شاهد بحران تماشاگر تئاتر هستیم

به گزارش جام جم سیما ،او که فارغ‌التحصیل کارشناسی آمار است از سال 1387 فعالیت هنری خود را با گذراندن دوره حرفه‌ای بازیگری زیر نظر چهره‌هایی مانند مهتاب نصیرپور، پیام دهکردی، سیما تیرانداز، آناهیتا اقبال‌نژاد، محمد رحمانیان و... آغاز کرده و در همان سال، همزمان با اولین دوره از جشنواره کارگاهی «امید» فعالیت حرفه‌ای‌اش در زمینه کارگردانی و بازیگری با کارهایی از نمایشنامه‌نویسان برتر جهان همچون چخوف، کارل فالنتین، نیل سایمون و... آغاز شد.

در کارنامه این بازیگر کارگردان، کارگردانی و بازیگری در نمایش‌های جشن سالگرد آنتوان چخوف، فریب‌خورده جویس اتکینز، بلیت تئاتر کارل فالنتین، خشکسالی و دروغ (اجراخوانی) و... به چشم می‌خورد و در جشنواره‌های مختلف اعم از دانشجویی، شهر، امید و جشنواره فجر در بخش کارگردانی و بازیگری موفق به دریافت جوایزی شده است.

در رزومه کاری شما کارگردانی، بازیگری و طراحی صحنه به چشم می‌خورد.دغدغه اصلی شما کدام یک از این موارد است؟

شاید بتوانم بگویم بازیگری همواره برایم جذاب‌تر بوده است. به واسطه بازیگری در موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرم و می‌توانم اطرافیانم را بهتر و بیشتر درک کنم.

اما کارگردانی نیز برایم جذابیت‌های خاص خود را دارد و این که به واسطه کارگردانی می‌توانم با تحلیل و شناخت فضا و درک موقعیت، کاراکتر و عوامل مختلف صحنه به جست‌وجوی جهان پیرامون خود بپردازم و آن را در درجه‌ای از اولویت خود قرار دهم.

بنابراین هم در بازیگری و هم در کارگردانی تمام تلاش خود را در جهت ارائه صحیح هنری و فنی به کار می‌بندم.

در انتخاب یک متن برای اجرا چه چیزهایی را ملاک قرار می‌دهید؟

ملاک و دغدغه اصلی‌ام در انتخاب متن روابط انسانی و نوع برخورد و منش افراد با یکدیگر است. به نظر من ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که متاسفانه انسانیت روزبه روز در حال از بین رفتن است

و چه خوب است بتوانیم این ارزش را حال چه با زبان طنز و چه با زبان واقعگرایانه به یکدیگر یادآوری کنیم.

اما من به عنوان کارگردان بیشتر متون طنز و کمدی را در اولویت قرار می‌دهم و هدف من این است که مسائل و مشکلات پیچیده بشری را درقالب طنز و کمدی روی صحنه نشان دهم.

شما هم جزو کارگردانانی هستید که غالبا برای خودتان یک نقش در کارهایتان کنار می‌گذارید. با توجه به این که سابقه بازی در کارِ خودتان را هم دارید، به نظر شما این اتفاق چه محاسن و معایبی دارد؟

من با بازیگری کارم را شروع کردم ولی از یک جا به بعد درست زمانی که دنیای اطرافم رو به تغییر نهاد احساس کردم با کارگردانی و نظمی که در کارگردانی وجود دارد می‌توانم این دو مسیر را به موازات هم پیش ببرم.

حسن بازی و کارگردانی به طور همزمان در یک کار این است که برای نقش‌آفرینی و تحلیل درباره شخصیت آزادی عمل بیشتر دارم و با توجه به اشراف روی نقش‌های دیگر می‌توانم به وجوه مختلف کار خود فکر کنم، ولی اگر ضعفی هم وجود دارد می‌توان در تجربیات مختلفی که از سر می‌گذرانم آنان را برطرف نمایم.

ناگفته پیداست که من به عنوان کارگردان و بازیگر در یک کار باید تمرکز کافی روی هر دو را داشته باشم که در این سال‌ها تمام سعی و تلاش من در این مسیر این بوده است.

از مشکلات هنرمندان جوان تئاتر بگویید.

خوشبختانه هنرمندان جوان تئاتر ما روز به روز تعدادشان رو به افزایش است و متاسفانه امکاناتی که برای ارائه آثارشان در اختیار آنان و گروه‌هایشان قرار می‌گیرد بسیار محدود و گاه هیچ است.

در تمام کشورهای دنیا هر هنرمندی با هر مقیاس و توانایی می‌تواند در گوشه‌ای از شهر، کار خود را روی صحنه ببرد.

ولی متاسفانه ما در روزگاری مشغول به کار هستیم که تماشاخانه‌های کوچک و بزرگ در شهر افتتاح می‌شوند به امید این که راهی باشند برای هر چه بهتر شدن وضعیت هنر و تئاتر، اما غافل از آن که این سالن‌ها به خاطر کسب درآمد و مخارج زیاد مجبور به تعیین کف فروش بالا یا درصد بالا می‌شوند که بیشتر گروه‌ها با وجود داشتن گروه و اجراهای خوب توانایی پرداخت را ندارند.

از طرفی متاسفانه در چند سال اخیر شاهد بحران تماشاگر تئاتر بوده‌ایم. در نتیجه هم گروه اجرایی و هم مسئولان سالن‌ها در کسب درآمد اجرای خود دچار مشکل هستند.

به نظر شما دیدن نمایش‌های متعدد و محدود‌نشدن هنرمندان به اجراهای خود، چه تأثیری در کار یک کارگردان یا بازیگر دارد؟

دیدن تئاتر با کیفیت به میزان زیادی می‌تواند به خلاقیت و تجزیه و تحلیل و انتخاب درست متن کمک کند. من معتقدم وقتی هنرمندی اجرای با کیفیت و درخور توجه ببیند، بالطبع ذائقه او نیز به سمت خوب بودن می‌رود و می‌تواند دید بصری و فنی خود را در زمینه اجرا گسترش دهد.

مخاطبان تئاتر چقدر می‌توانند در انتخاب بازیگر یک کارگردان نقش داشته باشند؟ به بیان دیگر فضای بازی برای فعالیت هنرمندان جوان تئاتر وجود دارد؟

به نظر من تماشاگر فهیم است و خودش به‌راحتی اجرای خوب را از بد تشخیص می‌دهد. هنرمند اگر قرار به ماندگاری‌اش باشد این مردم و مخاطبانش هستند که او را زنده نگاه می‌‌دارند و هنرمند می‌تواند انرژی و انگیزه برای ادامه مسیر را از آنها بگیرد.

البته من به شخصه امیدوارم شرایطی برای هنرمندان جوان به وجود آید که بتوانند در کنار هنرمندان پیشکسوت و باتجربه‌تر اظهار وجود کرده و از تجارب آنها استفاده کنند.

اتفاقی که متاسفانه این روزها به غیر از تعداد محدودی از هنرمندان جوان برای بقیه بنا به دلایل بسیار که مهم‌ترین آنها نداشتن روابط کاری است میسر نیست و اتفاق نمی‌افتد.

این روزها مشغول چه کاری هستید؟

در حال حاضر مشغول تمرین تئاتری به نام عکس من به کارگردانی آقای پیروز کرمی هستم. در این اثر نقش متفاوتی را تجربه می‌‌کنم و بسیار برایم جذاب است.

همچنین بازی در فیلم نارگل به کارگردانی خانم زهره معتمدی را در پیش دارم و به تازگی بازی در فیلم دریایی میان ماست به کارگردانی آقای پیروز کرمی را به پایان رساندم. در زمینه کارگردانی نیز مشغول مطالعه چند متن جهت اجرا هستم.

سخن پایانی؟

هنرمندان جوان به امید زنده هستند و اگر امید از آنها گرفته شود آینده‌ای هم برای تئاتر و سینما وجود نخواهد داشت.

من نیز امیدوارم در آینده‌ای نه‌چندان دور توانایی جوانان با دید بازتر و بهتری دیده شود تا هر کس در جایگاه خودش قرار بگیرد.

مهرداد نصرتی

ضمیمه قاب کوچک