کشتی‌هایی که با سوزاندن زباله حرکت می کنند

به گزارش جام‌جم آنلاین به نقل از نیوساینتیست، کشتی‌های مجهز به طور ویژه می‌توانند پلاستیک را از اقیانوس فیلتر کرده و آن را به سوختی تبدیل کنند که نه تنها انرژی لازم برای تبدیل، بلکه برای راندن کشتی را نیز فراهم می‌کند و یک عملیات پاکسازی خودنگهدار ایجاد می‌کند.

سالانه ۱۲.۷ میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود و در نهایت به ذرات ریز تبدیل می‌شود که می‌تواند وارد زنجیره غذایی شود. اقدامات پاکسازی کنونی از کشتی‌هایی استفاده می‌کنند که قبل از بازگشت به بندر، پلاستیک‌ها را اغلب از هزاران کیلومتر دورتر جمع‌آوری می‌کنند، تا هنگام بازگشت زباله‌ها را تخلیه و سوخت‌گیری مجدد کنند. استفاده از این روش بسیار زمان‌بر است و از سوخت فسیلی زیادی استفاده می‌کند.

اما مایکل تیمکو از موسسه پلی تکنیک ورکستر در ایالت ماساچوست، و همکارانش معتقدند که این پلاستیک می‌تواند در کشتی در حالی که هنوز در دریا شناور است با استفاده از مایع‌سازی هیدروترمال به سوخت تبدیل شود. این شامل تجزیه شدن مواد به پلیمر‌های تشکیل دهنده در دمای تا ۵۵۰ درجه سانتیگراد و فشار ۲۷۵۰۰ کیلو پاسکال است.

آن‌ها بر این باورند که می‌توان از پلاستیک به میزان کافی برای پایداری فرآیند تبدیل پلاستیک‌ها، تأمین سوخت کشتی و حتی ذخیره‌سازی میزان اضافی، سوخت تولید کرد.

به گفته تیمکو مدل‌سازی تیمش نشان می‌دهد که تجمعات بزرگی که در زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام (GPGP) -منطقه‌ای از اقیانوس آرام به مساحت حدود ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع که در آن زباله‌ها به طور طبیعی بر اثر جریان‌های آبی اقیانوس تجمع پیدا می‌کنند- قرار دارد، می‌تواند به اندازه‌ای پلاستیک فراهم کند که یک کشتی بتواند سالانه ۱۱۵۰۰ تن تبدیل پلاستیک به سوخت انجام دهد.

تیمکو اضافه می‌کند که داده‌های مربوط به چگالی پلاستیک در GPGP محدود است. با این حال، حتی در کمترین چگالی که تخمین زده می‌شود، یک کشتی می‌تواند در حین برداشت پلاستیک از یک بوم کاملاً خودکفا باشد و حتی سوخت اضافی کافی برای سفر بین بوم‌ها و در نهایت بازگشت به بندر تولید کند.

سوزاندن سوخت تولید شده باعث انتشار کربن می‌شود، اما این گاز‌ها به میزان قابل توجهی کمتر از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای مربوط به کشتی‌های سنتی است که پلاستیک را جمع آوری کرده و آن را برای بازیافت به بندر می‌برد.

تیمکو می‌گوید: «این بدون شک این راهکار بدون نقص نیست. اما فکر می‌کنیم که می‌تواند به عنوان یک راه جالب به راه‌حل‌های فناورانه موجود اضافه شود.»