نَقد

من آنونس فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» را با عشق خواندم چون به نظرم فیلم خوبی است. برخی از دوستان هستند که کسب‌وکارهای دیگری راه می‌اندازند اما من این را هم ندارم و همه درآمدم از هنر است.
خواندن تیزرهای تبلیغاتی امری روال و نرمال است و گفتن این‌که هنرفروشی است کم‌لطفی است. شیطنتی که در خواندن آنونس تبلیغاتی است همیشه برای من جذاب بوده، بزرگانی مثل بهروز رضوی هم در این عرصه سرآمد هستند و همیشه برای من الگو بوده‌اند.
به این معتقدم که وقتی ما درس بازیگری را می‌خوانیم همه این عنوان‌ها آنجا آموزش داده می‌شود برخی یا این موارد را دوست ندارند یا در این زمینه مستعد نیستند یا اشتیاق آن را ندارند و دنبالش نمی‌کنند. ولی هر بازیگری موظف است بخواند، روی بدن و بیانش مسلط باشد و باید قادر به این کار باشد تا اگر در فیلم، تئاتر یا سریالی بخواهند از او استفاده کنند این امکان را داشته باشد. من اول رادیو تهران بودم و بعد به رادیو جوان رفتم و در نمایش‌های رادیویی بازی می‌کردم. آن موقع خانم سیما هاشمی، خدا او را رحمت کند، خیلی تاکید داشت ما فقط بازیگری کنیم. من، فرزاد حسنی، امیرحسین مدرس، مجید آقاکریمی، هادی کاظمی و خیلی‌های دیگر بودیم و خانم هاشمی ما را دعوا می‌کرد و می‌گفت شما برای اجرای برنامه نروید و تمام تمرکزتان را روی بازی بگذارید. در فیش حقوقی ما هم عنوان بازیگر را می‌نوشتند.