نقش بازی در سلامت جسمی و روانی کودکان

از ابتدای تولد که شیرخوار پاسخ دادن به محرکهای محیطی و اجتماعی را می آموزد در پی ایجاد تعامل با محیط اطراف خودش است در 6 ماهه اول تولد ارتباط با محیط بیرونی به حالات درونی و نیازهای اولیه ای مانند گرسنگی و نیاز به دفع وابسته است

کد خبر: ۱۲۰۰۹

ولی بتدریج خلق نوزاد با هیجانات محیط بیرون هماهنگی بیشتری می یابد و تغییرات بیرونی براحتی بر خلق نوزاد موثر واقع می شود با افزایش سن کودک در رفتارهای تازه بازی و شیطنت در صدد کسب لذت و به دست آوردن هیجانات توام با شادی است . بازیها مجموعه رفتارها و فعالیت های ذهنی و جسمانی ای هستند که خوشحالی و لذت و سرخوشی را در پی دارند بازی برای تمامی سنین رفتاری ، انطباقی به شمار می رود ؛ ولی میزان و اهمیت آن در سنین مختلف ، متفاوت است در دوران کودکی ، بازی بخش اصلی زندگی کودک را تشکیل می دهد و اهمیت آن در شناخت محیط پیرامون و اقناع حس کنجکاوی و نیز شناخت نقش و هویت فردی و اجتماعی و پویایی توانمندی های ذهنی و جسمی بر کسی پوشیده نیست بازی ، کودک را به تکامل می رساند بازی یک کودک ، همانند کار یک فرد بالغ است و هر دو می توانند پرثمر و لذت بخش باشند. درست نیست اگر بازی را صرفا روش مشغول کردن بچه ها دانست تا به دست و پای بزرگترها نپیچند نمی توان بدون توجه ویژه به بازی و فقط به عنوان وقت گذرانی در دوران کودکی به آن نگریست بازی کودکان ، مفید و پرثمر است کودکان می توانند در وهله نخست از طریق بازی یاد بگیرند، تجربه و آزمایش کنند و بیاموزند چگونه شاد باشند و از زندگی لذت ببرند. در بازیهای تک نفره کودکان ، آشنایی با اشیا و خواص آنها صورت می گیرد و آگاهی های اولیه آنها در این باره بالا می رود در بازیهای گروهی نیز ضمن شناخت نقش و هویت خود به نقش دیگران پی می برند؛ قواعد تعامل اجتماعی را بتدریج می آموزند و به مقررات موجود اجتماعی تن می دهند علاوه بر آن ، یاد می گیرند چگونه بر اضطراب ها و نگرانی ها و ناکامی های خود در بازی غلبه کنند و رفتارهای مناسب را در موقعیت های برد و باخت از خود نشان دهند. تمام این دستاوردها، کودکان را برای ورود به دنیای پیچیده بزرگسالی آماده می کند یکی از وظایف والدین این است که نشاط موجود در فعالیت و کنجکاوی کودکان خود را زنده نگه دارند ما کودکان را به بازی تشویق می کنیم و مکان ، وسایل ، افراد لازم و حتی خودمان را در اختیار آنها قرار می دهیم نکته مورد توجه ، وفور اسباب بازی و تنوع آنهاست . معمولا در فرهنگ و یا خرده فرهنگ های ما میزان دراختیار گذاشتن اسباب بازی ها بیشتر از حد معمول است و چه بسا همین وفور کورمان می کند و از کشف قوه ابتکار و استعداد فرزندمان باز می مانیم مهم آن است اجازه بدهیم کودک از وسایل بازی خود استفاده کند و کسب لذت از راه بازی را تجربه کند و در مسیر پرورش ذهنی قرار گیرد در عالم بازی کودکانه ، اشخاص ، مهمتر از وسایل و محل بازی اند دوستان همراه و صمیمی از بهترین امکاناتی هستند که میتوانیم در اختیار کودکانمان قرار دهیم والد آگاه می داند چه وقت با بچه اش بازی کند و چه زمانی او را به بازی انفرادی ترغیب کند او در همه حال دقت دارد تا دریابد بازی کودک از چه نوعی است و چه کیفیتی دارد.