درباره یک سینمای مظلوم

ریشه‌یابی این معضل بسیار جای تامل دارد؛ چرا فیلم و سریال‌های دفاع مقدس ساخته نمی‌شود؟ آیا فیلمنامه‌های خوب در این ژانر وجود ندارد؟ آیا انگیزه‌ها کم شده؟ آیا مراکزی که ذاتا وظیفه حمایت و پشتیبانی لجستیکی را به‌عهده دارند، حمایت خودشان را کم کرده‌اند؟ آیا بودجه لازم در اختیار سازندگان آثار قرار نمی‌گیرد؟ آیا برای تولید فیلم‌های دفاع مقدس هم باید مثل سایر کارها دنبال حامی (اسپانسر) بود؟ آیا سازمان‌های ذی‌ربط ساخت آثار دفاع مقدس را از دستور کار خود خارج کرده‌اند؟ آیا کارگردانان رغبتی به تولید فیلم‌های دفاع مقدسی ندارند؟

ظاهرا هر چه کارها می‌خواهد بهتر مدیریت شود بیشتر در چم و خم اداری «بوروکراسی» فرو می‌رود. یادم می‌آید در دهه 70 هر پادگان، لشگر یا مراکز نظامی در سراسر کشور اجازه داشت با گروه‌های سازنده فیلم‌های دفاع مقدس همکاری کند و آثار خوبی هم در این سال‌ها ساخته می‌شد. مثلا خود من در زمان دانشجویی در استان سمنان دو فیلم با موضوع دفاع مقدس با حمایت مراکز نظامی این استان ساختم که چند بار از شبکه یک سیما پخش شد‌؛ اما آیا الان چنین کاری امکان دارد؟

در هفته دفاع مقدس هستیم بیایید کمی به وظایف خود بیندیشیم. حرف‌های نگفته در ژانر دفاع مقدس زیاد است. اگر ارزش‌های دفاع مقدس بدرستی در جامعه ساری و جاری شود بسیاری از معضلات جامعه کمتر خواهد شد.

علی بهادر/ کارگردان