به افتخار خانم شیرزاد

سلام خانم شیرزاد! من یکی از بینندگان سریال شبانه شما هستم. هدفم از نوشتن این نامه فقط این است که احساس شور و شعفم را از کشف یک شخصیت جذاب (هر چند نمایشی) بیان کنم. من هر شب پای تلویزیون منتظر می مانم تا سریال شما شروع شود. لحظه شماری می کنم تا دوربین وارد ساختمان پزشکان شود و پله ها را بالابرود و برسد به طبقه ای که شما بر آن حکومت می کنید. به نظر من مهم ترین، محوری ترین و در عین حال بامزه ترین آدم آن ساختمان شما هستید. حتما الان که این نامه را می خوانید با همان لحن کودکانه می پرسید واقعا؟ «باید بگویم بله. واقعا». در بین همه آن آدم ها شما تنها کسی هستید که سعی می کنید ماموریت منشی گری تان را درست و دقیق به انجام برسانید. جدیت تان نشات گرفته از عشق و علاقه ای است که به کارتان دارید. شما از میز منشی گری قلعه مستحکمی ساخته اید که کسی جز خودتان اجازه ندارد آن را فتح کند. شما بر راه و روش خودتان پا فشاری می کنید و به هر کس که با شما مخالفت کند، می گویید: «نخیر آقا!«
    من تا به حال ندیده ام یک منشی از غصه این که مبادا فرد دیگری جایگزینش شود بزند زیر گریه!
    در کنار آن دکترهایی که انگار بدون تمایل قلبی و قبلی این شغل را قبول کرده اند شما تنها کسی هستید که به حرفه تان افتخار می کنید. عجیب نیست که گره های بسته آن مطب به دست شما و دوستان منشی تان در اقصا نقاط کشور! باز می شود. اگر همه به اندازه شما به کارشان و حرفه شان ایمــان داشتند مسلما دنیـــای اطرافمان دوست داشتنی تر می شد.
    خانم شیرزاد!خیلی از بینندگانی که سریال را می بینند شیفته جنب و جوش و شادی و نشاط تمام نشدنی شما شده اند. بعضی ها می پرسند راز شاد زیستن خانم «پرستو شیرزاد» در چیست. من فکر می کنم این جنب و جوش از حس کودکانه ای می آید که تمام وجود شما را فراگرفته. لطفا اجازه ندهید کودک درونتان بزرگ شود. بگذارید همین طوری کوچک بماند و صداقتش را در رفتار و کردارتان جاری کند.
    در این چند شب ما کاملابا حواس پرتی های شما آشنا شده ایم. امیدوارم به خاطر کند ذهن بودن ذاتی تان خیلی غصه نخورید. این درست که شما مسائل را کمی دیر می گیرید اما به جایش آن قدر سماجت می ورزید که جبران آن کند ذهنی را می کند. شما آن قدر سوالات پی در پی می پرسید که آخرش خیلی بهتر از آدم های تیزهوش به جواب سوالات می رسید.
    من احساس می کنم پشت آن کند ذهنی یک صداقت و راستی پنهان شده که به خودی خود دوست داشتنی است.
    ما حق نداریم شما را به خاطر این که به استراق سمع کردن می گویید اسفناج سبز کردن مسخره کنیم.
    باور کنید آن جملات بی ربط شما خیلی بیشتر از کلمات قلمبه و سلمبه دیگران بر دل می نشیند. چون دارید خود واقعی تان را نشان می دهید. چقدر خوب که در هر لحظه هر چیزی را که به ذهنتان می آید بر زبانتان جاری می کنید و هیچ وقت نقاب دروغ و دورویی بر چهره تان نمی زنید.
    من فکر می کنم ما می توانیم از برخی اخلاق های خوب شما الگوبرداری کنیم. حتما می پرسید: واقعا؟ باید بگویم خانم شیرزاد: «بله واقعا!«

منبع:‌ روزنامه جام جم/ احسان رحیم زاده