جشنواره بیست و هشتم فیلم فجر

سیمرغ پر

بالاخره سیمرغ‌های بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر هم به پرواز درآمدند تا این دوره جشنواره که به نوعی متفاوت‌ترین دوره هم محسوب می‌شد، برگزیدگانش را بشناسد. سیمرغ‌های جشنواره بیست و هشتم برای این‌که ثابت کنند سیمرغ‌های متفاوتی هستند در کنار برج میلاد به پرواز درآمدند. طی چند هفته گذشته مدام در این صفحه به جشنواره فیلم فجر و حاشیه‌های ریز و درشت آن پرداختیم، حالا برای حسن‌ختام می‌رویم سراغ برگزیدگان که برخی آز آنها هم حسابی جوان بودند؛ مثل برندگان سیمرغ بهترین بازیگر مرد و زن.
کد خبر: ۳۱۱۸۲۶

جایی برای درخشش جوانان

امسال جشنواره فیلم فجر به نوعی جشنواره‌ای بود برای تقدیر از تئاتری‌ها! از تقدیر علی نصیریان گرفته تا اهدای سیمرغ به بازیگرانی چون نگار جواهریان، محسن طنابنده و هدایت هاشمی که همگی خاستگاهشان تئاتر بوده و همچنان به صحنه تئاتر وفادار مانده‌اند؛ هر چند جذابیت سینما و شهرتی که دارد برای هر بازیگری وسوسه‌انگیز است. نکته جالب این‌که برندگان امسال بازیگری جشنواره همگی از جوان‌هایی هستند که اتفاقا کارنامه سینمایی بلندبالایی ندارند. یکی از آنها محسن طنابنده است که برای دومین سال پیاپی توانسته است نظر منتقدان و داوران جشنواره را جلب کند تا جایزه بهترین بازیگر مرد را به او بدهند. سال گذشته او برای فیلم «استشهادی برای خدا» عنوان بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را گرفت و امسال هم در حالی که همه منتظر بودند تا نام «حمید فرخ‌نژاد» به عنوان بهترین بازیگر اعلام شود، دوباره محسن طنابنده به روی صحنه فراخوانده شد تا او بعد از گرفتن جایزه‌اش از فرخ‌نژاد تقدیر کند.

طلا در مس

سال پرکار نگار جواهریان، بازیگر جوان سینمای ایران با دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر تکمیل شد. سال 88 برای او سال خوبی بود؛ چرا که بعد از 2 سال، فیلم «تنها دوبار زندگی می‌کنیم» او به اکران درآمد و تحسین منتقدان را در پی داشت. از‌سوی دیگر همزمان او در تئاتر «17 دی کجا بودی؟» هم هنرنمایی کرد. قبل از اینها هم فیلم «کتاب قانون» با بازی او روی پرده سینماها نقش بست؛ برای همین وقتی علی معلم، مجری مراسم اختتامیه نام او را به عنوان برنده بهترین بازیگر زن جشنواره اعلام کرد تماشاگران دیگر با چهره جواهریان به خوبی آشنا بودند.

معصومیت نهفته در چهره نگار جواهریان در ابتدا برای نقش‌هایی که او بازی می‌کرد به عنوان برگ برنده‌اش محسوب می‌شد اما همین معصومیت می‌تواند آفتی باشد برای بازی او در سینما؛ آفتی که با قبول نقش‌های مشابه‌اش در سینما شاید مانعی باشد برای موفقیت اش در بازیگری؛ اتفاقی که پیش تر برای لیلا حاتمی هم افتاد. معصومیت چهره لیلا حاتمی هم مدت‌ها او را در نقش‌های کلیشه‌ای وادار به تکرار کرد، نقشی که با فیلم «لیلا»ی داریوش مهرجویی آغاز شد تا حاتمی بعد از سال‌ها بتواند آن قالب را بشکند و در فیلم «بی‌پولی» از آن نقش معصوم و آرام بیرون بیاید و اتفاقا به واسطه آن هم برنده سیمرغ جشنواره شود. حالا با نگاهی به پرونده کاری نگار جواهریان هم می‌توان دید که او همچنان در این نقش تکرار می‌شود، هر چند به خوبی از عهده اینگونه نقش‌ها بر می‌آید. او با بازی در فیلم «طلا و مس» توانست سیمرغ بهترین بازیگر زن را از آن خود کند، در حالی که برای بردن این جایزه با بازیگرانی چون هدیه تهرانی (که یک‌بار این جایزه را از آن خود کرده بود)، لیلا حاتمی (که برنده سال گذشته همین بخش بود)، مریلا زارعی (که دیپلم افتخار همین بخش را گرفت و رقیبی جدی برای جواهریان بود) و لادن مستوفی مبارزه می‌کرد.

شکارچی سیمرغ

زمانی که فیلم به رنگ ارغوان توقیف شد، کمتر کسی فکر می‌کرد که 5 سال بعد این فیلم هم رفع توقیف شود و هم بتواند سیمرغ‌های زیادی را در جشنواره فیلم فجر درو کند، اما این اتفاق رخ داد آن هم در بیست و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر.

اولین جایزه‌ای که حاتمی‌کیا در این جشنواره گرفت مربوط به بخش بین‌الملل جشنواره بود که برگزیدگانش زودتر از برگزیدگان بخش سینمای ایران معرفی شدند. در این بخش حاتمی‌کیا توانست جایزه بهترین فیلمنامه را از آن خود کند.

اما در مراسم پایانی این جشنواره که روز چهارشنبه هفته گذشته برگزار شد،حاتمی‌کیا در مقام یک شکارچی سیمرغ ظاهر شد و چند بار روی سن رفت تا با سیمرغ پایین بیاید.

او که پیش از این نیز با فیلمی چون آژانس شیشه‌ای نشان داده بود که راه و رسم شکار سیمرغ را بلد است، این بار هم توانست هم سیمرغ بهترین کارگردانی را به دست بیاورد و هم سیمرغ بهترین فیلم را به نام «به رنگ ارغوان» سند بزند.

از طرف دیگر فیلم او حسابی به مذاق تماشاگران جشنواره فیلم فجر خوش آمد و همین مساله باعث شد تا جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران هم به این کارگردان خوشفکر سینمای ایران تعلق بگیرد.

حاتمی‌کیا پیش از این برای ساخت فیلم‌های «دیده‌بان»، «مهاجر»، «آژانس شیشه‌ای» و «به نام پدر» موفق شده بود سیمرغ بهترین کارگردانی را از جشنواره فیلم فجر دریافت کند. حالا او با گرفتن پنجمین سیمرغش به کارگردانی تبدیل می‌شود که در این زمینه رکورددار است.

پیش از این حاتمی‌کیا و مجید مجیدی هرکدام 4 سیمرغ را به خانه برده بودند و شانه به شانه هم حرکت می‌کردند، اما حالا حاتمی‌کیا با دریافت این سیمرغ از سایر کارگردانان کشورمان سبقت گرفته است.

بعد از این دو نفر داریوش مهرجویی و کیانوش عیاری با 2سیمرغ رکورددار‌ هستند.

البته اگر شما جزو افرادی هستید که نتوانسته‌اید این فیلم را در جشنواره فجر ببینید زیاد ناراحت نباشید؛ چرا که قرار است این فیلم بلافاصله پس از پایان جشنواره راهی سینما‌ها شود.

دیالوگ‌های داغ جشنواره بیست و هشتم

محمد علی باشه آهنگر کارگردان «بیداری رویاها»: فیلم جنگی بد که می‌بینم اعصابم خرد می‌شود.

دیدن روایت‌های دروغ از جنگ من و حاتمی‌کیا را به سمت ساخت فیلم‌های دفاع مقدس کشانده است. من وقتی یک فیلم جنگی بد می‌بینم اعصابم خرد می‌شود. بلایی سر جنگ آورده‌اند که ساخت فیلم جنگی یک گناه نابخشودنی محسوب می‌شود.

محمود گبرلو در نامه‌ای به تهیه‌کننده زمهریر: ای کاش پایم می‌شکست و سینما نمی‌رفتم.

برادر عزیز! زمهریر فیلم نیست بلکه یک فرصت‌طلبی آشکار است برای کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند با کپی‌‌برداری سخیف از «اخراجی‌ها» همانند آن به درآمد میلیاردی برسند. از شما انتظار نمی‌رفت تن به این ذلت و دروغ‌پردازی و تحریف آن سال‌های پر از مهر و محبت بدهید. ای کاش پایم می‌شکست و به سالن سینما نمی‌رفتم.

فاطمه گودرزی: فیلم‌های جشنواره را ندیده‌ام که بخواهم آنها را داوری کنم.

من از 2 هفته گذشته راهی سفر شدم و تعجب می‌کنم که چگونه نام من به عنوان یکی از داوران بخش مسابقه سینمای ایران در اخبار رسمی جشنواره منتشر شده. تاکنون نیز هیچ‌کدام از فیلم‌های جشنواره را ندیده‌ام که بخواهم آنها را داوری کنم.

محمدتقی فهیم (منتقد سینما): طنز فیلم آتشکار براساس دیالوگ‌های سخیف شکل گرفته است.

فیلم «آتشکار» به کارگردانی محسن امیریوسفی اثری فاخر نیست چرا که طنز آن براساس دیالوگ‌های سخیف و اشاره به مسائل جنسی که بیان آنها هیچ‌گونه ضرورتی ندارد، شکل گرفته است. (گفتگو با خبرگزاری حیات)‌

مهدی کرم‌پور (کارگردان تهران سیم آخر) خطاب به منتقدان: این ترور است نقد نیست.

من به تندی به سوالات برخی منتقدان جواب می‌دهم به این خاطر که می‌خواهم مثل خودشان باشم. می‌خواهم این گونه نقد‌های بی‌ادبانه تسری پیدا نکند. این ترور است نقد نیست.

علی رویین‌تن کارگردان فیلم زمهریر: ترانه لب کارون را عارفانه بررسی کردم.

اگر به ارزش‌ها اهانت کرده‌ام روسیاهم. بعد از جلسه کفش‌هایم را درمی‌آورم و عذرخواهی می‌کنم. اگر در فیلمم ترانه لب کارون را گذاشته‌ام خواستم از کارون بگویم نه خواننده این ترانه کوچه بازاری. این ترانه را عارفانه بررسی کردم.

عبدالرضا کاهانی کارگردان فیلم هیچ: نمی‌توانم پایان فیلمم را عوض کنم.

اصلاحیه‌ها یک‌جوری است که برخی قسمت‌ها را باید دوباره فیلمبرداری کنم. بازیگر با توجه به پایان داستان بازی کرده است. اگر پایانش را عوض کنم به بازیگرم ظلم کرده‌ام. من باید از بازی آنها حفاظت کنم. بنابراین به بعضی ممیزی‌ها نمی‌توانم تن دهم. من تعهد کتبی داده‌ام که برخی اصلاحیه را اجرا کنم.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها