تقویم

این دسته آدم‌‌هاحتی اگر شب پیش تقویم را دیده یا از اخبار و جایی مانند آن شنیده باشند که فردا چه روزی است و چه تاریخی و مصادف با چه روز قمری و میلادی ، باز هم تقویم را ورق می‌زنند.

شما چگونه‌اید؟ از این دسته‌اید یا نه بی‌خیال روزها. هر وقت لازم شد تقویمی را باز می‌کنید و می‌بینید یا اصلا از یکی می‌پرسید.

پس این مردم به چه کار می‌آیند، اگر همین یک سوال ساده را هم پاسخ ندهند که امروز چه روزی است؟

بگذریم... اما می‌خواهم بپرسم که می‌دانید امروز چندم ماه است؟

به تقویم نیازی نیست، اگر نمی‌دانید بالای همین صفحه را نگاه کنید... درست می‌بینید، 31 خرداد.

شاید با خودتان بگویید: خوب باشد، مگر 31 خرداد باشد چه می‌شود که اگر نباشد، نمی‌شود؟

خوب به واقع قرار نیست امروز چیزی بشود، اما 31 خرداد علاوه بر این که سالروز شهادت یکی از بزرگمردان این دیار یعنی دکتر مصطفی چمران است ـ که خدایش رحمت کند ـ و ما را هم گهگاهی به یاد آن خیل سفر کرده بیندازد، روز دیگری هم هست.

امروز آخرین روز بهار است.

بله، آخرین روز بهار.

یادم می‌آید در نخستین شماره چاردیواری سال 89 نوشتیم که تعطیلات عید با همه دلشوره‌ها و برنامه‌ها و رمز و رازش تمام شد، یادتان هست؟

و به قول قدیمی‌ها تا چشم بر هم گذاشتیم، بهار هم به آخرین ایستگاه رسید و از فردا تابستان بر مسند قدرت می‌نشیند.

هرچند که تابستان مدت‌هاست قدرت خود را با گرمای جانسوزش به رخ می‌کشد.

اما چه عجیب است این گذر که ‌ای کاش من و تو و همه را به قدری فکر وادارد؛ کمی تفکر و ذره‌ای تعمق. به این که ما هم روزی باید برویم و دیگرانی بیایند.

شاید به قول اهل سینما، این سوژه نخ نما شده و کهنه باشد.

ولی ما از بزرگانمان آموخته‌ایم که یادآوری برای مردم منفعتی یقینی دارد.

مادربزرگ‌های ما هم که الحق هیچ کلامشان بدون حکمت نبوده به ما یاد داده‌اند این گونه سخن را بگوییم و بگوییم و
بگوییم.

پس بر این سبیل، بنده هم بد ندیدم حالا که روزگار به هر تقدیر، این قلم، در دستم نهاده، یاد خودم و شاید دیگران بیاورم که بر سر این جوی، به گذر عمر هم نظری کنیم و دل خوش نداریم به چند روزه دنیای فانی.

همان‌گونه که بهار رفت... همه می‌رویم و تنها آنچه می‌ماند، عمل ماست و یادی که از خود بر این صحنه باقی می‌نهیم.

خوشا آنان که در خزان عمر هم از نعمات بهار سرسبزشان بهره می‌گیرند.

فقط یادمان نرود که برگ‌های سبز، ساقه‌های جوان و شاخه‌های تنومند هم در باد خزان به زردی می‌گرایند و در سرمای زمستان خوابی است در انتظارشان... .

تا سبزیم، سایه‌ای بر سری بیندازیم تا جوانیم با کار و تلاش سرمایه‌ای اندوزیم و تا تنومندیم دست افتاده‌ای را بگیریم.

یادمان نرود که امروز آخرین روز بهار است.

علی مهربان