شاگردان مرد دیوانه در دریای پرتلاطم

با این اوصاف بی‌یلسا اعتقاد دارد تیمش درست در مقاطع حساس دچار ضعف آشکار شده و چیزی نبوده که باید می‌بود. وی آشکارا از این که تیمش به رغم درخشش در مرحله گروهی در مرحله حذفی پیکارها نتوانسته است صلابت لازم را داشته باشد، عصبانی است و با این که روزهایی متمادی از آن قضیه می‌گذرد، نمی‌تواند این خشم و نارضایتی را پنهان کند: «واقعا امید داشتم که در برابر برزیل ارائه‌گر یک بازی بهتر باشیم، اما انگار شاگردانم از یک لحظه به این نتیجه غلط رسیدند که مرد این پیکار نیستند و برای چنین چیزی کم دارند و دردسرهای ما از همان جا شدت گرفت. البته نتیجه 3 بر صفر گویای دقایق و اتفاقات داخل میدان و آنچه در این میدان رخ داد، نبود و ما بخت‌های خوبی برای گلزنی داشتیم که با بی‌دقتی از دست دادیم. در مقطعی که می‌تازید و فرصت خلق می‌کنید، باید توان زدن ضربات آخر با قدرت هر چه بیشتر را داشته باشید و این چیزی بود که ما در روز مسابقه با برزیل نداشتیم. برای من ماندگارترین تصویر این جام نه 2 پیروزی کسب شده بلکه شکست‌مان در مقابل برزیل است که حذف‌مان را رقم زد.»

با این حال بی‌یلسا از یاد برده است که این حادثه، واقعه تازه‌ای نبود و شیلی برای ششمین بار متوالی بود که به رقیب بزرگ هم منطقه‌ای خویش و فاتح 5 دوره جام جهانی می‌باخت. بی‌یلسا که به خاطر رفتارهای عجیب و غریب و پراسترس و دویدن‌های عصبی‌اش در کنار خط طولی زمین به «مرد دیوانه» لقب گرفته است، حتی در مورد ماندن یا رفتن از شیلی نیز نامطمئن است و نمی‌داند آنجا بماند و به کار ریشه‌ای خود ادامه بدهد یا بار سفر بسته و به کشور دیگری برود. بی‌یلسا در این ارتباط می‌گوید: «شاید تصمیم‌گیری سریع در این زمان، کار صحیحی نباشد و به زمان بیشتری برای بررسی امور نیاز است؛ اما این را می‌دانم که با ذائقه تلخی از آفریقا بازگشته‌ایم و احساسم این است که به هدفم نرسیده‌ام و در چنین شرایطی ادامه کار در شیلی‌ آسان نخواهد بود.»

گزارش شده است یکی از گزینه‌های ژاپن برای پست مربیگری تیم ملی این کشور و با جدایی قطعی تاکه‌شی اوکادا، بی‌یلساست؛ اما او خود را از این بحث‌ها و احتمالات دور نگه می‌دارد و همچنان افسوس پایان حضور تیمی را در جام می‌خورد که با الکسیس سانچز، یکی از بهترین‌های جام نوزدهم را معرفی کرد و با کولاک بازی تهاجمی‌اش در دو دیدار اول خود، چشم‌ها را خیره کرد.

بی‌یلسا می‌گوید: «ما در هر 4 مسابقه‌مان در آفریقای جنوبی جنگنده و پرتلاش ظاهر شدیم و فقط در مسابقه آخر قادر به حل و هضم شرایط موجود نشدیم و بعد از خوردن 2?گل از برزیل به کلی از پای درآمدیم. شاید شکست در برابر برزیلی هیچ بهانه و توضیحی را نطلبد و این واقعه برای هر تیمی موجه و قابل درک باشد؛ اما انتظار و توقع تماشاگران از تیم ما در آن روز بیش از چیزی بود که ما تقدیم آنها کردیم. در عین حال قبول دارم که فاصله فنی فوتبالیست‌های ما و نفرات آنها (برزیل)‌ بیش از آن است که به وصف بیاید یا بتوان آن را جبران کرد.‌ آنها آنقدر نیرو دارند که نمی‌توان به لحاظ فنی تمامی‌شان را خنثی کرد. درست است که بعد از شکست دادن ما خودشان به هلند باختند و حذف شدند، اما دریای فاصله بین تیم‌های کم‌ امکانات مثل ما و تیم‌های بزرگ و «قدرت»های سنتی جام جهانی روشن است. این یک دریای واقعا پرتلاطم و غیرقابل عبور برای ما و امثال ماست. شاید ما در برابر هلند و آرژانتین نیز همین مشکل را می‌داشتیم.

ادامه کار من در شیلی فقط زمانی عقلایی خواهد بود که بتوانم این فاصله را کم و کمتر کنم. در حال حاضر شک دارم که بتوانم یا اصولا این کار امکان‌پذیر باشد.»