قهر چهره‌ها

برای تهیه یك گزارش از پشت صحنه یكی از سریال‌های پرمخاطب تلویزیون كه ساخت آن به فصل‌های بعدی رسیده بود، بارها از روابط‌عمومی پروژه پیگیری كرده بودم و در نهایت یكی از شب‌های فیلمبرداری، به من اجازه حضور در پشت صحنه داده شد. لوكیشن در یك پاساژ بود و قرار بود در آن سكانس، بازیگران اصلی سریال حضور داشته باشند. زودتر از موعد به لوكیشن رسیدم و كمی در پاساژ قدم زدم. به گفته روابط‌عمومی سریال بنا بود در آن سكانس چند بازیگر چهره و شناخته‌شده كه نقش‌های اصلی را بازی می‌كردند، حضور داشته باشند و من در حال مرور پرسش‌هایی بودم كه قصد داشتم از هر یك بپرسم. بعد از چند دقیقه یكی از بازیگران اصلی در لوكیشن حاضر شد، گریم كرد و لباس پوشید اما همچنان خبری از باقی بازیگران نبود.
مدتی گذشت و مشخص شد قرار نیست آن روز فیلمبرداری‌ای انجام شود. توضیح عوامل فنی این بود كه كارگردان و باقی بازیگران سرماخورده و به دلیل حال بد، امكان حضور نداشتند. البته آن روزها هنوز خبری از شیوع كرونا نبود و سرماخوردگی هنگام ساخت سریال‌های مناسبتی كه معمولا در مدت‌زمان كوتاه فیلمبرداری می‌شدند و فشار كاری بالایی به عوامل وارد می‌شد، امری طبیعی بود. در آن زمان هنوز خبری از حواشی این سریال پربیننده و برخی اختلاف سلیقه‌ها میان عوامل نبود اما به نظر می‌رسید فشردگی كار باعث برخی دلخوری‌ها و برهم خوردن جلسه فیلمبرداری شده است. علی‌رغم تلاشی كه برای فهمیدن دلیل اصلی داشتم، به نتیجه‌ای نرسیدم. آقای بازیگر كه سر صحنه آمده بود، شاكی به نظر می‌رسید. او باعجله لباس‌هایش را عوض كرد و در حال ترك لوكیشن بود كه با اصرار من به چند سوال كوتاه پاسخ داد و رفت. برای ما خبرنگاران كه حضور در پشت صحنه یك سریال مصادف با تهیه یك گزارش از تولید فیلم و چندین مصاحبه است، آن هم پشت صحنه سریال‌هایی مثل این مورد كه پر بازیگر بود و به نظر می‌رسید بتوان دست پر از پشت صحنه آن بیرون آمد، تنها یك مصاحبه و آن هم كوتاه، به نوعی یك شكست محسوب می‌شد اما همیشه همه‌چیز آن‌طور كه فكر می‌كنیم، پیش نمی‌رود. باید به همان مصاحبه رضایت داده و به خانه بازمی‌گشتم.

سمانه فراهانی - رسانه / روزنامه جام‌جم