رضا عطاران، 15 سال بعد ...

از همین رو کمدین‌ها بیش از سایر بازیگران در محدودیت و معذوریت نقش‌آفرینی متفاوت قرار دارند و در بیشتر موارد حاضر به انجام این ریسک و خطرپذیری نمی‌شوند.

چرا که بازخورد نامناسب تماشاگران ثابت و همیشگی آنها شکست و عواقب سختی را برایشان به همراه خواهد داشت و تاثیرهای آن به این زودی‌ها محو نخواهد شد اما بازیگران بزرگ، با اعتماد به نفس و با تکیه براستعداد خود گاهی تن به بازی در نقش‌هایی بسیار متفاوت می‌دهند و نتایج درخشان آن را هم می‌بینند.

این تغییر مسیرناگهانی هم برای خود بازیگر جذاب است و هم موجبات غافلگیری و خوشایند تماشاگران را فراهم می‌کند.

جیم کری که بیشتر به عنوان کمدینی پُر ادا و اطوار شناخته می‌شود، در چرخشی هوشمندانه در فیلم عاشقانه «خورشید ابدی یک ذهن بی‌آلایش» بازی زیبایی ارائه می‌کند.

در ایران و از نمونه‌های برعکس آن می‌توان به چرخش فتحعلی اویسی اشاره کرد که در سال‌های دور او را فقط در نقش‌هایی عبوس و جدی دیده بودیم، ناگهان در نقش بامزه آقای کاووسی در سریال «بدون شرح» درخشید.

رضا عطاران که به عنوان یکی از قطب‌های کمدی ایران شناخته می‌شود و تبحر و استادی‌اش در این عرصه را چه در تلویزیون و چه در سینما نشان داده است، نخستین بار با فیلم مهجور و دیده نشده «صندلی خالی» نقش جدی را تجربه کرد که نتیجه کار هم رضایت‌بخش بود، اما بازی در نقش بهزاد، زندانی محکوم به اعدام فیلم «دهلیز» یک چرخش غافلگیرکننده در کارنامه بازیگری اوست.

بازی این کمدین توانا به قدری درست و متناسب با نقش و فضای تلخ فیلم است که کمتر کسی در زمان تماشای او یاد لحظات بامزه و خنده‌دار حضورش در مجموعه‌های «بزنگاه» و «ترش و شیرین» می‌افتد.

پس از قبولی عطاران در آزمون نقش جدی این بار او وارد چالش جدیدی شده و آن بازی در نقش مردی 15 سال بزرگ‌تر از خودش در فیلم «طبقه حساس» کمال تبریزی است که این روزها مراحل تولید را می‌گذراند.

انتشار اخبار و عکس‌های نخستین همکاری عطاران و تبریزی خیلی‌ها را کنجکاو تماشای این فیلم و نقش کرده است.

علی رستگار ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر