زندگی بدون رنج و عارضه با «پلاسماتراپی»

به باور کارشناس ارشدبیوتکنولوژی که بابیماران زخم دیده ازنزدیک درارتباط است وزخم‌های‌شان رامرهم می‌گذارد؛ شرکت توسعه فناوری پلاسما بخشی چالش‌محوراست وازاین‌که در کنار دانش‌بنیان بودنش دنبال راهی است تا از رنج بیماران بکاهد وازسویی فناوری، سلامت وبهداشت انسانی ومهندسی راتوأم باهم می‌نگرد؛ به خود می‌بالد. گفت‌وگوی‌ما را در ادامه  با ایشان می‌خوانید. لازم به تاکید است به لحاظ برخی ملاحظات امکان انتشار تصویر و نام این کارشناس ارشد وجود نداشت. 

برای شروع بفرمایید دلیل این‌که روش‌های درمانی قدیمی برای درمان زخم‌های دیابتی یا به‌طور کلی زخم‌های ناشی از جراحی‌ها به‌راحتی درمان نمی‌شود، چیست؟ 
به‌طور کلی با تغییر سبک زندگی مردم یک سری بیماری‌ها یا عوارض جدیدی شیوع یافته که روش‌های درمانی قدیمی دیگر پاسخگو نیست. یکی از این بیماری‌ها دیابت است. یک سری بیماری‌ها مربوط به زمانی است که افراد زمان زیادی را در بستر می‌مانند و مبتلا به زخم‌های فشاری می‌شوند. مثل زخم بستر‌ یا آسیب‌هایی که در اثر تصادف‌ها ایجاد می‌شود که نسبت به گذشته افزایش یافته است. به‌طور کلی انواع زخم‌ها آن هم در شکل‌های مختلف افزایش یافته است. به‌عنوان ‌مثال بیماران سرطانی که در مرحله آخر زندگی‌شان هستند، اغلب به‌شدت از زخم‌های بستر ایجاد شده رنج می‌کشند. زمانی که بدن در یک قسمت از بافت خود دچار فشار می‌شود در آن ناحیه زخم‌های بسیار عمیقی ایجاد می‌گردد. بیماری را تصور کنید که ۱۲ساعت در اتاق عمل است، در حین عمل یک میله‌ای را محکم به سرش می‌بندند و همین باعث فشرده شدن بافت آن ناحیه می‌شود در نتیجه بافت آن ناحیه مرده و یک حالت زخم و کچلی در آن ناحیه ایجاد می‌شود. این قبیل زخم‌ها با توجه به شرایط و تغییر سبک زندگی بسیار شایع است. ازطریق روش‌های قدیمی درمان، زخم‌های مقاوم به درمان به‌راحتی درمان نمی‌شود. معمولا بافت این نواحی از بین می‌رود. در مورد بیماران دیابتی این مشکل وجود دارد که اگر این بیماری کنترل نشود و چند سال بگذرد؛ اعصاب نواحی مختلف در بدن مانند نوک دست‌ها و پاها اصطلاحا نوروپاتی می‌شود یعنی پای بیمار دیگر حس ندارد. بنابراین اگر پا آسیب‌دیده و زخم ببیند عفونت پیدا کرده و درعین‌حال بیمار به‌هیچ‌وجه متوجه نمی‌شود. بیماری داشتیم که نقل می‌کرد؛ احساس کردم نقطه کوچکی کف پایم است، حتی به دکترم هم نشان دادم گفت چیزی مهمی  نیست. درحالی‌که تمام پایش به‌تدریج عفونت کرد؛ تا جایی که پا را ناچارا قطع کردند. در این نوع بیماران عفونت نشان داده نمی‌شود. وقتی متوجه می‌شوند که کبودی‌ها از زیر پوست دیده می‌شود. در نواحی انتهایی بدن خون‌رسانی به سلول‌ها کم است آب و اکسیژن و مواد غذایی به سلول‌ها نمی‌رسد. متابولیسم سلول‌ها مختل می‌شود. فردی که مبتلا به دیابت است خیلی دیر به پزشک مراجعه می‌کند؛ دیر متوجه آسیب پا می‌شود. تازه حتی به‌موقع هم به پزشک مراجعه کند به دلیل این‌که خون‌رسانی آسیب‌دیده و روال سابق را ندارد در نتیجه آن زخم به خوبی درمان نمی‌شود. 

ازجمله روش‌‌های جدید درمانی به چه مواردی می‌توان اشاره کرد؟ 
در حال حاضر پانسمان‌هایی که از خارج وارد می‌شود؛ خوب و مفید اما به‌شدت گران‌است. با نوسانات ارزی که وجود دارد؛ واردات آنها اگر هم انجام شود با قیمت‌های گزافی عرضه می‌شود و یا همیشه در دسترس نیست. به این علت بیماران دیابتی مشکلات عدیده‌ای دارند. پس فقط یک مشکل نیست. کسی که مبتلا به دیابت می‌ شود از زندگی و کارش بازمی‌ماند. اغلب این افراد  نان‌آور خانواده هستند. متأسفانه درصد بالایی از این بیماران از قشر محروم جامعه به‌شمار می‌روند. بسیاری از آنها زنان سرپرست خانواده هستند و در بخش خدمات مشغول به فعالیت‌اند. ممکن است مثلا کف پای خانمی با شیشه بریده شود و از سویی آسیب‌دیده و دچار زخم هم بشود. تا جایی این خانم برای درمان مشکل دارد که الان دارد قطع عضو می‌شود. این بیماری یک چنین بحران‌هایی ایجاد می‌کند. طرف نان‌آور خانواده است پا آسیب می‌بیند؛ پس درآمدش قطع می‌شود. 
ازطرف دیگر ناچار است یک روز در میان به پزشک مراجعه کند. بین ۵۰۰ تا دو میلیون تومان با توجه به خدماتی که می‌گیرد بابت درمان باید هزینه بدهد. این‌طور افراد واقعا دچار مشکل هستند و باید یک راه‌حل اساسی برای‌شان در نظر گرفته شود. داستان جدا از آن هم هست. این زخم‌ها اصولا عفونی شده و مشکلات عدیده‌ای به همراه دارد. گاهی این‌قدر بوی بدی می‌دهد که خود بیمار هم نمی‌تواند آن را تحمل کند. فشار  روانی روی خانواده است. از سویی نمی‌توانند پول دربیاورند. ممر درآمدشان قطع می‌شود. خود فرد خودش را نمی‌تواند تحمل کند. قطع عضو عوارضش زیاد و هزینه‌های درمان هم سنگین است. با توجه به همه‌ شرایط، این موضوع در جامعه ما تبدیل به یک چالش شده است. شرکت توسعه فناوری پلاسما اصولا یک شرکت چالش‌محور است. ما به دنبال این هستیم چالش‌ها را بیابیم و آنها را پوشش دهیم. بر اساس مطالعاتی که انجام داده‌ایم دریافتیم این کار در دنیا در حال انجام است؛ پس مفید و ثمربخش خواهدبود. 

برای اطلاع خوانندگان‌مان اندکی از پلاسما بگویید؟ 
می‌دانیم پلاسما حالت چهارم ماده است. جامد، مایع، گاز و بعد پلاسما. در واقع سطح انرژی مولکول‌ها هر چه بیشتر شود، مولکول‌ها به حالتی دیگر تغییر حالت می‌دهند. زمانی که سطح مولکول گاز بسیار زیاد می‌شود، اتم‌ها و یون‌ها از هم جدا و تبدیل به رادیکال آزاد خواهندشد. یعنی یون‌هایی که بار دارند ناپایدار بوده و میل شدید به ترکیب دارند وما از این خصوصیت می‌توانیم استفاده کنیم. این کار یک حسن دارد، در طبیعت، آتش، خورشید، فضای بین ستارگان و سیارات پلاسما وجود دارد؛ منتها عمدتا پلاسمای گرم است و حرارتی؛ و ما از پلاسمای سرد استفاده می‌کنیم که زیر ۴۰درجه سانتی‌گراد است. بیمار هیچ سوزش و درد یا خارشی را احساس نمی‌کند. اولین حسنی که پلاسما دارد چون حالتی شبیه گاز است به تمام منافذ و زوایای زخم می‌تواند نفوذ کند و بیمار در حین درمان با پلاسما به‌جای درد و سوزش نسیمی خنک را احساس می‌کند. 

حتی در ارتباط با زخم‌های مزمن؟
در دانش پزشکی، آسیبی است که در آن پوست خراشیده، پاره، بریده، سوراخ یا دریده شود یا به علت یک تروما با این‌که پوست سالم مانده ولی در زیر آن آثار قرمزی یا کبودی دیده شود. به شکل مختصر جداسازی اتصال بین پوستی، بخشی از پوست یا گوشت بدن را زخم می‌گویند. داوطلب شدن بیماران برای پلاسماتراپی شرایطی دارد که توسط پزشک تشخیص داده می‌شود. به دلیل کاهش خون‌رسانی در زخم پای دیابتی، این زخم‌ها به‌سختی و در زمان طولانی ترمیم می‌شود. 
ویژگی دیگر پلاسما نسبت به روش‌های دیگر این است که به ضدعفونی کردن زخم کمک می‌کند. البته با توجه به حالتی که دارد یعنی حالت سیالی و این‌که شبیه به گاز است به تمام منافذ و زوایای زخم که هیچ‌گونه استریل نشده یا این‌که مواد استریل را نمی‌توانیم به آن ناحیه برسانیم؛ به‌راحتی آن نواحی را استریل می‌کند. این کار باعث می‌شود سطح زخم ما ضد‌عفونی شود. این بسیار کمک‌کننده است. اگر در کنار درمان‌های متداول و رایج زخم، پلاسما را هم اضافه کنیم؛ زمان مصرف داروهایی مثل آنتی‌بیوتیک را کاهش می‌دهیم. به‌علاوه مصرف مواد ضدعفونی‌کننده را هم کم خواهیم کرد. البته بیماری که بدنش عفونی است باید آنتی‌بیوتیک را تا از میان رفتن عفونت مصرف کند. نهایتا ما زخم را پلاسما می‌زنیم. چون عفونت وارد خون افراد می‌شود و باید به نحوی از گسترش آن عفونت در خون پیشگیری شود. 
کار دیگری که پلاسما انجام می‌دهد؛ این است که شدت خون‌رسانی را در نواحی زخم افزایش می‌دهد. در نتیجه فرآیند بهبود و ترمیم بافت سریع‌ و بهتر انجام می‌شود. هم از عفونت در ناحیه زخم جلوگیری می‌کند و هم خون‌رسانی به آن ناحیه را به خوبی انجام می‌دهد. میکرو سیرکولاسیون‌ها‌ی زخم را بهبود بخشیده و به بیان دیگر رگ‌زایی می‌کند. در نتیجه پیش‌ساز‌های رگ را در آن ناحیه افزایش می‌دهد. بیماران دیابتی و آنها که زخم بستر دارند؛ مویرگ‌های‌شان در آن نواحی از بین رفته است. کاری که پلاسما می‌کند به رگ‌زایی کمک کرده و ترمیم با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد. بنابراین بافت‌ها سریع‌تر التیام می‌یابد و بهتر می‌تواند با عفونت مبارزه کند. بسیاری ازفاکتورهای رشد که در نواحی زخم وجود دارد، مثل پیش‌سازهای فیبروبلاست‌ها و کلاژن کمک می‌کند در نواحی درگیر مقدار و تولید آن را افزایش دهد، که طبیعتا به سرعت بهبود، بسیار کمک کرده و دوران نقاهت را بسیار کوتاه می‌کند. به‌عنوان‌مثال بیماری داریم که پنج ماه زخمش بازاست.پلاسمابه جمع‌شدن زخم‌های‌باز درعرض دو تاسه ماه کمک می‌کند. پس از آن است که درمی‌یابیم چقدر این زخم‌ها می‌تواند در زندگی این افراد تأثیرگذار باشد. در مورد زخم‌هایی که مقاوم به درمان است پلاسما بسیار جواب داده است. به‌عنوان نمونه‌ای دیگر، بیماری داشتیم که جای عمل جراحی‌اش باز مانده و بسته نمی‌شد با دو جلسه پلاسماتراپی زخمش دو سانت بسته شد. در شرایط بهبود زخم، خود بیمار هم بسیار ذوق می‌کند و حتی گاهی باورش نمی‌شود که به این سرعت پلاسماتراپی روی او جواب بدهد. پس از این‌که به زندگی‌اش باز‌می‌گردد، خوشحال است. نتایج پلاسما در درمان زخم بسیار امیدبخش است. از سویی دوران نقاهت بیماران کوتاه می‌شود. تاکنون عارضه جانبی برای پلاسما دیده نشده؛ حتی در دنیا هیچ عارضه‌ای گزارش نشده است. 

یک زخم از شروع درمان تا ترمیم چند مرحله را پشت سر می‌گذارد؟ 
زمانی که زخمی ایجاد می‌شود، چهار مرحله برای ترمیم دارد؛ مرحله اول هموستاز است. عروق خونی در آن ناحیه منقبض شده و خون در همان ناحیه لخته می‌شود. مرحله دوم التهاب است. در فرآیند بهبود زخم، این موضوع باعث می‌شود درآن ناحیه گلبول‌های سفید وارد عمل شده وسعی می‌کنند آن را پاکسازی کنند. این التهاب برای ترمیم زخم مفید است. امااگر التهاب طولانی باشد، برای درمان زخم عاملی منفی است. ممکن است مرحله ترمیم زخم باوجود التهاب طولانی شود. دراین مورد پلاسما باعث فروکش کردن این التهاب خواهد شد. یک سری فاکتورهای التهابی وجود دارد مثل اینترلوکین‌ها که باعث می‌شود التهاب‌ها را ماندگار سازد. پلاسما این فاکتورهای التهابی را کاهش می‌دهد. درواقع پلاسما باعث می‌شود فاکتورهای التهابی در زخم‌هایی که دوره التهاب طولانی دارد کاهش یابد. این التهاب تا ۴۸ساعت طبیعی وخوب است اما اگر این زمان افزایش یافت، نامطلوب است. متأسفانه دربیماران دیابتی دوره التهاب طولانی است. تعادل بین فاکتورهای رشد در بیماران دیابتی ناقص است و این نشان می‌دهد که تعادل به‌هم‌خورده است که پلاسما به بازگشت این تعادل کمک می‌کند. پلاسما التهاب سوزش و خارش زخم را کم‌می‌کند. بیماری که با درد می‌آید و بعدازدرمان سوزش وخارشی ندارد، آرامشش را بازمی‌یابد. 

بیمار را چه کسی با پلاسما آشنا می‌کند. آیا مراکز درمانی که معمولا بیماران دیابتی مراجعه می‌کنند؛ به او درباره درمان با پلاسما توضیح می‌دهند؟ 
متأسفانه فناوری پلاسما خیلی شناخته شده نیست. تلاش ما این است که کلینیک‌های زخم را افتتاح کنیم. تا در نتیجه مردم با این فناوری بیشتر آشنا شوند. اولین کلینیک زخم ما در بیمارستان مفتح ورامین درپایان آذرماه افتتاح شد. هدف ما ازتأسیس کلینیک‌ها این است که برای شناخت مردم درحوزه پلاسما کمک کند. ما باید بارهاوبارها نتایج مثبت را گوشزد کرده و آشنایی جامعه علمی بااین فناوری را بهبود بخشیم. این آشنایی برای بیمارانی که تحت‌درمان قرارگرفته‌اند اتفاق افتاده است، تاجایی که خودآنهابه بیماران دیگرمعرفی می‌کنندوبعدازدریافت‌درمان با پلاسما رضایت‌شان رابه اطرافیان نیزمنتقل می‌سازند. 

چه خوب که بحث تا اینجا رسید؛ در ارتباط با کلینیک زخم بگویید اولین کلینیک زخم در کجا و با چه هدفی افتتاح شد؟ 
این کلینیک ۲۷ آذرسال‌جاری و در بیمارستان شهید مفتح ورامین با حضور مهندس اسلامی، ریاست محترم سازمان؛ خانم دکتر بختیاری مدیرعامل شرکت توسعه فناوری پلاسما؛ دکتر علایی، رئیس بیمارستان شهید مفتح و جمعی از کارشناسان و دست‌اندرکاران درمان، رسانه وافکارعمومی افتتاح شد.دراین کلینیک برای درمان باپلاسما یک پزشک متخصص بیماری‌های عفونی و خدمات پرستاری در اختیار ما قرارمی‌گیرد. بیماران دارای زخم‌های دیابتی مراجعه کرده و پس از برداشتن بافت‌های مرده زخم‌شان پلاسماتراپی می‌شود. خود بیمارستان هم متخصص عفونی وغدد دارد و بیمارانی که نیاز به درمان با پلاسما دارند را به ما معرفی می‌کنند. 

از روز افتتاح تاکنون چه تعداد به بیماران اضافه شده‌اند؟ 
روز اول به ما گفتند پنج بیمار مراجعه کرده‌اند. از مجموع‌شان یکی از آنها حاضر شد. بقیه حتی نیامدند و گویا از درمان ترسیدند. الان هفت بیمار داریم. یعنی اولین بیماری که اولین جلسه تراپی شد در حال حاضر جلسه هفتمش را می‌گذراند. اولین بیمار مراجعه‌کننده زخم دیابتی در ناحیه پا بود. این زخم بسیار بزرگ بود و ترمیم شد. جلسه دوم که مراجعه کردیم تعداد بیماران از یک بیمار به سه نفر رسید. جلسه سوم چهار بیمار و پس از رضایت این بیماران در حال حاضر تعداد بیماران بسیار افزایش یافته است. 

در روند درمان چه تمهیداتی برای توجیه بیماران و پزشکان به‌کار می‌گیرید؟
در ابتدا بیمار توسط پزشک متخصص بیماری‌های عفونی یا غدد معاینه شده و جهت ادامه درمان به گروه پلاسما معرفی می‌‌شود، سپس بیمار مراجعه‌کننده باید با روش درمان کاملا آشنا شده و به او همه موارد گفته شود. ابتدا باید رضایت‌نامه از بیمار اخذ شده و سپس کار درمان آغاز شود. پلاسماتراپی هم همچون هر روش جدید درمان نیاز به زمان دارد. این فناوری نه‌تنها در کشور ما بلکه در دنیا جدید است. لازم است توضیح دهم فعالیت ما تنها در حوزه زخم نیست بلکه در حوزه درمان سرطان هم فعالیت داریم. در حال حاضر تقریبا یک سال و نیم است که با بیمارستان شهدای تجریش در ارتباط با درمان سرطان کار می‌کنیم. خیلی زودتر از زخم هم شروع کردیم. به این‌علت که موضوع سرطان دیرباورانه‌تر ازبقیه دردهاست.در حوزه سرطان در دنیا هم وضعیت این‌گونه بوده و حتی تعداد مقالات بالینی بسیار کم است. اولین مقاله را تقریبا دو ماه پیش آمریکا و رژیم صهیونیستی مشترک با هم کار کردند. مطالعه‌ای بالینی در حوزه درمان سرطان پستان انجام شده بود. مستحضر هستید که نتایج فعالیت‌های پزشکی بسیار دیر بروز می‌یابد و باید حتی چند سال صبر کرد. ازآنجاکه دوره عود سرطان پستان دو تا پنج سال است، کسی که مبتلا می‌شود برای این‌که عمل کند و درمان شده و خوب شود، زمانبر است و در طول این دوران ممکن است سرطان برگردد. باید بگوییم که این روش ما سرطان را بهبود بخشید. کشور آمریکا رسما سه سال است کار را شروع کرده و بعد از این مدت مقاله‌اش را ارائه داد با این محتوا که ۵۰ درصد از بیمارانی که تحت درمان بوده‌اند خوب شده‌اند و این بسیار مطلوب است.‌

در روند درمان سرطان پستان با پلاسما چند فاز درمانی طی شد؟ 
فاز اول بالینی ما روی بیمارانی که گرید ۳ بودند انجام شد. آنها که در شرایط نهایی درمان قرار داشتند و هیچ روش درمانی روی‌شان جواب نمی‌داد، یعنی تا قبل از گذر یک سال ممکن بود بیمار فوت کند. این بیماران به ما معرفی شدند. آنها به یک‌سری زخم‌هایی مبتلا شده بودند که به‌شدت پوست‌شان را ملتهب کرده و با سوزش و درد همراه بود. این در حالی بود که بعد از گذر فاز اول التیام زخم‌ها تا جایی پیش رفت که بیمار، سوزش و درد خیلی کمی داشت.‌در فاز اول بالینی بسیار نتیجه خوب بود. بیماری داشتیم که دو ماه از شدت درد، سوزش و خارش نمی‌توانست بخوابد. بعد از سه جلسه تراپی ادعا کرد که قادر به دو ساعت خواب شده است. یعنی توانست بعد از دو ماه نخوابیدن، بخوابد و بالاخره آرامش را حس کرده است. پزشکان هم طبیعتا این تأثیر را دیدند. برخی تومورها از زیر پوست شکل می‌گیرند و به این علت که رشد می‌کنند به‌صورت زخم از محل درگیری بیرون می‌زنند و این منظره بسیاراسفبار است، اماجالب است بدانید بعد از تراپی به‌تدریج تومورها رفع می‌شدند.‌البته روی برخی ممکن است نتیجه دهد و برخی مسلما به مدت درمان بیشتری نیاز دارند. حوزه‌های پلاسما در زمینه پزشکی بسیار گسترده است. دز و نوع پلاسما برای هر زخمی فرق دارد. بسته به نوع کاربرد، نوع پلاسما فرق‌می‌کند. بالطبع جاهای سوختگی متفاوت است. کودکی بود که سه سال گذشته سوخته بود و رنگ پوستش تیره شده بود. بعد از چند جلسه تراپی با پلاسما با وجود زمان طولانی که از سوختگی‌اش می‌گذشت، رنگ پوستش به‌روشنی گرایش پیدا کرد.‌پس این‌که ما چه پلاسمایی استفاده کنیم و گاز کریر ما چه باشد، نوع درمان متفاوت خواهد بود. ممکن است آرگون، هلیوم یا هوا باشد. بستگی به آن مشکلی دارد که باید حل کنیم. برخی می‌گویند چطور این روش زخم و سرطان را با هم خوب می‌کند. اینها فرآیندشان متفاوت است. پاسخ این است که دز متفاوت است و کریر متفاوت. 
نتیجه فاز اول بالینی‌مان این بود که بیماران بسیار رضایت داشتند. درد، ناراحتی، سوزش و خارش و در نتیجه مشکلاتی که داشت، به‌تدریج رفع شده و وضعیتش بسیار مطلوب و مورد رضایت شده بود. با این‌که مرفین‌های قوی مصرف می‌کردند، باز هم درد و سوزش و خارش داشتند. جالب است بدانید این روش درمان روی بیمارانی اثرگذار بود که بدن‌شان متاستاز داده و مغز و پوست را هم در بر گرفته بود.
فاز دوم کلینیک ما این است که پس از تشخیص به‌موقع سرطان، مراحل اولیه درمان آغاز شده و هنوز بیماران «ِ‌اند استیج» نشده باشند و تومور را با پلاسما برداریم. در حالتی که هنوز اِند استیج نشده‌اند تومور را برداشته و به سرعت جای آن را پلاسماتراپی می‌کنیم. در آینده امیدواریم بتوانیم سلول‌های بنیادی سرطان که در ناحیه مارژین سرطان وجود دارد و با چشم دیده نمی‌شود، هیچ جوری هم پزشکان نمی‌توانند آن را بردارند را درمان کنیم. 

مزایای این روش و به‌طور کلی راهی که دیگر تومور دربیمارسرطانی(سرطان پستان)عود نکند چیست؟
اولا مصرف آنتی‌بیوتیک را در این بیماران قطع کردیم. خوشبختانه در این یک‌سال هیچ عفونتی گزارش نشده و همه حال‌شان خوب است. خونریزی در جراحی خیلی کم می‌شود. این موضوع برای جراحان بسیار جالب است. همان‌جا استریل می‌شود و ضدعفونی زخم انجام خواهد شد. در نتیجه دیگر نیاز به آنتی‌بیوتیک نیست. امیدواریم که بیماران مورد درمان دیگر دچار تومور نشوند، ولی باید عرض کنم این پروسه زمانبر است. ما باید به جایی برسیم که مطمئن شویم دیگر بیماری عود نمی‌کند. باید درمان نسبتا قطعی برای بیماران داشته باشیم و برای دستیابی به این نتیجه نیاز به زمان داریم. الان کاترهای پلاسمایی در حال استفاده هستند. این پدیده با خود پلاسما که شبیه به چاقو عمل می‌کند نتیجه بخشند. در این کار از پلاسمای داغ استفاده می‌شود. با این روش می‌توان خونریزی را هم قطع کرد. با این ‌روش پلاسما که برای برش استفاده می‌کنند زخم زودتر جوش می‌خورد. این نکته حائز اهمیت است که پلاسما عوارض جانبی ندارد، به‌خصوص در درمان سرطان. در بیمارانی که شیمی‌درمانی و رادیو‌تراپی می‌شوند، سلول‌های سالم هم با سلول‌های درگیر از بین خواهند رفت. مبنای بیشتر روش‌های درمانی سرطان ایجاد رادیکال‌های آزاد است. رادیکال آزاد در درون سلول سالم هم سمیت ایجاد می‌کند به همین دلیل است که کسی که شیمی‌درمانی می‌کند لاغر و ضعیف می‌شود. در اغلب بیماران بافت‌های سالم نیز آسیب می‌بینند. دهان‌شان زخم‌های خیلی بد می‌زند. پلاسما این عوارض را ندارد. پلاسما رادیکال‌های آزاد را در فضای بین‌سلولی زیاد می‌کند. سلول سرطانی به‌دلیل فیزیولوژی خاصی که دارد میزان جذبش بسیار زیاد است. به همین دلیل در فضای بین سلولی رادیکال‌ها را رها می‌کند. سلول سرطانی میزان فراوانی از اینها را به‌دلیل ماهیت و ذات خودش جذب می‌کند اما سلول سالم این کار را نمی‌کند. به همین دلیل سمیت در سلول‌های سرطانی ایجاد می‌شود. به این ترتیب سلول‌های سرطانی از بین می‌روند درحالی‌که به سلو‌ل‌های سالم آسیبی وارد نمی‌شود.

ارتباط‌تان با مراکز پزشکی چگونه می‌خواهد برقرار شود؟ 
الان کار کلینیک‌مان (بیمارستان مفتح ورامین) را شروع کرده و یک روز در میان و برنامه‌ریزی شده برای تراپی اعزام می‌شویم. پزشک بیمار را به ما معرفی می‌کند، تیم ما و تیم پزشکی این بیمار را می‌بیند و تشخیص می‌دهد که پلاسما بگیرد یا خیر. کار ما در این مرحله این است که برای بیمار براساس ابعاد زخمی که دارد برنامه درمانی بنویسیم. اصولا جلسات درمانی به‌صورت یک روز در میان است. اگر تعداد بیماران خیلی زیاد شود باید برنامه زمانی و درمانی گسترده‌تر شود. در صورت افزایش تعداد بیماران تعداد دستگاه‌ها را زیاد می‌کنیم. احساس من این است که در خود همین بیمارستان (شهید مفتح ورامین) پزشکانی که از نزدیک کارمان را دیده‌اند علاقه‌مند شده و از آن استقبال خواهند کرد. 

در این مقوله نیاز به فرهنگ‌سازی هم هست، این‌طور نیست؟ 
بله دقیقا. فرهنگ‌سازی در کنار زمان. ما سال گذشته در همایشی که در دانشگاه البرز برگزار شد با ارائه مقاله شرکت کرده و حتی مقاله برتر هم شدیم. در این مقاله از نتایج درمانی با بیمارانی گفتیم که درمان خاص را پشت‌سر گذاشته‌اند. بعد از ارائه مقاله بسیار بازتاب عالی مشاهده کردیم. پس از آن با شرکت در همایش‌های متفاوت سعی کردیم این فناوری را به جامعه علمی و پزشکی کشور معرفی کنیم. برگزاری سمپوزیوم ملی هم آگاهی مردم را بیشتر می‌سازد. کار رسانه‌ای هم مؤثر است. در کنگره بالینی بسیاری به ما مراجعه کردند و از پروژه بالینی ما با پلاسما ابراز رضایت می‌کردند. لازم به ذکر است این فناوری نوین است و چاره‌ای جز فرهنگ‌سازی نیست.

ارتباط‌تان با مجامع بین‌المللی چگونه است؟ 
ما در خاورمیانه جزو اولین کشورهایی هستیم که در حوزه درمان با پلاسما  کار می‌کنیم. در دنیا هم جزو اولین کشورهایی هستیم که در این زمینه فعالیت می‌کنیم. امید‌واریم با گذشت زمان بتوانیم در حوزه صادرات نیز فعالیت کرده و در بازار منطقه خاورمیانه به جایگاه مناسبی دست یابیم. تجربه کار با دستگاه و درمان بیماران دردمند مصداقی بر این ادعاست تا شخص خودش تجربه نکند و حال خوب بیمار را نبیند نمی‌فهمد چه حس زیبایی است.