تابوت فروشی هخامنشی

بله؛ هزاران سال پیش هم اگر عین همین سؤال را از یک عزیز هخامنشی دوره ایران باستان می‌پرسیدند، شاید که برخوردش شبیه همین برخورد شمای وفامنشی می‌بود که الآن در دوره یارانه و سبدکالا زندگی می‌کنید. اما گذشت زمان لازم بود تا ارزش این سؤال اهمیت پاسخ آن، هم برای هخامنشیان و هم برای ما مشخص و معلوم شود.

خبر وارده: «سه قاچاقچی میراث فرهنگی که قصد فروش اشیای عتیقه و از جمله تابوت دوران هخامنشی را داشتند، از سوی مأموران اداره اطلاعات شهرستان اقلید فارس دستگیر شدند.» ـ به نقل از جراید دوره حاضر.

بسته پیشنهادی: با عنایت به آنچه گفته شد، ضمن توصیه اکید به سارقان و قاچاقچیان دلسوز آثار باستانی و از جمله تابوت اجداد ما، مواردی را که در این ارتباط به ذهنمان خطور می‌کند، در قالب چند راهکار پیشنهادی ارزنده تقدیم می‌کنیم:

1ـ واگذاری تابوت: هر کس که به سلامتی فوت می‌کند و به‌ناچار می‌رود سینه قبرستان؛ وصیت کند که تابوتش را دور از چشم اغیار، در جای دنجی دفن کنند تا لااقل به درد آیندگان بخورد. دیگران دفن کردند و ما استخراج کردیم؛ ما دفن کنیم تا دیگران استخراج کنند. در حال، به آینده فکر کنیم. همیشه که نفت نیست. همیشه که سفره نیست.

2ـ شغل کاذب جدید: سابق کفن‌دزد داشتیم. شیوه‌ها و شگردهای مختلفی هم داشت. بعضی‌ها یواشکی سرقت می‌کردند و بعضی‌ها هم چنان به عنف می‌دزدیدند که اموات مرده را جلو چشمش می‌آوردند و مردم می‌گفتند که صد رحمت به کفن دزد قبلی!... فلذا مواظب باشیم با توجه به ارزش داشتن تابوت های تاریخی، عده‌ای به شغل بدون مالیات تابوت دزدی و قالب کردن آن به عنوان تابوت باستانی، روی نیاورند. رویکرد قشنگی نیست. بیکاری از آن بهتر است. حداقل مرده‌شورها مواظب باشند.

3ـ زیر تابوت رفتن: خدا نکند هیچ‌کس توی تابوت برود؛ حتی اگر آلودگی هوا اصرار کند؛ اما زیر تابوت رفتن مستحب است و ثواب دارد. دقت کنیم که آن‌قدر مادی و دنیوی نشده باشیم که فقط زیر تابوت هخامنشیان را بگیریم به خاطر منافعی که دارد. باور کنید، مرده‌های دوره خود ما هم بیچاره‌ها آدم‌اند. مادرمرده‌ها، تابوت‌شان روی زمین نماند. یا اگر یک نفر آمد زیر تابوت را گرفت، بقیه در نروند.

رضا رفیع