اعتماد دردسرساز در فضای مجازی

به دلیل این که فضای جامعه مسموم است و سلب اعتماد در جامعه عادی شده و افراد اهمیت اعتماد را نمی‌دانند، ممکن است حتی فردی سالم در معرض یک عکس قرار گیرد و نیت سوءاستفاده پیدا کند. از طرف دیگر، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که در ارتباط با فضای مجازی و استفاده از شبکه‌های مجازی وجود دارد، باعث می‌شود تبلیغات رسمی و فرهنگسازی رسمی درباره نحوه ارتباط صحیح در این فضا صورت نگیرد.

وقتی این هشدارها وجود نداشته باشد و مردم با قوانین آشنا نباشند، حاشیه‌ای امن برای تخلفات ایجاد می‌شود،‌ ولی اگر فرهنگسازی شود، افراد متوجه می‌شوند که اگر عکس‌ها و اطلاعات شخصی خودشان را در اختیار دیگران بگذارند، برایشان دردسر ایجاد می‌کند. از طرف دیگر اگر پلیس خوب رسیدگی کند، چند مورد را رسانه‌ای کند و مجازات سریع اجرا و اطلاع‌رسانی شود، فردی که تخلف می‌کند، می‌فهمد حاشیه امنی برایش وجود ندارد. بنابراین آمار کم و محدود می‌شود و به سطح معمولی جامعه می‌رسد. حالا به دلیل این که این فرهنگسازی وجود ندارد، هشدارها جدی گرفته نمی‌شود و برخوردها خوب اطلاع‌رسانی نمی‌شود، آمار جرایم سایبری بالاست.

باید دید خانواده‌ها از کدام نسل هستند؛ با این فضاها آشنا هستند یا نه. خانواده‌هایی که آشنا نیستند، نقش‌شان کمتر می‌شود، چون ممکن است فقط یک پیام سلبی بدهند که لزوما اثربخش نیست، اما خانواده‌هایی که جوان‌تر هستند و وارد فضاها و شبکه‌های مجازی می‌شوند و خودشان اطلاعاتی در این زمینه دارند، لازم است هر یک به سهم خود نکات ایمنی را قبل از این که بچه بخواهد در فضای مجازی ضربه بخورد، به او بگویند. البته اغلب خانواده‌ها اطلاعات کافی ندارند چون فرهنگسازی نشده است. باید از طریق کتاب‌های مدرسه فرهنگسازی صورت گیرد. در کتاب‌های دبستان، راهنمایی و دبیرستان جایی برای ایجاد امنیت و فرهنگسازی درباره فضای سایبر دیده نمی‌شود. باید این موضوع در کتاب‌ها گنجانده شود تا بچه‌ها از ابتدا با مسائل فضای مجازی یا امکانات آن آشنا شوند. بازار تجارت الکترونیک، نحوه کسب درآمد مشروع از فضای مجازی، استفاده مفید در ارتباط با عضویت در شبکه‌های اجتماعی و فعالیت خیریه‌هایی که در این فضا وجود دارد، از جمله مواردی است که باید به فرزندان آموزش داده شود. در این صورت، کم‌کم می‌توانند بدرستی عضو شوند و استفاده مناسب از فضای مجازی را بیاموزند.

سعید خراط‌ها - آسیب‌شناس