اهمیت ویژه به نقش‌اول‌‌ها

هیچ مخاطبی پای یک سریال تلویزیونی نمی‌نشیند که مثلا درباره مسائل اجتماعی یا علم روان‌شناسی یا دیگر مسائل چیزی بیاموزد، حتی اگر عملا این اتفاق رخ بدهد! بنابراین در میان سریال‌های تلویزیونی آن دسته موفق‌تر است که سرگرم‌کننده‌تر باشد، یا به عبارت ساده‌تر، قصه‌های زیباتر و دلنشین‌تر تعریف و قهرمان‌هایی دوست‌داشتنی‌تر معرفی کند.

سریال‌هایی که در یاد مخاطبان می‌ماند و به اصطلاح می‌گیرد آن دسته آثار است که هم قصه جذاب دارد، هم قصه‌ را خوب و زیبا تعریف می‌کند و هم شخصیت‌ها یا دست‌کم قهرمانی جذاب و دوست‌داشتنی دارد.

گاهی کافی است تنها یکی از این مولفه‌ها مخدوش شود تا اثری که با زحمت و هزینه تولید شده، با اقبال عمومی مواجه نشود. سریال‌هایی که این روزها از تلویزیون پخش می‌شود قصه‌‌ای روایت می‌کند که مساله امروز مردم و برای مخاطبان بسیار ملموس است و در همه آنها تلاش شده تا داستان از تعلیق و جذابیت‌های لازم برخوردار باشد، اما در هیچ کدام از این سریال‌ها قهرمان‌ها یا به عبارت دیگر کسانی که نقش اصلی را برعهده دارند، به اندازه کافی جذاب و دوست‌داشتنی نیستند.

جذابیت شخصیت‌ اصلی و دیگر شخصیت‌های یک سریال، ارتباطی به وجود یا نبود همین خصیصه در خود بازیگر ندارد، بلکه به یک ارائه جذاب ارتباط پیدا می‌کند و برای رسیدن به این مقصود لازم است در درجه اول نویسنده نقش قهرمان را با ظرافت‌ و دقت پرورانده و نوشته باشد، در درجه دوم انتخاب بازیگر متناسب با نقش باشد و در مرحله آخر بازیگر باید بتواند با نشاط و انگیزه تصویری باورپذیر، دوست‌داشتنی و جذاب از نقش ارائه کند.

وقتی تمامی این مولفه‌ها از حداقل‌های لازم برخوردار باشد، نقش اول یک سریال می‌تواند جذاب باشد یا به عبارتی مخاطب را به دیدن سریال جذب کند و دیگر فرقی ندارد این نقش اول یک احمق است، یا یک دزد، کلاهبردار، قاتل یا هر چیزی دیگری، اما در سریال‌های «یادآوری»، «آوای باران» و «خانه‌ای روی تپه» که از شبکه‌های آی‌فیلم، سه و دو پخش می‌شود دست‌کم یکی از مولفه‌ها رعایت نشده است.

این مساله وقتی بیشتر نمود پیدا می‌کند که اتفاقات مختلف دست به دست هم داده است تا این سریال‌ها در یک برهه زمانی از تلویزیون به نمایش درآید! اینجاست که باید از سازندگان سریال‌های تلویزیونی خواست که برای نقش اول سریال و بازیگرش اهمیت ویژه قائل باشند.

آذر مهاجر - گروه رادیو و تلویزیون