«شب شیشه ای» ترک برندارد

«اعتماد» مردم به رسانه ملی ، یکی از امتیازات بزرگی است که صداوسیما در یکی ، دو سال اخیر توانسته آن را توسعه بخشد.

کد خبر: ۱۳۱۵۵۷

با نگاهی به برنامه های مختلف رادیو و تلویزیون می توان به این نکته پی برد که اقشار مختلف از سیاستمدارها گرفته تا فرهنگیان و عموم مردم توانسته اند تریبونی برای بیان گفته های خود در رسانه ملی پیدا کنند.
تا چندی پیش گمان می رفت تلویزیون چندان روی خوشی به سینمای ایران و کارگردان های آن نشان نمی دهد. اما برنامه های پخش شده «سینما ¸6و «شب شیشه ای» نشان داد که تلویزیون به عنوان یک رسانه همگانی در چارچوب قوانین عمومی ، هیچ ممنوعیتی برای چهره های سینما ندارد و اشخاص فعال در این حوزه می توانند از این تریبون باز به بیان عقاید خود بپردازند.
از طرفی حضور افرادی چون ده نمکی ، تهمینه میلانی ، باران کوثری و علیرضا دبیر که در میان عموم مردم محبوبیت دارند، در یک برنامه تلویزیونی و با ایجاد اعتمادی دو طرفه ، تلویزیون را به رسانه ای پرمخاطب تبدیل می کند.
برنامه «شب شیشه ای» را می توان یکی از برنامه های موفق تلویزیون در جهت همین اعتمادسازی دانست ؛ برنامه ای که با دعوت افراد معتبر و محبوب توانسته به یکی از پرمخاطب ترین برنامه های سیما تبدیل شود. در چنین برنامه ای که مشخص است در ساختار آن دست سازندگان کاملا باز گذاشته شده است ، «مجری» حرف اول را می زند.
در واقع اوست که می تواند پایه های «اطمینان مخاطب» را محکم کند و توسعه بخشد. اما با نگاهی به برخی برنامه های «شب شیشه ای» می توان به ضعفهایی در اجرا در ارائه یک برنامه «اصولی» و «صادق» پی برد. یکی از مهمترین ضعفهای رضا رشیدپور به عنوان مجری «شب شیشه ای»، عدم بهره گیری از ابزاری به نام «چالش» در گفتگوست. وی در ابتدای هر برنامه عنوان می کند، امیدوارم میهمان برنامه از دست من «عصبانی» نشود!
او «چالش » را هم معنا و هم ردیف «عصبانیت» می داند، در صورتی که به چالش کشیدن یک موضوع برای دریافت اطلاعاتی است که فرد گفتگوشونده تاکنون از ابراز آنها خودداری کرده است و اکنون در شرایطی استثنایی وادار به گفتن ناگفته ها می شود.
چالش الزاما مسیری نیست که حتما به عصبانیت فرد بینجامد؛ بلکه چالش پرداختن به ظرافت ها، زوایای پنهان ، سوالات جدی و غیرمترقبه و البته صریح است. در حالی که در «شب شیشه ای» احساس می شود میهمانان گاه به مرز عصبانیت و کلافگی نزدیک می شوند.ایجاد فضای دوستی بین مجری و میهمان ، یکی از راههای موفقیت یک برنامه است. قرار نیست برای ایجاد فضایی جنجالی و کاذب بین مجری و میهمان حصاری کشیده شود و بعد از گذشت اندک زمانی از برنامه ، مخاطب متوجه شود که «مجری» قرار است مقابل «میهمان» بایستد و او را وادار به «دفاع» کند؛ چون دفاع زمانی شکل می گیرد که طرف مقابل «متهم» شود؛ اما بعضا چنین به نظر می رسد که مجری «شب شیشه ای» به میهمانان برنامه به چشم متهم نگاه می کند و با طرح سوالات بی مورد آنها را وادار می کند تا از «ماهیت» خود دفاع کنند.
«مجری» پلی است میان مردم به عنوان مخاطب و رسانه ای به وسعت ایران ، بنابراین کوچکترین ترک در این پل می تواند پایه های آن را لرزان کند.«شب شیشه ای» حاصل یک تفکر مثبت ، جمعی و درازمدت در صداوسیماست که ریشه آن را می توان در گفتگوهای ویژه خبری پیدا کرد.
تفکری که به «مخاطب» و «سطح آگاهی» او می اندیشد و به آن احترام می گذارد. با اصلاح برخی نقاط ضعف برنامه می توان آن را از آسیبهای تهدیدکننده مصون داشت و به عنوان بخشی از کارنامه درخشان سیما در جلب مخاطب به ثبت رساند.