همیشه مثل برنده‌ها بازی می کنیم

انتظار پیروزی مقابل تراکتور‌سازی را داشتید؟

البته که داشتیم. در بازی‌های قبلی هم اگر نمی‌توانستیم بازی را با برد به پایان برسانیم فقط به خاطر بدشانسی و مشکلات داوری بود وگرنه خیلی پیش از این می‌توانستیم به بالاهای جدول برسیم.

می‌دانی جایگاه فعلی‌تان در جدول در این مدت خیلی روی روحیه هواداران تیم پرسپولیس تأثیر منفی گذاشته است؟

بله، اما باید یک نکته مهم را یادآور شوم، آن درک بالای هواداران تیم ما از بازی‌های ما بود. آنها خیلی باشعور فوتبال می‌بینند و می‌دانستند که در بازی‌هایمان تمام سعی و تلاش‌مان را می‌کنیم تا برنده شویم‌. در بیشتر مواقع این داوران بودند که مانع برد تیم ما می‌شدند یا بازیکنان در زدن ضربات آخر دقت نمی‌کردند وگرنه ما در همه بازی‌ها مثل یک تیم برنده بازی می‌کردیم.

برانکو هم از سوی هواداران‌تان تحت فشار نبود و از او حمایت می‌کردند.

این هم به‌خاطر شخصیت بالا و مثبت برانکو است که می‌تواند به این خوبی با هواداران ارتباط برقرار کند. آنها می‌دیدند تیم ضعف تاکتیکی ندارد و متوجه بودند داوری‌ها در چند بازی مهم روی کار ما تأثیر منفی گذاشت. در بازی‌های ما در تهران 30، 40 هزار تماشاگر می‌آید که این تعداد برای تیم‌های صدرنشین وجود ندارد و این همه نکات مثبت به ما انرژی داد تا بتوانیم خودمان را با وضع موجود سازگار کنیم.

در تبریز چه خبر بود؟ یکی دو تا سیب هم برایت پرتاب شد!

دوستان تبریزی لطف داشتند و می‌خواستند به من سیب تعارف کنند، ولی خیلی عجله داشتند که چه کسی زودتر آن را به دست من برساند و از همان بالا برایم پرتاب کردند تا من زودتر سیب بخورم. این روش زیاد خوب نیست و فکر می‌کنم فقط باعث اسراف و هدر رفتن میوه سلامت می‌شود. باز جای شکرش باقی است که سنگ برایم پرتاب نکردند.

در کل جو ورزشگاه خیلی سنگین بود؟

خیلی که نه! ما قبل از این هم در تبریز بازی کرده بودیم و می‌دانستیم آنجا شرایط چطور است.

وقتی برای گرم کردن به زمین آمدید برانکو کنار تیم به زمین آمد. دلیل این کار غیر‌معمولش چه بود؟

خب این را باید از خودش بپرسید، ولی فکر می‌کنم او می‌خواست به تیم روحیه بدهد. او نگران وضعیت تیمش بود و این که می‌دانست در تبریز بازی کردن ممکن است در آینده تیم تأثیراتی داشته باشد. می‌خواست به همه بفهماند تا چه اندازه دلش می‌خواهد ما برنده باشیم.

قبل از بازی هم این وضعیت را حس کرده بودی؟

البته‌! برانکو هنگام صرف ناهار هم تا زمانی که ما غذا می‌خوردیم خودش چیزی نمی‌خورد. او دائم دور میز می‌چرخید و با تک‌تک بچه‌ها شوخی می‌کرد. همه ما حس کرده بودیم که او تا چه حد دلش می‌خواهد استرس را از تیمش دور کند. دلش نمی‌خواست با اضطراب به میدان برویم. از سویی نگران نتیجه بازی هم بود و دیگر نمی‌توانست ببیند ما خوب بازی می‌کنیم و نتیجه نمی‌گیریم. این را هم بگویم ما هم وقتی این شرایط را در او دیدم تصمیم گرفتیم هر طور شده کمک کنیم تا بازی با برد ما تمام شود و نتیجه بگیریم. چون نمی‌خواستیم برانکو ناراحت شود و با دلخوری به مرخصی برود.

از عملکرد خودت در این بازی راضی بودی؟

همین که بازی را با برد به پایان رساندیم، آن هم در تبریز برای من خیلی ارزش دارد و به من می‌فهماند توانسته‌ام برای تیمم مفید باشم. باید خدا را شکر کنیم که توانستیم در تبریز و پس از این همه سال یک بازی مهم را در این شرایط با برد به پایان برسانیم.

محمدرضامدنی

جام جم