جلیل شهناز قطعه آخر را هم نواخت

جلیل شهناز، در خرداد ماه سال ۱۳۰۰ در اصفهان و در خانواده ای اهل موسیقی چشم به جهان گشود. پدرش(شعبان خان) علاقه زیادی به موسیقی ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. شهناز از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز فراگرفت. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.

جلیل شهناز در جوانی با حسن کسایی آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال 1324 در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک ‌نواز شرکت کرد. اقامت جلیل شهناز در تهران مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.

او در دههٔ 60 به همراه فرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی در قالب گروه اساتید به اجرای برنامه در ایران و کشور های دیگر پرداخت. این استاد تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندانی مانند  فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشت.

این هنرمند در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد و مدرک درجه یک هنری به وی اهدا شد و در سال های بارها مورد تقدیر قرار گرفت. در تاریخ 2 اردیبهشت 1389 خانه موسیقی به دست جلیل شهناز نوگشایی شد و در این مراسم نیز از سوی خانه موسیقی تجلیل شد.

جلیل شهناز که در سال های پایانی عمر خود با بیماری دست پنجه نرم می کرد و بسیاری از هنرمندان،دست اندرکاران و مسئولان فرهنگی هر چند بار به عیادت او رفته و از نزدیک پیگیر وضعیت جسمانی این هنرمند بودند.

لازم به توضیح است، زمان و مکان مراسم تشییع و یادبود این هنرمند برجسته متعاقبا اعلام می شود.