هیس! سازمان ملل فریاد نمی‌زند

گفتمان مسموم علیه اقلیت‌ها، به‌خصوص مسلمانان و آزارشان با حمایت حکومتی نژادپرست (حکومت مودی در دهلی نو) به یک تراژدی غمبار و باورنکردنی در هند تبدیل شده است.

با این حال گزارش‌هایی که از ایالات مختلف هند در خصوص افزایش تصاعدی ظلم و ستم علیه مسلمانان منتشر می‌شود، سخت آزاردهنده است.

حزب بی‌ جی‌ پی در سایه حمایت‌های پشت‌پرده‌ای که از سوی جریان‌های ملی‌گرای افراطی در غرب و حتی اراضی اشغالی دریافت می‌کند، مشغول ترویج صریح اسلام هراسی در هند است.

همگان به یاد دارند که در دوران رئیس جمهوری ترامپ، دولت مودی از کشتار و شکنجه مسلمانان ابایی نداشت تا آنجا که حتی در قبال ابتلای بسیاری از مسلمانان به کووید ۱۹ و مرگ مظلومانه آنها نیز دولت هند کمترین خدمات درمانی به آنها ارائه نکرد.

امروز وقاحت دولت هند و حزب ملی‌گرای بی جی پی به جایی رسیده که تحصیل دختران را در دانشگاه‌ها منوط به کشف حجاب کرده و سعی در تصویب این اقدام وقیحانه در قالب یک قانون رسمی دارند.

آنچه در این میان آزاردهنده‌تر از هر مسأله دیگری به نظر می‌رسد، سکوت سازمان ملل متحد به‌خصوص کمیته حقوق بشر این سازمان به اصطلاح بین‌المللی است.

به راستی کمیته حقوق بشر سازمان ملل و شورای امنیت و شخص آنتونیو گوترش، دبیر کل این مجموعه در راستای استیفای حقوق مسلمانان در هند و دیگر نقاط دنیا چه اقدامات مثبتی صورت داده‌اند؟

البته از سازمانی که در برابر زنده سوزاندن کودکان مسلمان در میانمار سکوت می‌کند و حتی جرأت محکوم کردن رژیم سعودی پس از نسل‌کشی هزاران کودک و نوزاد یمنی را به خود نمی‌دهد، جز این نیز انتظار نمی‌رود.

در هر حال، امروز در غیاب سازمان‌های پرادعا ولی بی‌عمل بین‌المللی، وظیفه مسلمانان و آزادیخواهان دنیا بسیار سنگین است.

سکوت در برابر جنایات دولت هند و حزب بی‌جی‌پی، آنها را در استمرار آزار و اذیت مسلمانان و تبدیل آنها به شهروندان درجه چندم وقیح‌تر خواهد ساخت. دیگر زمان آن رسیده که دولت مودی هزینه توحش خود و همراهانش را علیه مسلمانان بپردازد.

حنیف غفاری - دبیر گروه بین الملل / روزنامه جام جم