آشیانه خالی

والدینی که خود را فقط وقف فرزندانشان کرده باشند و هیچ سرگرمی یا فعالیت فردی یا اجتماعی خاصی برای خود نداشته‌اند با پایان یافتن فرزندپروری فعال ممکن است احساس بیهودگی و پشیمانی کنند، اما برای خیلی از افراد میانسال زمان فراغتی است که آنها احساس کمال و فرصتی برای تقویت روابط موجود و برقراری روابط جدید را به ارمغان می‌آورد. این مرحله، طولانی‌ترین چرخه زندگی خانوادگی است. والدین امروزی به علت کاهش تعداد فرزندان و امید به زندگی طولانی‌تر می‌توانند فرزندان خود را سر و سامان بدهند و در عین حال فرصت جستجوی فعالیت‌های ارزشمند دیگری را نیز داشته باشند. معمولا انسان‌ها در میانسالی، هم نقش والد و هم نقش فرزندان والدین سالخورده را ایفا می‌کنند و نیز ممکن است نقش جدید مادربزرگی و پدربزرگی را برای نوه‌های نورسیده ایفا کنند. نکته قابل توجه این است که رضایت زناشویی پیش‌بینی‌کننده قدرتمندی برای سلامت روانی میانسالی است. مردان میانسالی که فقط روی شغل تمرکز کرده‌اند اغلب به محدودیت فعالیت‌های خود پی می‌برند، در عین حال همسر آنها ممکن است روی رابطه متفاوت و عمیق‌تری تاکید کنند. علاوه براین فرزندان آنها که هم‌اکنون نقش بزرگسالی را ایفا می‌کنند تلویحا به والدین خود یادآوری می‌کنند که باید بیشتر از خود مراقبت کنند و به بیانی قسمت آخر زندگی را به آنان یادآوری می‌کنند. سرانجام تعداد زیادی از والدین میانسال به این نتیجه می‌رسند که اکنون زمان بهبود بخشیدن و ترمیم روابط زناشویی است. کیفیت زناشویی زوج‌هایی که بیش از 25 سال با هم زندگی کرده‌اند در حد خوبی است و می‌توانند روابط خود را بهتر کنند ضمنا به علت کاهش مسئولیت‌های فرزندان و امنیت مالی بیشتر، وقت و امکانات کافی برای انجام دادن این کار در اختیار آنها قرار می‌گیرد.

تعداد زیادی از طلاق‌های میانسالی در بین افرادی یافت می‌شود که قبلا یک یا چند ازدواج ناموفق داشته‌اند، زیرا میزان طلاق در زوج‌هایی که ازدواج مجدد کرده‌اند تقریبا بیشتر از زوج‌هایی است که اولین زندگی مشترک خود را طی می‌کنند. میانسالانی که تحصیلات عالی دارند به احتمال بیشتری به زندگی ناخوشایندشان در این سن پایان می‌دهند. با این حال تاثیر طلاق در زنان میانسال بیشتر از مردان است.

رابعه موحد

روان‌شناس