پروازی بلندتر از سقف آرزوها

رحمت عالمیان پدر و نخستین مربی نوشاد و نیماست که این بازیکنان شایسته و افتخارآفرین تنیس روی میز را از طفولیت برای این ورزش تربیت کرده است. نعمت عالمیان، عموی نوشاد و نیما نیز از مربیان سازنده است تا به این ترتیب، عالمیان‌ها در تاریخچه تنیس روی میز ایران نقش تاثیرگذاری داشته باشند. رحمت عالمیان برای پیشرفت فرزندان خود زحمات زیادی کشیده است و هم اینک به عنوان مربی در تیم ملی همراه فرزندانش است. هر چند تنیس روی میز در دوره کنونی با احمد سعادتمند با سرپرستی اداره می‌شود اما این ورزش در همین روزهای گذشته رویدادهای بزرگی پشت سر گذاشت که سهم برادران عالمیان به همراه پدر در آن نمایان بود. در رقابت‌های جهانی چین نوشاد عالمیان که به خاطر قرار گرفتن در سید 70 از حضور در رقابت‌های گروهی معاف بود در نخستین بازی جدول اصلی مقابل مالونگ نفر اول رنکینگ جهانی به میدان رفت. نیما عالمیان اما در این رقابت‌ها درخشید و ادامه رشد خود را در تنیس روی میز آسیا با قرار گرفتن در جمع 4 پینگ‌پنگ‌باز برتر در طرح توسعه تنیس روی میز قاره نشان داد. برادران عالمیان به ویژه نوشاد بعد از این رقابت‌ها هدف بزرگ‌تری را دنبال می‌کنند. نوشاد می‌خواهد نماینده ایران در رقابت‌های تنیس روی میز المپیک 2016 ریودوژانیرو برزیل باشد اما با وجود موانع بسیار سر راه، این ورزشکار جوان کشورمان چگونه قادر به انجام چنین کاری خواهد بود؟ پرسشی که نوشاد به اتفاق رحمت و نیما عالمیان به آن در کنار پرسش‌های دیگر جام‌جم پاسخ می‌دهند.

رقابت‌های لوکزامبورگ و اینک جهانی چین. نوشاد از کدامیک راضی است؟

رقابت‌های لوکزامبورگ برای من رضایت بخش تر بود زیرا در بازی‌های چین بدشانسی آوردم و به نفر اول دنیا خوردم. من با آمادگی خوبی در مقایسه با سال گذشته وارد بازی‌ها شده بودم اما حریفم در رقابت‌های جهانی بسیار قدرتمند بود که نتوانستم از سد آن عبور کنم. امسال به لطف خدا و حمایت فدراسیون و خانواده‌ام به موفقیت‌های خوبی در لوکزامبورگ رسیدم. هنوز از خودم انتظار بیشتری دارم ان‌شاءالله با ادامه این روند و شرکت در مسابقه‌های بین‌المللی بتوانم به جایگاه قبلی ام در رده بندی جهانی بازگردم.

به نظر می‌رسد بازی‌های لوکزامبورگ اعتماد به نفس تو را بالا برده بود. اما پینگ‌پنگ باز نخست دنیا غافلگیرت کرد.

من از نظر فنی و روحی واقعا شرایط خوبی داشتم اما حیف که قرعه با من مهربان نبود. اعتماد به نفس من پیش نیاز رقابت‌ها بود اما در بازی‌های جهانی باید عوامل دیگر هم در نظر گرفت. من با تمرینات منظم در سطح خوبی از آمادگی جسمانی قرار داشتم و می‌خواستم در رقابت‌های جهانی عملکرد بهتری به نمایش بگذارم.

گفت‌وگوهای پیش از رقابت‌های چین هم از آمادگی روانی تو خبر می‌داد.

آنقدر انگیزه‌ام بالا بود که اصلا کمبودی را حس نمی‌کردم زیرا مشکلات را به‌خاطر درخشش در بازی‌های جهانی کنار گذاشته بودم و تمرکزم فقط روی بازی‌هایم بود. هر چند می‌دانستم رقبای خارجی کمتری به نسبت رقبایم داشتم و بازی‌های بین‌المللی کم می‌توانست در نتیجه‌گیری‌ام تاثیر منفی داشته باشد اما در رقابت‌های چین سعی کردم همه این مشکلات را فراموش کنم و با روحیه به دیدار رقیبم بروم.

تو سال‌ها با مربیان کره‌ای کار کردی فکر می‌کنی ارتباطات بین‌المللی به پیشرفت تنیس روی میز کمک می‌کند؟

من علاوه بر پدرم که نخستین مربی من و برادرم نیما بود با مربیان زیادی کار کردم که قدردان زحمات آنها هستم اما در محل آکادمی ‌در دوران آقای شهنازی، رئیس وقت فدراسیون تنیس روی میز، مربیان کره‌ای در پیشرفت من اثر گذار بودند. بنابراین باید برای پیشرفت، ارتباطات بین‌المللی‌مان را در سطح به‌کارگیری مربیان خوب خارجی همین‌طور شرکت در تورنمنت‌های مختلف بیشتر کنیم. حضور مربیان خارجی تاثیر بسیار زیادی در بالا بردن سطح کار ما و افزایش سرعت بازی‌هایمان داشت. آنها یکی از عوامل بسیار موثر در پیشرفت تیم ملی بودند. تاثیر وجود این مربیان را هرگز فراموش نمی‌کنم.

چینی‌ها همچنان در آسیا حرف اول و آخر تنیس روی میز هستند. آیا می‌شود به آنها رسید؟

سبک آنها منحصربه‌فرد است و نمی‌شود به بازیکنان بزرگ این کشور نزدیک شد. این سبک در هیچ کجای دنیا شناخته شده نیست و مربیان درجه یک و صاحب‌نام آنها هم هیچ‌گاه در هیچ جای دنیا کار نمی‌کنند. بچه‌های ایران رقیب قدرتمندی برای دیگر آسیایی‌ها به‌شمار می‌روند اما چینی‌ها سبک متفاوتی دارند.

از بازی نوشاد عالمیان بازیکن شماره یک ایران برابر این سبک منحصر به فرد مالونگ چینی نفر اول رنکینگ جهانی بگو...

ما ابتدای گیم اول، بازی نزدیکی با هم داشتیم اما در ادامه نتوانستم مقابل حریف قدرتمند چینی مقاومت کنم. این روند تا گیم چهارم ادامه داشت اما در این گیم به نسبت سه گیم قبلی عملکرد بهتری داشتم. من تا امتیاز ششم از مالونگ جلو بودم. در هر صورت مالونگ بازیکنی نبود که بسادگی به حریف امتیاز بدهد. ما دو نفر در شرایطی با یکدیگر مسابقه دادیم که طبق آخرین رنکینگ فدراسیون جهانی صد پله با هم اختلاف داشتیم. من در رتبه صدم جهان قرار دارم و مالونگ نفر اول رنکینگ جهانی است.

از سبک منحصربه‌فرد تنیس روی میز چینی‌ها گفتی. کمی‌هم درباره غذاهایشان بگو که ظاهرا در چین به مشکل برخوردید.

این یکی از مسائل حاشیه ای تیم ما بود. هتل محل اقامت و غذای رستوران برای ذائقه ما ایرانی‌ها مناسب نبود و واقعا مشکل تغذیه داشتیم، اما پس از اعتراض مسئولان تیم ما به کمیته برگزاری مسابقه‌ها این مشکل برطرف شد. آنها ما را از هتل دوشو لیک به هتل گراند مترو پارک منتقل کردند. این هتل اتاق‌های مناسب با امکانات عالی داشت و به ورزشکاران کشورهای مسلمان غذای حلال می‌دادند.

فدراسیون در سال‌های گذشته کارهایی صورت داد اما دوران خوب پیشرفت این ورزش گذرا بود به طوری که تک چهره‌هایی مانند تو معرفی شدند. برای داشتن نفرات بیشتر چه باید کرد؟

ببینید تاسیس آکادمی‌ ملی، به‌کار‌گیری کادر مربیان داخلی، آوردن حریفان تمرینی کره‌ای و اردوهای مشترک همراه حضور پیاپی در رقابت‌های بین‌المللی و برگزاری اردوهای مستمر داخلی، برنامه‌های بسیار ویژه و خاصی برای تنیس روی میز بود که استمرار این حرکت‌ها می‌تواند به رشد این ورزش کمک کند. من زمانی نفر چهلم تنیس روی میز بودم اما اکنون رده صدم دنیا هستم، به خاطر این‌که در طول سال نمی‌توانم به مسابقه‌های بین‌المللی بروم. شرکت در تورنمنت‌های مختلف هزینه بر است. به فرض ورزشکار یک بار از جیب خودش خرج کند اما دفعات دیگر چطور؟ فدراسیون از طریق اسپانسرها باید نیاز مالی ورزشکاران را در سطوح بین‌المللی فراهم کند. حتی در بالاترین سطح رقابت هم در تنیس روی میز نتیجه‌ای از پیش تعیین شده نیست و ممکن است با همه آمادگی یک ورزشکار باز هم به رقیبی ببازد.

گفتی قرعه بدی در رقابت‌های جهانی داشتی. اما در گفت و گو با سایت فدراسیون تنیس روی میز دلایل دیگری را عنوان کردی. آیا واقعا با بازی بیشتر بین‌المللی می‌توانستی حریف خود را شکست دهی؟

گفتم با سبک بازی مالونگ آشنا نبودم اما هرچه از زمان مسابقه گذشت با نحوه بازی او آشنا شدم. با قاطعیت می‌گویم اگر پیش از رقابت‌های چین با این بازیکن بازی کرده بودم قطعا نتیجه بهتری می‌گرفتم. چنانچه همانند مسابقه‌های قهرمانی جهان در پاریس از رنکینگ بهتری برخوردار بودم قطعا در جدول جهانی چین با قرعه مناسب‌تری روبه‌رو می‌شدم. گرچه در این سطح از مسابقه‌ها همه بازیکنان جدول اصلی در سطح بالایی قرار دارند و با آمادگی کامل در مسابقه‌ها شرکت می‌کنند.

این صحبت تو یعنی شرایط برای رقابت در سطح بین‌المللی فراهم نیست.

باور کنید همین‌طور است. من از مسئولان فدراسیون تنیس روی میز تقاضا دارم به خواسته ورزشکاران توجه کنند. البته آقای سعادتمند سرپرست فدراسیون همه گونه امکانات را در این سفر در اختیارمان قرار داد، با وجود این باز هم بچه‌های تنیس روی میز باید حمایت شوند. اصل مهم آماده سازی ما حریفان تمرینی خارجی در سطح بالا و حضور در کمپ‌های تمرینی خارج از کشور است. باید با شرکت در مسابقات بین‌المللی و تورهای جهانی رتبه خود را در رنکینگ فدراسیون جهانی ارتقا دهیم. رنکینگ ارتباط مستقیمی‌ با تعداد تورنمنت‌هایی دارد که ورزشکار شرکت می‌کند.

فدراسیون در برنامه‌های بلندمدت می‌تواند از طرح‌های توسعه‌ای کشورهای صاحب تنیس روی میز الگوبرداری کند.

این نظر خیلی از بچه‌ها و مربیان و کاملا کارشناسی است و می‌تواند به درد تنیس روی میز ما بخورد. باید از روش‌های موفقیت کشورهای صاحب سبک در تنیس ‌روی‌میز الگوبرداری کنیم. تدریس تاکتیک‌ها و تکنیک‌های روز این ورزش توسط مدرسان بزرگ دنیا، نیاز ضروری ماست.

چه برنامه ای برای رقابت‌های انتخابی المپیک داری؟

اگر در تورنمنت‌ها حاضر نشوم طبیعی است امتیازی هم نگیرم. ما در دنیا 12 دور مسابقه‌های اوپن داریم که دست‌کم باید در 8 دوره آن حضور پیدا کنیم. اگر بودجه مناسبی برای این کار در اختیار فدراسیون قرار بگیرد بسیاری از مشکلات ورزشکاران برطرف می‌شود. می‌خواهم در تورنمنت‌ها حضور مستمری داشته باشم و رنکینگ خودم را به زیر 50 دنیا برسم تا ورزشکار المپیکی ایران در بازی‌های المپیک برزیل باشم.

اوضاع تو با تیم دانشگاه آزاد در لیگ برتر تنیس روی میز چگونه است؟

در رقابت‌های باشگاهی همه کارها بخوبی پیش می‌رود. دانشگاه آزاد با طرح سرباز قهرمان مرا در اختیار گرفت و به اتفاق نیما در این تیم راضی هستیم. بازی‌های بسیار خوبی برگزار شده است و ما امید قهرمانی به‌شمار می‌رویم.

تیم پتروشیمی ‌بندر امام قهرمان 5 دوره این رقابت‌ها حریف اصلی شما در راه قهرمانی است.

بله. من فصل گذشته در پتروشیمی‌ بندر امام بازی می‌کردم. آنها در تنیس روی میز شرایط خوبی دارند و بازیکنان خوب خارجی استخدام می‌کنند. باید دید امسال چه بازیکنانی می‌آورند زیرا با آمدن آنها پیش‌بینی قهرمان رقابت‌های لیگ برتر سخت می‌شود.

نوشاد و نیما در قاب جهانی

تیم ملی تنیس روی میز که در مسابقه‌های جهانی 2015 چین حاضر بود، برای نخستین بار با سه بازیکن در جدول اصلی رقابت‌های انفرادی به مصاف برترین‌های جهان رفت.

کاظم مستحقی‌راد سرمربی تیم ملی مردان ایران در مطلبی به ارزیابی این تیم در رقابت‌های چین می‌پردازد: عملکرد بازیکنان ایران در این مسابقه‌ها بسیار مطلوب بود. این برای نخستین‌بار بود که 3 بازیکن از ایران در جدول نهایی مسابقه‌های انفرادی حضور داشتند. همچنین برای نخستین‌بار بود که هر دو تیم دوبل ایران در جمع 64 تیم نهایی جام حاضر می‌شدند. حریفانی که نیما عالمیان در مرحله مقدماتی شکست داد شاید از نظر رنکینگ کمی‌ پایین‌تر از او بودند اما از نیما یک چهره متفاوت ساخت. لی گرانت آمریکایی که نیما در نخستین بازی او را شکست داد یک بازیکن چینی الاصل مقیم آمریکا بود.

کسانی که بازی را مشاهده کردند از جمله بابادی وند و رحمت عالمیان (مدیر و مربی تیم ملی) گفتند که این بازیکن چینی ـ آمریکایی بسیار قدرتمند بود. همچنین رودریگو گیلبرت آرژانتینی که نیما برای رسیدن به جدول اصلی او را شکست داد نیز بازیکن بسیار خوبی بود.

نیما در نخستین رویارویی در جدول اصلی با کیم مین سیوک از کره جنوبی بازی کرد که در سید 33 دنیا قرار داشت. نیما در این بازی هم عملکرد بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشت و بازی نزدیکی با این کره‌ای قدرتمند برگزار کرد. اگر نیماعالمیان در مسابقه‌های برون‌مرزی بیشتری شرکت می‌کرد قطعا می‌توانست به رنکینگ زیر 100 جهان برسد. بعد از نیما برادرش نوشاد هم خوب بود و به بهترین بازیکن جهان خورد. نوشاد هر لحظه‌ای که از بازی‌اش می‌گذشت، بهتر می‌شد و در ست چهارم شاهکار کرد و اگر کمی‌ خوش‌شانس بود از مرد اول جهان ست می‌گرفت.

نوشاد و نیما و بازیکنان دیگر مانند پوریا عمرانی و افشین نوزوزی با حضور مرتب در پروتورهای جهانی و تورنمنت‌های بین‌المللی تنیس روی‌میز، توانایی حضور در جمع تیم‌های دسته یک جهان و همچنین قرار گرفتن در جمع شش تیم برتر آسیا را دارند.

نیما عالمیان: من و نوشاد بهترین‌های لوکزامبورک بودیم

یکی از مشکلات تنیس روی میز در سال‌های اخیر این است که این ورزش تک چهره ای است. بر خلاف دوره‌های گذشته که قهرمانان زیادی در یک سطح برای تیم ملی رقابت می‌کردند، این روزها تنیس روی میز بیشتر متکی به تک ستاره‌هاست. نوشاد و نیما در میان فقر ستاره‌های این ورزش، همراه ورزشکارانی مانند پوریا عمرانی یا افشین نوروزی در تیم ملی چراغ تنیس روی میز را روشن نگه داشته‌اند اما بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند، در تنیس روی میز باز هم چهره‌های مستعد وجود دارد؛ فقط باید با آنها کار شود.

نیما عالمیان که رده‌های سنی را یکی بعد از دیگری پشت سر گذاشت می‌گوید تنیس روی میز ورزشی دیربازده است و برای شناسایی یک قهرمان باید سال‌ها برنامه ریزی کرد. به عقیده این ملی پوش جوان ایران، شرایط سازندگی را باید در استان‌ها، باشگاه‌ها و کمپ‌های تمرینی ایده آل در سطح جهانی فراهم کرد و برنامه‌ریزی منسجم‌تری داشت. او تاکید می‌کند تنیس روی میز ایران به پروازی بلندتر از سقف آرزوهای کنونی این ورزش نیازمند است، آرزوهایی که بدون کارهای ریشه‌ای و پایه‌ای، فقط به‌دنبال رنکینگ ورزشکاران است.

نیما خصوصیات فنی زیادی دارد اما کارشناسان روی قدرت ضربات فورهند این ملی‌پوش نظر مشترک دارند. او از دو سوحمله می‌کند و بازیکن آرامی‌است. بعد از نوشاد که رنک اول ایران در اختیار اوست، نیما در جایگاه دوم قرار دارد تا رده‌های اول و دوم تنیس روی میز ایران در اختیار برادران عالمیان باشد. نیما عالمیان بعد از درخشش در بازی‌های لوکزامبورگ، تنها نماینده باقی مانده ایران در رقابت‌های انفرادی تنیس روی میز قهرمانی جهان در چین بود که در آخرین مسابقه با کیم مین سئوک از کره‌جنوبی بازی کرد و با قبول شکست مقابل حریف از دور رقابت‌ها کنار رفت. نیما در این رقابت‌ها مسیر رشد خود در تنیس روی میز را بخوبی طی کرد. یکی از دلایل مهم پیشرفت نیما که خودش هم روی آن تاکید دارد تمرینات طاقت‌فرسا ـ سه جلسه در روز ـ است که در آکادمی‌ پینگ‌پنگ قیطریه انجام داده است.

او از دوران کودکی رقیب جدی نوشاد در تمرینات بوده که همین امر روی بازی دو نفر تاثیر گذار است. نیما بازیکن دانشگاه آزاد است و مانند پدر و برادر بزرگتر خود اعتقاد به کار گروهی در تنیس روی میز دارد. او می‌گوید: اگر اهالی پینگ‌پنگ بخواهند این ورزش پیشرفت کند باید روش‌های متداول دنیا را به‌عنوان یک الگو بپذیرند. استفاده از مربیان بسیار مطرح جهان به سطح پیشرفت‌مان کمک می‌کند. نیما عالمیان فاکتورهای دیگری را هم برای پیشرفت مدنظر دارد. او ادامه می‌دهد: در لیگ‌هایمان باید حتما از بازیکنان مطرح دنیا با رنکینگ بالا استفاده کنیم تا نوجوانان وجوانان و بزرگسالان بتوانند از تجربه آنها استفاده کنند.

کمپ اشلایگر هم محلی است که نیما این محل را برای پرورش استعدادهای تنیس روی میز ایران بسیار مناسب می‌داند و از مسئولان می‌خواهد امکان حضور بازیکنان رده‌های مختلف را به این کمپ در اتریش فراهم کنند. ملی‌پوش تنیس روی میز ایران که پیش از رقابت‌های جهانی چین دو عنوان قهرمانی از هشتمین دوره مسابقه‌های بین‌المللی اوپن لوکزامبورگ همراه تیم ایران به دست آورده بود، درباره این رقابت‌ها می‌گوید: من به اتفاق نوشاد با شکست دادن تیم‌های یونان، لوکزامبورگ، تیم دوم سوئد و فرانسه و با پیروزی برابر تیم اول سوئد در بازی فینال، قهرمان این مسابقه‌ها در بخش تیمی‌شدیم.

همین نتیجه نشان از آمادگی من و نوشاد در رقابت‌های جهانی داشت. بویژه برای نوشاد که در انفرادی برابر حریف ژاپنی (تونین ریزاکی) برنده شد و به‌عنوان نخست رسید. مسابقه‌های جهانی چین به نیما عالمیان فرصت تازه‌ای داد تا وارد طرح توسعه پینگ‌پنگ جهانی و آسیایی شود. نیما به خاطر نمایش بازی‌های خوب از سوی فدراسیون جهانی برگزیده شد تا به عضویت طرح توسعه جوانان این فدراسیون درآید. رحمت عالمیان پدر نیما می‌گوید: همه پینگ‌پنگ بازانی که عضو این طرح هستند در تمام اردوها و تمام تورهای بین‌المللی با هزینه فدراسیون جهانی شرکت می‌کنند.

در این طرح، نفرات دعوت شده بعد از برپایی تمرینات درون اردویی در پروتور برگزار شده از سوی فدراسیون جهانی شرکت خواهند کرد. نیما عالمیان با استقبال از این طرح و از آنجا که یکی از 4 آسیایی شرکت‌کننده در آن خواهد بود، می‌گوید: مزد تلاش خودم را در بازی‌های جهانی با این کار گرفتم. در این طرح آموزه‌های تازه‌ای یاد می‌گیرم و امیدوارم در پیشرفتم اثرگذار باشد. رقابت با پینگ‌پنگ‌بازان با آتیه دنیا سختی‌های خاصی دارد اما برای ماندن در این سطح از اردوها و بازی‌ها باید بیشتر تلاش کنم. نیما از توجه فدراسیون قبل و بعد از رقابت‌های جهانی راضی است.

او می‌گوید: پیش از بازی‌های جهانی فدراسیون تنیس روی میز با دعوت از خانواده بزرگ این ورزش به ملی پوشان روحیه داد. حضور پیشکسوتان و ملی‌پوشان سابق تیم ملی برای ما قوت قلب بود زیرا سال‌ها اهالی تنیس روی میز از انسجام لازم دور بودند. آقای سعادتمند سرپرست فدراسیون پاداش بازیکنان را قبل از بازی‌ها به ما داد و تیم ملی را بخوبی بدرقه کرد. در بازگشت از بازی‌ها نیز فدراسیون در مراسم پیشواز سنگ تمام گذاشت. در واقع ارزشی که برای ملی‌پوشان در این دوره قائل شدند جای قدردانی دارد.

محمد رضاپور / گروه ورزش