کار با اجر، کار بی‌مزد

آنگاه برایتان این سوال پیش آمده است که این مدیر دولتی برای امرار معاش و تامین هزینه‌های زندگی آن هم در دوره‌ای که دریافت یک حقوق کامل نیز کفایت نمی‌کند و چه بسا افراد مجبور به داشتن شغل دوم هستند به چه روش‌هایی متوسل می‌شود؟

بی‌شک پاسخ از 4 حالت خارج نیست:

1- مدیر مذکور همزمان با مسوولیت فعلی، مشاغل دیگری مانند تدریس، طبابت و یا... دارد و دریافت یک حقوق، کفاف مخارج زندگی ساده و زاهدانه او را می‌‌دهد.

2- مدیر مذکور ثروت کلانی از خانواده‌اش به ارث برده و یا آن که قبل از رسیدن به این مسوولیت، یک تاجر، کارآفرین و یا صنعتگر موفق بوده و با فعالیت در بخش خصوصی به چنان توانایی مالی رسیده که اساسا حقوق چند میلیونی دولتی برایش عددی محسوب نمی‌شود که بخواهد دریافت کند.

3- دریافت حقوق از دولت برای مدیر مذکور چندان اهمیتی ندارد ، چرا که او قرار است احتمالا‌ با استفاده از فرصت‌هایی که در دوران مسئولیت برایش فراهم می‌شود ، چندین برابر این حقوق ناچیز، درآمد کسب کرده و حتی برای دوران بازنشستگی ‌اش پس‌انداز کند.

هر چند این روزها، اغلب مردم اعتمادی به صحت اظهارات و پاکدستی این جنس از مدیران (گروه 3) ندارند اما خاطره دوران مسئولیت مردانی چون دکتر عباس شیبانی و حجت‌الاسلام والمسلمین دعایی، نمایندگان سابق تهران و دیگر عزیزان درستکاری که هیچ‌گاه از مجلس حقوق نگرفتند و زندگی زاهدانه‌ای داشته و دارند را از یاد نبرده ونمی برند .

محسن ماندگاری