سلول های عصبی به چه زبانی با هم حرف می زنند؛

یافتهها حاکی از این است که تغییر فعالیت عصبی را میتوان به عنوان درمانی برای دامنه وسیعی از اختلالات مغزی در نظر گرفت. به گزارش ساینس دیلی، زیستشناسان میگویند برخلاف باور موجود، نوروترنس میتورها که در واقع زبان شیمیایی سلولهای عصبی هستند و گیرندهها که همان پروتئینهایی هستند که پیام را دریافت کرده به نوروترنس میتورها پاسخ میدهند، با یک برنامه ژنتیکی ویژه، مشخص نمیشوند. تغییر فعالیت عصبی طی تکامل، تعیینکننده زبان مادری برای برقراری ارتباط بین سلولهای عصبی است. اکثر اختلالات شناختی مانند افسردگی، اسکیزوفرنی و پارکینسون، مستلزم وقوع مشکلاتی در نوروترنس میتورها یا گیرندههای آنهاست. به گفته محققان اگر با تغییر فعالیت الکتریکی مغز بتوان این ناقلین شیمیایی پیامهای عصبی و گیرندههای آنان را تغییر داد آنگونه که در سیستم عصبی قورباغه صورت گرفته، میتوان به درمان این اختلالات شناختی در انسان امیدوار بود. براساس مطالعات جدید ایجاد ارتباط بین اعصاب و عضلات انعطافپذیر است. در واقع به جای یک زبان خاص که توسط برنامه ژنتیکی مشخصی تعیین شده باشد، سلولهای عصبی به زبانهای مختلف قادرند با هم ارتباط برقرار کنند و به طور مشابه سلولهای عضلانی نیز توانایی درک زبانهای متعدد را دارند. طی تکامل، سطح فعالیت الکتریکی در سلولهای عصبی تعیین میکند کدامیک از چند زبان رایج بین نوروترنس میتورها به کار خواهد رفت. محققان مطمئن نیستند آیا مغز انسان بزرگسال به چنین انعطافپذیری دست مییابد یا خیر اما برای یافتن پاسخ آزمایشات در مورد تحریک الکتریکی مغز در حال انجام است. این مطالعه دیدگاه جدید را درباره روش تاثیرگذاری تحریک الکتریکی در سیستم عصبی ایجاد کرده است. اگر تحریک الکتریکی به عنوان یک درمان پذیرفته شود، شناخت مکانیسم عملکرد آن، انتخاب محل و نحوه تحریک مغز را بهتر مشخص خواهد ساخت.