از مصائب حفظ قهرمانی

به گزارش جام جم آنلاین، نزدیک‌ترین نمونه‌اش همین جواد فروغی که یک طلای تاریخی برای تیراندازی و کاروان ایران در توکیو به ارمغان آورد و همه را شگفت‌زده کرد، اما در مسابقات بعد از آن به تدریج با افت رکورد و از دست رفتن مدال مواجه شد. گاهی هم یکی مثل حسن یزدانی که امید به قهرمانی‌اش در المپیک را داشتیم، ولی در ثانیه‌های آخر مبارزه ناباورانه مدال طلا از کف داد تا قدرش را در مسابقات جهانی اسلو بهتر بداند و طلا را از رقیب پس بگیرد. البته مثال نقض هم داریم؛ اما کم، یکی مثل محمدرضا گرایی که هم روی سکوی اولی المپیک رفت و هم در مسابقات جهانی، پایین‌تر از آن نایستاد. جواد فروغی در گفتگو با جام‌جم درباره این موضوعات و ماجرا‌های بعد از توکیو، باید و نباید‌های دفاع از عنوان قهرمانی و بورسیه پاریس ۲۰۲۴ می‌گوید.

شما یکی از ۱۵ المپینی هستید که به‌تازگی توافقنامه دریافت بورسیه پاریس را امضا کرده‌اند.
بله.

چه چیز‌هایی شما را از دریافت این ماهی ۵۰۰ دلار محروم می‌کند؟
اصلی‌ترینش دوپینگ و کسب نکردن سهمیه تا زمان آخرین گزینشی المپیک است.

یکی از این گزینشی‌ها ظاهرا مسابقات مصر بود که فدراسیون اعزامی نداشت.
بله متأسفانه ما فرصت خوب مصر را در سال ۱۴۰۰ از دست دادیم و دوباره باید آماده این رقابت‌ها در مهرماه امسال شویم.

مرور کوتاهی داشته باشیم بر رکورد‌های شما از سال ۲۰۱۹ تا پایان سالی که المپیک برگزار شد.
سال ۲۰۱۹ در مسابقات قهرمانی آسیا با رکورد مقدماتی ۵۸۵، سهمیه توکیو را گرفتم.

چند ماه قبل از المپیک در هند و کرواسی با رکورد‌های ۵۸۳ و ۵۸۴ به فینال رفتید و دقیقا دو طلا گرفتید.
بله و در توکیو هم با ۵۸۰ از مقدماتی صعود کردم و در فینال اول شدم.

به نظرم با این‌که در لهستان مدال نگرفتید هنوز آثار آمادگی المپیک در شما وجود داشت.
رکوردم ۵۸۴ بود.

پس از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱، رکوردتان ثبات نسبی خوبی داشت.
بله.

اما امسال در جام‌جهانی ریو و بعد باکو با چند نمره افت در رکورد، قهرمان المپیک به فینال هم نمی‌رسد.
خب اتفاقا می‌خواستم همین قهرمانی را حفظ کنم. سطح مسابقات هم متفاوت است، اما مسائل مختلفی وجود داشت.

چه مسائلی؟
فشار روانی، خرابی ماشه تفنگم و تغییر قوانین و مقررات.

به نکته خوبی اشاره کردید؛ می‌خواستید قهرمانی را حفظ کنید.
بله و خب همین هم فشار روانی ا‌ست. همه طلا می‌خواهند، دوستان، همکاران، مسؤولان.

حتما یک سری دیالوگ‌های تکراری هم می‌شنوید.
مثلا می‌خواهی مرخصی بروی، محبت دارند و می‌گویند «با طلا برگرد» یا اگر مدال تیمی بگیری، جای دیگری می‌گویند: «از خودت مدال می‌خواهیم» یا خیلی حرف‌ها و انتظارات دیگر که نمی‌شود نشنید.

در بعضی مصاحبه‌ها گفته بودید روان‌شناس ورزشی لازم است.
پس از توکیو این نیاز را بیشتر حس کردم. توقعات خیلی بیشتر شده است.

حالا در مسیر مشاوره قرار دارید؟
هنوز خیر.

از آقای نصراصفهانی روان‌شناس ورزشی خواسته‌اید؟
بله مدتی قبل درخواست داده‌ام.

چرا پیش از اعزام‌های اخیر، مساله ماشه و کنترل قوانین و مقررات را حل نکردید؟
ماشه را دو، سه بار در ایران به مربیان گفتم و تعمیر کردیم، اما روز مسابقه دوباره سبک شد و تمرکزم را به هم ریخت. البته جام‌جهانی ریو اواخر فروردین بود و تمرین کمی داشتم. درباره تغییر قوانین تیراندازی هم تازه در برزیل متوجه شدیم.

قوانین، پیش از مسابقات در وب‌سایت issf به روز می‌شود. کادر فنی این موضوع را بررسی نکرده بود؟
از این‌که روی سایت بوده و چک نشده یا اصلا در سایت نبوده، اطلاعی ندارم و بنابراین نمی‌توانم نظر بدهم.

فکر می‌کنید، دانش کادر فنی کنونی برای هدایت شما تا پاریس کافیست و می‌توانید از بورسیه‌تان استفاده بهینه کنید؟
ان‌شاء‌ا... با کادر ایرانی می‌توانیم.

تیراندازی و رسانه

کاش به رشته‌ای مثل تیراندازی هم پخش زنده بدهند. در مورد رسانه پر مخاطب، یعنی تلویزیون، وقتی به مسابقات می‌رویم پوشش رشته ما فقط چند خبر در حد اعلام نتایج است. امسال بعد از مسابقات جام‌جهانی ریو، من این موضوع را مطرح کردم، البته بعد دوستان تماس گرفتند و بُعد مسافت و مشکلات را مطرح کردند، اما بحث من کلی است. مثلا روز رقابت من در المپیک، زمانی که دیگر به طلای تاریخی تیراندازی نزدیک بودیم هم صرفا تصویر کوچک من در خط آتش و همزمان با تصویر رشته دیگری که از نتیجه و مدال عقب بود، پخش شد. البته شاید هنوز شناخت کافی نسبت به تیراندازی و زیبایی آن وجود ندارد، ولی باید کمک کنیم این اتفاق بیفتد.

منبع: روزنامه جام جم