است؟

کودکان از سن 7 تا 9 ماهگی، افراد آشنا و افراد خانواده خود را می‌شناسند و اگر از آنها دور بشوند، بشدت احساس اضطراب و ناآرامی می‌کنند. در 2 تا 5/2 سالگی، کودک کم‌کم به دوری از پدر و مادر عادت می‌کند. بنابراین، بهترین سن برای بردن به مهدکودک، بین 5/2 تا 3 سالگی است. با این وجود تنها 10درصد کودکان در این سن با میل و رغبت کامل به مهدکودک می‌روند. به همین دلیل به کار بستن راهکارهایی برای علاقه‌مند کردن کودکان به مهدکودک توصیه می‌شود.

قبل از ورود به مهدکودک، باید کودکمان را با محیط آن آشنا کنیم. برایش توضیح دهید که در آنجا می‌تواند بازی کند، کارهای تازه یاد بگیرد، دوست‌های جدید پیدا کند و با مربی‌اش آشنا شود.

به او اطمینان دهید که حتما بعد از یک ساعت مشخص به دنبال او خواهید آمد.در روزهای نخست، بهتر است حدود نیم ساعت همراه کودکتان در مهد بمانید تا او با محیط و دوستانش و مربیان آشنا شود.

هرگز برای بردن کودک از مهد به خانه دیر نکنید تا کودک احساس عدم اطمینان و ناامنی نکند.

کودک مهم‌ترین سال‌های تکوین شخصیت خود را در دامن مادر خود می‌گذراند. بنابر این مادر نقش ویژه‌ای در تربیت فرزند دارد و به دلیل عواطف خالصانه خود پناهگاه امنی برای کودک به حساب می‌آید. بهتر است کودک بیشتر تحت مراقبت مادر باشد تا مربیان مهد، پس مثلا نباید از ساعت 7 صبح تا 4 بعدازظهر کودک را به مهد بسپارید. مهدکودک نباید تبدیل به یک محل اجباری مثل مدرسه شود که کودک هر روز صبح در ساعت خاصی مجبور به بیدار شدن از خواب شود و به زور و اجبار به مهدکودک برود. بهتر است دوسه ساعت کودک را به مهد بسپارید، فقط برای این که از لحاظ اجتماعی رشد کند و فرصت بازی با همسن و سالان خود را داشته باشد. کودکان از 3 سالگی کنجکاوتر می‌شوند و محیط اطراف خود را جستجو می‌کنند. بنابر این بسیار مشتاقند با همسالان خود بازی کنند و در کنار آنها باشند و این جزئی از ضروریات رشد شناختی کودک است. بنابر این بردن کودک به مهد در این سن از ضروریات است.

مهدکودک علاوه بر مزایایی که دارد، معایبی هم دارد، از جمله این که اگر از سنین پایین شروع شود، یا ساعت‌های طولانی در مهد گذرانده شود، ممکن است کودک را دچار افسردگی و اضطراب کند، یا ممکن است کودک پس از برگشتن به خانه ناآرام و پرخاشگر شود.

در یک مهدکودک خوب، باید نسبت مربیان به کودکان یک به 4 باشد. علاوه بر این، فضای کافی و مناسب برای بازی و آموزش کودکان وجود داشته باشد و کودکان در گروه‌های کوچک 3 تا 4 نفری بازی کنند. ضمنا در یک مهدکودک خوب، باید مربیان در زمینه تعلیم و تربیت، آموزش کافی دیده و در این رشته تخصص داشته باشند.

دوره پیش‌دبستانی به دلیل افزایش سن و رشد اجتماعی کودک اهمیت بیشتری نسبت به مهدکودک دارد، بنابر این باید دقت بیشتری را در انتخاب آن اعمال کرد. بیشتر مراکز پیش‌دبستانی کودکان بین 3 تا 5 سال را می‌پذیرند. پیدا کردن یک پیش‌دبستانی خوب برای والدین، که مطابق با انتظارات آنها باشد، بسیار اهمیت دارد و بخش‌اعظم اهمیتش از این نظر است که با نیازهایی که زمینه پیشرفت فرزندان را برای انتقال از مهدکودک به مراحل بالاتر آموزشی فراهم می‌کند، مطابقت داشته باشد.

بیشتر والدین تحقیقاتشان را برای تعلیم و تربیت و آموزش به فرزندان، از یک سال قبل از شروع دوره‌های آموزشی آغاز می‌کنند. به عنوان مثال، از زمانی که کودک 4 ساله می‌شود آنها به دنبال یک پیش‌دبستانی مناسب با نیازهای کودک و خانواده‌‌شان هستند تا در 5 سالگی این محیط آموزشی را در دسترس داشته باشند.

گام اول در این تحقیقات، مشخص کردن نیازهای خانواده است. این که آیا شما به دنبال یک موسسه پیش‌دبستانی تمام وقت هستید یا پاره وقت؟ آیا مایلید محل قرار گرفتن این موسسه نزدیک به خانه یا محل کارتان باشد؟ آیا مدرسه‌های خصوصی را ترجیح می‌دهید یا عمومی دولتی؟

بهترین انتخاب آن است که مدرسه‌ای بیابید که ویژگی و شیوه تربیتی شما را نمایان کند. به عنوان مثال، اگر شما در تربیت کودک خود شیوه سنتی، ساختاربندی شده و با قاعده یا پیش‌بینی نشده و غیررسمی را در پیش گرفته‌اید، تطابق شیوه تربیتی شما و شیوه مدرسه‌ای که برای کودکتان انتخاب می‌کنید ضروری است. این مطابقت، نظم و ترتیب و انضباط خانه ومدرسه را به هم شبیه می‌کند و از ایجاد دوگانگی و خلل در تعلیم و تربیت فرزندتان جلوگیری می‌کند.

گام بعدی تحقیق در مورد این موسسه‌ها است. می‌توانید چند موسسه را که با گام اول تحقیقاتتان مطابقت دارند انتخاب کنید و از میان آنها یکی را برگزینید. دقت کنید که والدین همیشه باید بتوانند بدون اطلاع قبلی در مدرسه حاضر شوند و خود را نشان دهند. این عمل، بهترین روش برای آگاهی از روال روزبه‌روز کودکتان در مدرسه خواهد بود. متخصصان به والدین توصیه می‌کنند که در انتخابشان به نکات زیرتوجه کنند: موسسه‌ای را انتخاب کنید که در آن: 1 نسبت دانش‌آموزان به معلمان کم باشد اگر برای فعالیت‌های مختلف، مربیان متعددی وجود داشته باشد، بازدهی بیشتری مشاهده می‌شود. 2 تسهیلات و امکانات مدرسه مناسب باشد. 3 دسترسی به فعالیت‌های آموزشی گوناگون وجود داشته باشد. 4 اثر متقابل معلم بر دانش‌آموزان مورد توجه قرار بگیرد. 5 گواهی‌نامه تحصیلی معلمان و اعتبارنامه و امتیاز رسمی مدرسه قابل مشاهده باشد.

بهترین نشانه برای این که مناسب‌ترین مدرسه را برای فرزندتان یافته‌اید، این است که کودک از رفتن به آنجا لذت ببرد، درباره دوستان و معلمانش در مدرسه حرف بزند؛ از حوادث و اتفاق‌ها و آنچه در مدرسه می‌آموزد برای شما صحبت کند و افکارش را با شما به اشتراک بگذارد.

نسیما عرب