من، کریستیانو رونالدو حسود نیستم!

به گزارش جام جم ورزشی ، رونالدو هم اکنون یکی از برترین بازیکنان دنیاست. برنده سه توپ طلای آن که دو تای آن در دو سال اخیر بوده رکوردهای فوتبالی را یکی پس از دیگری جابجا می کند و اکنون نیز در آستانه تبدیل شدن به برترین گلزن تاریخ باشگاه رئال مادرید است.

رونالدو که پردرآمدترین فوتبالیست دنیای ورزش به شمار می رود یکی از نیکوکارترین فوتبالیست های دنیاست، او همیشه به نیازمندان کمک می کند و به خصوص کودکان بیمار و نیازمند را در اولویت خود دارد. با وجود تمام ویژگی های مثبتی که کریس رونالدو از او برخوردار است وی بازیکنی مغرور و خودخواه معرفی می شود. چهره ناراحت و درهم وی وقتی که لیونل مسی و یا فرانک ریبری جایزه برترین بازیکن اروپا را بردند سوژه خبری رسانه ها بود. وقتی استفانی روچه فوتبالیست زن ایرلندی به عنوان یکی از کاندیداهای دریافت جایزه زیباترین گل سال (جایزه ای موسوم به نام فرانس پوشکاش) وارد مراسم گالا (انتخاب سالیانه برترین های فوتبال دنیا) شد همه نگاه ها به سمت او برگشت باز هم چهره ناراحت رونالدو از اینکه رسانه ها و افراد به فرد دیگری به غیر از او نگاه می کنند کاملا مشهود بود. رگه هایی از حسادت کریس در فصل گذشته هم دیده شد یعنی وقتی که در یکی از مسابقه ها می توانست به راحتی گل بزند اما گرث بیل با حفظ توپ خودش گل زد تا رونالدو از خشم فریادی بربیاورد. آخرین نشانه های حسود بودن رونالدو وقتی مشاهده شد که در بازی اخیر رئال مادرید مقابل اتلتیک بیلبائو در لالیگا که با برتری دو بر یک تیم مادریدی همراه بود کریم بنزما ستاره فرانسوی رئال مادرید هر دو گل رئال را زد. رونالدو نیز هر چه تلاش کرد به در بسته خورد و در پایان مسابقه در حالی که سایر بازیکنان رئال شادی می کردند او در حالی که زیر لب دشنام می داد زمین مسابقه را ترک کرد و به رختکن رفت.

همه اینها نشانه حسود بودن کریس است؟

بیش از هر فرد دیگری مخالفان کریستیانو بر روی این موضوع مانور می دهند. شاید بخشی از ادعاهای آنها درباره کریس رونالدو درست باشد اما قطعا بخش دیگری از آن حاصل بزرگنمایی و تلاش برای تخریب چهره رونالدو است. خود رونالدو اصلا اعتقاد ندارد که فرد حسودی است.

تمام ویژگی ها و اتفاقاتی که باعث شک و شبهه می شود را می توان نه در حسادت که در جاه طلبی های رونالدو جای داد.

رونالدو فریاد می کشد چون همیشه می خواهد گلزن باشد و این ربطی به حسادت ندارد. کریس زیر لب غرولند می کند اما نه به دلیل حسادت، شاید به این خاطر که خودش را ملامت می کند. فکر می کند این وظیفه جدا نشدنی اوست که در هر مسابقه هت تریک کند. بهتر است به جای اینکه در توصیف رونالدو از واژه حسود استفاده شود واژه جاه طلب را به کار برد. همین جاه طلبی او را به یکی از برترین بازیکنان دنیا تبدیل کرده است.

همین جاه طلبی او را وادار می کند فریاد بکشد و نگاهی ناراحت به اطراف خود داشته باشد. اما باز هم نظریه های حسود بودن کریس خیلی قوی است. به هر حال پادشاه هت تریک فوتبال اسپانیا همواره رگه هایی از حسود بودن را نشان داده است. او بیشتر حسود است یا اینکه بیش از آن جاه طلب به شمار می رود؟