دیالوگ

زنده‌یاد پیمان ابدی:
ما همیشه ناشناس هستیم

چطور شد به آلمان رفتید و از این رشته سر درآوردید؟

زمانی که دانش‌آموز بودم، علاقه زیادی به ورزش اسکی داشتم. در همان زمان برای ادامه تحصیل به آلمان رفتم. آنجا زمینه اسکی فراهم نبود و من رشته ورزشی شیرجه را انتخاب کردم. سال 1998 در دانشگاه با یک دعوت از سوی گروهی بدلکار مواجه شدم تا یک صحنه بدلکاری را اجرا کنم. پلی در شهر کلن وجود دارد که حدود 21 متر ارتفاع دارد و عمق آب زیر پل 5/4 متر است. جریان آب در آن بخش از رودخانه خیلی سریع است. در صحنه‌ای از یک فیلم خانمی که روی این پل بازی می‌کرد لیز می‌خورد و پایین می‌افتد.

25 ساله بودم که این صحنه را اجرا کردم. پس از آن با دعوت‌های مختلف گروه بدلکاری برای اجرای این صحنه‌ها مواجه و مدتی بعد هم عضو ثابت تیم آنها شدم.

آیا در کار شما تقسیم‌بندی خاصی وجود دارد؟ مثلا بعضی از شما در پرش از ارتفاع یا موتورسواری و دیگر کارها نسبت به دیگران توانایی بیشتری دارید؟

در این رشته افرادی سر بدلکار می‌شوند که در همه رشته‌ها تجربه بالایی کسب کرده باشند. مطمئنا ما در همه کارها حرفه‌ای نیستیم، اما به دلیل دوره‌های آموزشی فشرده و امکانات خاصی که در اختیار ما قرار می‌گیرد، توانایی‌های بیشتری نسبت به یک بدلکار معمولی کسب می‌کنیم. بسته به نوع صحنه‌ای که قرار است فیلمبرداری شود، همیشه فرد مشخصی می‌آید و مثلا صحنه موتورسواری یا ماشین‌سواری را اجرا می‌کند، اما همزمان ما هم تمرین می‌کنیم تا در صورت آماده نبودن یا بروز مشکل پیش‌بینی نشده، کار متوقف نشود.

تخصص شما در چه زمینه‌ای است؟

در ماشین‌سواری و پرش از ارتفاع مهارت بیشتری دارم.

کار شما چقدر پرمخاطره است؟

برای من در شیرجه اتفاق افتاده که آسیب ببینم، اما در اتومبیلرانی بدترین اتفاقی که برایم افتاد این بود که در یک صحنه رانندگی یک ماشین با سرعت 110 کیلومتر بدون ترمز به ما برخورد کرد و این مساله باعث شد همکارم یک چشمش را از دست بدهد و من هم میله‌ای از پشت به کمرم رفت و از جلوی سینه‌ام درآمد. اگر کمی آن طرف‌تر وارد می‌شد به قلبم خورده بود و من حالا پیش شما نبودم، اما درباره درصد حوادث با اطمینان می‌گویم که اگر شما به یک رستوران در جایی از دنیا بروید و غذا بخورید، احتمال مسمومیت شما 30 درصد است، ولی امکان حادثه دیدن در کار ما با توجه به محاسباتی که انجام می‌دهیم، بسیار کمتر است.

از افرادی که در این حرفه آسیب می‌بینند چه حمایت‌هایی می‌شود؟

من در رشته شنا، شیرجه‌رو هستم و تاکنون در 17 مسابقه بین‌المللی در آلمان شرکت کرده‌ام. به همین دلیل بیمه من با یک بدلکار عادی تفاوت دارد. به عنوان نمونه هر یک از پاهای من 100 هزار یورو بیمه شده است و در صورت بروز حادثه این مبلغ به من داده می‌شود.

این کار چقدر خطر دارد؟

خطر به این مساله بستگی دارد که چقدر روی کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم، تمرکز داشته باشیم. اگر بدانیم که یک روز خسته هستیم به هیچ عنوان کار نخواهیم کرد، چون اگر من صدمه ببینم این صدمه غیرقابل جبران خواهد بود.

چقدر از کار شما با محاسبات ریاضی و فیزیکی همراه است؟

65 درصد محاسبه ریاضی است و 20 درصد آن نیز به مسائل فیزیکی مربوط می‌شود. شخصا معتقدم باید 80 درصد از مغز استفاده کنیم و 20 درصد از بدن.

معمولا چند درصد از بودجه هر فیلم و سریال به جلوه‌های ویژه اختصاص دارد؟

ما همیشه ناشناس هستیم. ما می‌توانیم کار هنرپیشه‌ها را انجام دهیم، اما آنها نمی‌توانند کار ما را انجام دهند، البته این مساله طبیعی است.

مجموعا حدود 25 درصد بودجه یک کار برای صحنه‌های ویژه پرداخته می‌شود.

چقدر در این سریال‌ها از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای و میدانی استفاده می‌شود و مخاطب، کدام را بیشتر می‌پسندد؟

جلوه‌های ویژه میدانی همیشه طبیعی‌تر و برای بیننده هم قابل باور است، اما کارگردان همیشه مساله مالی را هم باید در نظر بگیرد و براساس آن، این صحنه‌ها را طراحی کند. اگر بودجه تولید زیاد نباشد بناچار بخشی از کار به صورت رایانه‌ای انجام خواهد شد.

در ساخت سریال‌ها شیوه کار چگونه است؟

صحنه‌های معمولی را کارگردان خاصی می‌گیرد و صحنه‌های اکشن را یک نفر دیگر. این سریال‌ها محصول یک شبکه خصوصی است. این شبکه تولیداتش را به شبکه آر.تی.ال می‌فروشد. ما هم یک شرکت خصوصی هستیم. این سریال‌ها در مرحله تولید به شبکه‌های مختلف ارائه می‌شوند و هر شبکه‌ای که تمایل به خرید داشته باشد، آن را می‌خرد.

ماشین‌هایی که به هم می‌خورند، اسپانسر دارند؟

مطمئنا، در آلمان تلویزیون ابزار مهمی برای تبلیغ است. ما ماشین‌ها را مجانی می‌گیریم و همه آنها نو هستند. معمولا 3 ماشین به ما می‌دهند که یکی مال هنرپیشه اصلی، یکی برای کار کردن و یکی هم برای موارد پیش‌بینی نشده است.