زلاتان؛ پادشاهی که نمی‌میرد

اینها همان رسانه‌هایی بودند که از زلاتان دل خوشی نداشتند. آنها نوشتند تنها جایی که او نمی‌تواند در آن نفس بکشد لیگ برتر جزیره است. آنجا دیگر زلاتان خواهد مُرد. زلاتان عمدا لیگ برتر را انتخاب کرد تا شاید دهان منتقدانش را ببندد. از اولین بازی برای منچستریونایتد درخشید و گل زد تا به همه ثابت شود این مرد درشت هیکل و بااراده، به هر چه بخواهد می‌رسد. اگرچه بازی مقابل اندرلخت در لیگ اروپا موجب پاره شدن لیگامنت زانوی او شد تا فصل برای او تمام شود؛ اما او قبل از آن و در طول فصل نشان داد اراده‌اش از آهن است.

پسری که در نزدیکی شهر مالمو سوئد متولد شد. از مادری کروات که او را با قاشق چوبی کتک می‌زد و پدری بوسنیایی که بشدت درگیر الکل بود. او با همه سختی‌هایی که زندگی در چنین خانواده‌ای داشت، ساخت و بزرگ شد. بزرگ شد و راه مبارزه را آموخت. سخت زندگی کرد و یاد گرفت باید برای جنگ، اراده‌اش را قوی کند.

زلاتان در 14 سالگی به تیم جوانان مالمو پیوست و یک سال بعد فوتبال را رها کرد تا خرج خودش را از کار در کارخانه کشتی‌سازی دربیاورد. این تصمیم با مخالفت مربی و یکی از همکارانش روبه‌رو شد. افرادی که مسیر زندگی زلاتان را تغییر دادند. آنها معتقد بودند این پسر بلندقامت، استعدادی ویژه دارد و می‌تواند آینده درخشانی داشته باشد. او دوباره به دنیای پررمز و راز فوتبال بازگشت، اما همان طور که خودش بارها گفت، با این هدف که منحصربه‌فرد باشد. او وقتی ستاره‌های درخشان فوتبال دنیا را می‌دید، مصمم‌تر می‌شد تا مثل آنها مشهور و محبوب باشد. زلاتان در 15 سالگی با تیم شهرش مالمو قرارداد بست. این قرارداد در سال 1996 بسته شد و سه سال بعد وقتی وارد 18 سالگی شده بود، در ترکیب ثابت تیم قرار گرفت و همان سال به تیم زیر 18 سال سوئد راه پیدا کرد. اگرچه مالمو آن سال به لیگ دسته دو رفت، اما بلافاصله به لیگ دسته اول برگشت. زلاتان درباره آن سال به عنوان تجربه‌ای شیرین یاد کرد: «ظاهر ماجرا تلخ بود؛ اما اولین درس را برای مبارزه به من داد. من باید یاد می‌گرفتم که همیشه برنده نیستم؛ اما همیشه وظیفه دارم بجنگم.» او در مالمو درخشید و سرانجام بعد از پنج سال بازی در مالمو، با قراردادی به ارزش 80 میلیون کرون سوئد (320 میلیون تومان) به آژاکس پیوست. او آن زمان 20 ساله بود و ورود به آژاکس موجب شد به تیم ملی زیر 21 سال و تیم ملی بزرگسالان سوئد هم برسد. آژاکس مکانی برای پرواز زلاتان بود. او در آژاکس پخته و بالغ شد تا یوونتوس درهای خود را به روی او باز کند. بعد از دو فصل بازی در یووه و سه فصل بازی در اینتر، نوبت به بارسلونا رسید؛ اما آنجا درگیری‌ها و اختلاف‌نظر شدید با پپ گواردیولا، کار دستش داد و با دلخوری بارسا را ترک کرد. بازی در میلان (چه قرضی و چه رسمی) هم چندان دلچسب نبود؛ اما پاری سن‌ژرمن و منچستریونایتد روزهای زیبایی را برای فوق‌ستاره سوئدی رقم زدند. حالا زلاتان منتظر آغاز فصل جدید است و هیچ کس نمی‌داند او فصل جدید را با پیراهن کدام تیم آغاز می‌کند؛ منچستریونایتد یا تیمی از لیگ‌های آمریکا و چین.

داستان تلخ خالکوبی‌ها

زلاتان حالا در 35 سالگی هنوز یکی از چهره‌های تاثیرگذار و محبوب دنیای فوتبال است. مردی که غیر از فوتبال، دلایل بسیاری برای شهرت و محبوبیت دارد. بدن او مجموعه‌ای از خالکوبی‌های متفاوت است. او در مصاحبه‌ با روزنامه مترو سوئد گفت: حالا دیگر تمام مردم دنیا مرا می‌شناسند. به هر کشوری می‌روم، افرادی هستند که بخواهند از من امضا بگیرند و با من عکسی بیندازند؛ اما افرادی هستند که هیچ کس آنها را نمی‌شناسد و نام آنها را فریاد نمی‌زند. کالمن، راخا، آنتوان، لیدا، چویی و ماریکو، کودکان گرسنه‌ای بودند که با آنها روبه رو شدم و نامشان را روی بدنم خالکوبی کردم. کاش می‌توانستم نام همه کودکان گرسنه دنیا را روی بدنم حک کنم تا همه دنیا به یاری آنها بروند. 805 میلیون نفر از مردم دنیا گرسنه هستند. آنها قربانی، جنگ، بلایای طبیعی و فقر شدید هستند و بخش قابل توجهی از این تعداد، کودکان هستند. کودکانی که به حمایت دنیا نیاز دارند. افرادی که باید به کمک آنها بروند. من به دلیل کودکی پر از سختی خودم، می‌دانم که تحمل درد چقدر مشکل است و می‌خواهم به آنها کمک کنم و در کنارشان باشم. می‌خواهم تمام دنیا با دیدن من به یاد مردم گرسنه دنیا و بخصوص کودکان گرسنه دنیا بیفتند.