چشم‌های گرانم برای تو

برخی از نویسندگان همانند محمد عوفی در کتاب زندگینامه‌ای «لباب‌الالباب» رودکی را کور مادرزاد دانسته‌اند و بعضی نیز کوری او را مربوط به سال‌های پایانی زندگی وی می‌دانند، با این حال آنچه قطعیت دارد نابینایی استاد شاعران دست‌کم در بخش‌هایی از زندگی‌اش است. ناصرخسرو نیز در همین راستا سروده: اشعار زهد و پند بسی گفته ا‌ست ‌/‌ آن تیره چشم شاعر روشن‌بین.

پیش از این ‌که این مقدمه بی‌ربط به بیراهه برود می‌روم سر اصل مطلب و این‌ که جسارتا و از سر مزاح و از دریچه مطایبه چشمتان چون رودکی کور و دندتان نرم که اگر هوس تماشای نمایش «چشم‌هایی که مال توست» را کرده باشید! نه این‌ که کار بدی باشد نه، که اتفاقا نگارنده خود نیز در اجرای سال گذشته آن در فرهنگسرای نیاوران به تماشایش نشستم و انصافا از آن بدم نیامد، اما بحث کنونی به قیمت بلیت 45هزار تومانی این نمایش در اجرای جدیدش در سالن کهن دیار باغ‌ موزه هنر ایرانی مربوط می‌شود.

این رقم سنگین و نامتعارف در حالی برای این اثر تعیین شده که گروه اجرایی و مسئولان این مجموعه حتما با شرایط زندگی و اوضاع مالی مخاطبان و دوستداران تئاتر آشنایی دارند. حتی تماشاخانه‌هایی که عموما تئاترهای خصوصی را روی صحنه می‌برند هم با نصف این قیمت آثارشان را عرضه می‌کنند.

البته پیش‌تر امین حیایی نیز در نخستین تجربه‌اش در کارگردانی تئاتر بلیت نمایش «قحطی نور» را 50 هزار تومان تعیین کرده بود.

این درست است که هزینه‌های زندگی در شرایط فعلی بالا و تنگناهای اقتصادی فراوان است و طبیعتا روی صحنه بردن یک اثر نمایشی هم از این قضیه مستثنا نیست، ولی لزوم توجه به امکان و توان مالی تماشاگران نیز باید از اولویت‌های گروه‌های نمایشی و مجموعه‌های تئاتری باشد.

مگر این ‌که دوستان با پیش‌فرض نادرست تماشاگر «بالای‌شهر ـ پایین‌شهر» سراغ اجرای یک اثر نمایشی رفته باشند و همه مخاطبان را با تمکن مالی منطقه محل اجرای کار یعنی خیابان فرشته پایتخت تصور کرده باشند.

هر چند مدیر امور نمایشی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در صحبتی بر نامتناسب بودن قیمت این بلیت اذعان کرد و این مساله را ناشی از ناآشنایی مسئولان باغ موزه هنر با بخشنامه‌ها و هزینه‌های مصوب شهرداری دانست و از پیگیری موضوع خبر داد، اما آب از آب گذشته و برخی تماشاگران چشم‌هایی که مال خودشان بود را به قیمت گزافی خریده‌اند!

علی رستگار‌ -‌ گروه فرهنگ و هنر