از کلوخ اندازون خوشمزه تا دوخت پیراهن مراد در اصفهان

بر اساس این رسم، افراد خانواده به مهمانی جمعی در خانه یا باغ رفته و تا می‌توانستند در این روز از خوردن و نوشیدن لذت می‌بردند، چرا که از روز اول ماه رمضان باید در ساعت خاصی بخورند و بیاشامند.

یکی دیگر از آیین‌های قدیمی در آستانه ماه مبارک رمضان مراسم چاوش خوانی بود به این ترتیب که چاوشخوانان با حضور در بازارها و میادین اصلی شهر با قرائت ابیات مذهبی و حماسی حلول ماه مبارک رمضان را نوید می‌دادند که این آیین پس از سال‌ها اکنون دوباره احیا و در ماه رمضان در میدان امام(ره) و بازار قیصریه اجرا می‌شود.

دوختن پیراهن مراد مراسمی است که اغلب در روز 27 رمضان در اکثر شهرها و روستاهای استان برگزار می‌شده است و افردی که مریض داشتند پیراهن مراد می‌دوخته‌اند. به این منظور زنی از بستگان بیمار پارچه‌ای را به مسجد می‌برد و بعد از نماز مغرب و عشا آن را می‌بریدند و می‌دوختند و سپس از روحانی مسجد می‌خواستند که روضه حضرت ابوالفضل‌(ع) را بخواند و بیمار را دعا کند. همچنین در کاشان رسم بود که شب 27 ماه رمضان، زنان تازه عروس را برای سفید بخت‌شدن به مسجد می‌بردند و سعی داشتند عروس را در صف اول جماعت جای دهند. خانواده عروس پس از خواندن نماز مغرب و عشا، مقداری شیرینی یا خرما بین نمازگزاران تقسیم می‌کردند و معتقد بودند که بین زن و شوهر هرگز جدایی نمی‌افتد و همیشه در صلح و صفا به سر خواهند برد.

افطاری بردن برای نوعروس هم آیین دیگری است که براساس آن، بزرگان فامیل داماد با در دست داشتن سینی‌های افطاری شامل میوه، حلیم، آجیل، پشمک و هدایایی به خانه عروس می‌روند و هدایا را در وسط خانه روی سفره‌ای بزرگ قرار داده و یکی از بزرگان به معرفی هدایا می‌پردازد. جالب این که پس از طی چند شب این مراسم توسط خانواده عروس به سمت خانه داماد تکرار می‌شود.

یکی از رسوم کاشانی‌ها در اصفهان رسم هومبایائی است، این رسم که از شب اول ماه رمضان آغاز و تا شب پانزدهم ادامه داشت، به این صورت است که بچه‌ها و جوان‌ها در دسته‌های مختلف چهار تا 20 نفره به هومبابائی می‌رفتند. یعنی بعد از افطار به خیابان رفته و به هر خانه‌ای که می‌رسیدند در آن را می‌کوبیدند و یک نفر را به عنوان میدان‌دار برای خواندن ابیاتی انتخاب می‌کردند و بقیه جوان‌ها نیز عبارت «هومبابا، هومبابا» را بعد از هر بیت میدان‌دار تکرار می‌کردند زمانی که صاحب‌خانه چیزی به آنها داد به در خانه دیگری می‌رفتند.

نفیسه راهداری