صداهایی خوش برای همه فصول

از قاریان متاخرتر هم فقط سلسله جلسات تلاوت قرآن توسط راغب مصطفی غلوش، قاری مشهور مصری در کشورهای آمریکا، انگلیس، کانادا و فرانسه مسلمان شدن 25 مسیحی را به دنبال داشته است.

این قاعده در مورد اذان هم صدق می‌کند و چه بسیار غیرمسلمانانی که با شنیدن نوای موذن زنگار از دل برگرفته و روح و جان را به خدای یکتا سپرده‌اند.

برای ما ایرانی‌ها هم برخی اذان‌ها به بخشی از خاطرات خوش زندگی مان بدل شده و شنیدن صدای مرحوم موذن‌زاده اردبیلی گاه دلمان را خوش می‌کند و حالی خوش به مستمعین می‌بخشد.

همچنان که اذان استاد جلال‌الدین تاج‌اصفهانی، سلمان خلیل، محمد آقاتی، حسین صبحدل، شهریار پرهیزکار و ابوالحسن دماوندی به عنوان موذن قدیمی‌ترین اذانی که در دست است، برای لحظاتی هم که شده دل و جان را از مادیات و روزمرگی‌ها جدا می‌کند و به آسمان‌ها می‌برد.

شبکه‌های مختلف تلویزیون در ماه مبارک رمضان و به تناسب حال و هوای خاص این ایام، پخش تلاوت قرآن از قاریان ممتاز را در دستور کار قرار داده و ساعات بیشتری را به نسبت روزهای عادی به این مهم اختصاص می‌دهند.

هر شبکه جهد و تلاش دارد اذان را با صدای یکی از موذنان مشهور به گوش بینندگان و شنوندگان خود برساند تا علاوه بر جذب هر چه بیشتر مخاطب که جزو اهداف اصلی رسانه‌ای‌اش محسوب می‌شود، گوش و روح و روان او را بنوازد با این صوت ملکوتی. یکی از این شبکه‌ها حتی ره به خاطره بازی زده و اذانی را پخش می‌کند که در دهه 60 که زمان غروب آفتاب و اذان با برنامه کودکان و نوجوانان متقارن بود، توسط موذن نوجوان خوش‌صدایی خوانده می‌‌شد.

همه این کوشش‌ها و پخش تلاوت آیات قرآن و اذان توسط قاریان و موذنان ممتاز و مشهور اقدامی شایسته و اتفاقی مبارک از سوی شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی صدا و سیماست که البته باید استمرار داشته و فقط به ایام ماه صیام محدود نشود.

اتخاذ ذوق و سلیقه و لحاظ کردن معیارهای زیباشناختی در ارائه آثار دینی می‌تواند ضریب نفوذپذیری و تاثیرشان بر مخاطب را بالا ببرد. به طور قطع، پخش آیات قرآن با قرائت یک قاری ممتاز و بین‌المللی بر گوش و دیده و دل شنونده و بیننده بیشتر می‌نشیند و البته تاثیر می‌گذارد.

با این حال، غیر از شبکه معارف و قرآن شبکه‌های دیگر تلویزیون در ایامی غیر از ماه مبارک رمضان پخش چنین برنامه‌هایی را کمتر در جدول نمایش خود قرار می‌دهند و اگر هم قرار دهند عموما در ساعات کم‌بیننده و به اصطلاح مرده.

قرآن و اذان با روح و جان انسان‌ها سر و کار دارد و محدود به زمان و مقطعی خاص نمی‌شود. پرداخت به آن در ایام ماه مبارک رمضان فقط خاص و پررنگ‌تر می‌شود و شاخ و برگ می‌گیرد، نیاز به حضورش اما در تمام طول سال احساس شده و یک واجب و لازم مبرهن و قطعی است.

محسن محمدی - گروه رادیو و تلویزیون